Μεγάλοι ποιητές -Εμβληματικά ποιήματα

*Ουώλτ Ουίτμαν (1819-1892) - Βικιπαίδεια

O Captain! My Captain!

O CAPTAIN! my Captain! our fearful trip is done,

The ship has weather'd every rack, the prize we sought is won,

The port is near, the bells I hear, the people all exulting,

While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring;

But O heart! heart! heart!

O the bleeding drops of red,

Where on the deck my Captain lies,

Fallen cold and dead.

O Captain! my Captain! rise up and hear the bells;

Rise up -for you the flag is flung -for you the bugle trills,

For you bouquets and ribbon'd wreaths -for you the shores acrowding,

For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;

Here Captain! dear father!

This arm beneath your head!

It is some dream that on the deck,

You've fallen cold and dead.

My Captain does not answer, his lips are pale and still,

My father does not feel my arm, he has no pulse nor will,

The ship is anchor'd safe and sound, its voyage closed and done,

From fearful trip the victor ship comes in with object won;

Exult O shores, and ring O bells!

But I with mournful tread,

Walk the deck my Captain lies,

Fallen cold and dead.

Καπετάνιε! Ω Kαπετάνιε μου!

Καπετάνιε! Ω Καπετάνιε μου!

Το φοβερό μας το ταξίδι έχει τελειώσει.

Το πλοίο μας ξεπέρασε κάθε εμπόδιο

το βραβείο  που επιδιώκαμε  κερδήθηκε.

Το λιμάνι είναι μπροστά μας.

Ακούω καμπάνες που χτυπούν,

 κόσμο που αναγαλλιάζει,

Όλων τα μάτια πέσανε στο σταθερό σκαρί,

στ' ατρόμητο και ζοφερό  καράβι.

Μα, συ ω καρδιά! καρδιά! καρδιά!

Ώ  αιμάτινες, κόκκινες σταλαγματιές,

Εκεί στη γέφυρα , ο Καπετάνιος μου πεσμένος

ξαπλώνει κρύος, πεθαμένος.

Καπετάνιε! Ω Καπετάνιε μου! Σήκω!

  ν' ακούσεις  τις καμπάνες που χτυπούν.

Σήκω! για σένα σημαίες ανεμίζουν,

για σένα τρομπέτες σαλπίζουν ,

Για σένα οι ανθοδέσμες , τα στολισμένα στεφάνια,

Για σένα στην ακρογιαλιά μαζεύτηκε ο λαός ,

Στο στόμα όλων το όνομά σου,το μαζικό  ντελίριο,

  η έξαψη στα πρόσωπά τους .

Έλα, Καπετάνιε μου! Πατέρα αγαπημένε!

Το μπράτσο μου κάτω από την κεφαλή σου βάζω.

Σαν όνειρο μου φαίνεται στη γέφυρα πεσμένος,

εσύ κρύος...πεθαμένος.

Μα ο Καπετάνιος μου δεν απαντά,

τα χείλια του είναι  χλωμά κι ασάλευτα ,

Ο πατέρας μου το μπράτσο μου δε νιώθει

δεν έχει πια σφυγμό ούτε και  θέληση,

Το πλοίο στο αγγυροβόλιο ασφαλές είναι και βουβό,

έχει τελειώσει το ταξίδι το στερνό,

Από το φοβερό ταξίδι του ,

  το καράβι ξαναγύρισε,

νικητής και τροπαιούχοε.

Ευφράνσου ακρογιαλιά, καμπάνα χτύπα!

Μα εγώ το πένθιμό μου σέρνω βήμα

Στη γέφυρα, όπου ο Καπετάνιος μου πεσμένος

κείτεται κρύος... νεκρός.

 At Town Hall (1965)