Χίτσκοκ : ο αξεπέραστος μετρ του θρίλερ

Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η ταινία Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά (αγγλ. The Man Who Knew Too Much) είναι θρίλερ παραγωγής 1956, σε σκηνοθεσία Άλφρεντ Χίτσκοκ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Τζέιμς Στιούαρτ και η Ντόρις Ντέι. Η ταινία αποτελεί επανεκτέλεση της ταινίας του 1934 Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά (The Man Who Knew Too Much) σκηνοθετημένης επίσης από το Χίτσκοκ. Στο βιβλίο του Φρανσουά Τρυφώ του 1967, με τίτλο Hitchcock/Truffaut, το οποίο βασίζεται στη συζήτηση των δυο σκηνοθετών πάνω στο έργο του Χίτσκοκ, ο Τρυφώ τόνισε ότι η επανεκτέλεση είναι σε πολλά σημεία ανώτερη του πρωτότυπου. Ο Χίτσκοκ του απάντησε: «Ας πούμε ότι η πρώτη εκτέλεση είναι το αποτελεί το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός ταλαντούχου ερασιτέχνη κι ότι η επανεκτέλεση είναι το έργο ενός επαγγελματία»^[1][2
Η ταινία βραβεύτηκε με Όσκαρ Πρωτότυπου Τραγουδιού για το τραγούδι Whatever Will Be, Will Be (Que Sera, Sera) που ερμηνεύει η Ντέι στην ταινία. Συμμετείχε επίσης στο Φεστιβάλ των Καννών του 1956^[3]].[,,,,,,,]

Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά - Βικιπαίδεια

Η Φώφη και άλλοι αιφνίδιοι εθνικόφρονες

---

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Φημολογείται ότι το πρώτο που έκανε ο Άδωνης Γεωργιάδης όταν διάβασε την εγκωμιαστική ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για την συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ,  ήταν να αναζητήσει τις αντιδράσεις της Φώφης.
O επονομαζόμενος και τηλεβιβλιοπώλης ακροδεξιός πάτρονας του Κυριάκου Μητσοτάκη, αγαπάει Φώφη. Υπό την έννοια του μετασαιξπηρικού και αρκούντως… σεξιστικού εξουσιαστικού σχήματος «Αγάπης Αγώνας Άγονος, εκτός και αν το αντικείμενο του πόθου σου είναι το μοναδικό πολιτικό δεκανίκι που διαθέτεις προκειμένου να σχηματίσεις κυβέρνηση αν και όταν ευδοκιμήσει το σχέδιο Βενιζέλου για συντριπτική (στρατηγική και… ό,τι άλλο) ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα προσωπικώς»! Που δεν είναι – το γνωρίζετε ήδη, οι αναγνώστες –  παρά ένα πολιτικά ασπόνδυλο εξουσιαστικό σχήμα, χωρίς ιδεολογική στίξη, το οποίο «διαβάζεται» χωρίς ανάσα∙  κι  όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…

Υπονομεύουν την εθνική γραμμή για το «Μακεδονικό» φοβούμενοι, πέραν του πολιτικού κόστους, την διεθνή λάμψη που προσδίδει στον «ανίκητο πολιτικό τους αντίπαλο» η κύρωση της συμφωνίας

Λοιπόν, που λέτε, όταν ο Άδωνης Γεωργιάδης ενημερώθηκε για την… εθνικόφρονα αντίδραση της Φώφης στην εγκωμιαστική ανακοίνωση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για την συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ (η συμφωνία αυτή που αναγνωρίζει μακεδονική εθνικότητα, μπλα, μπλα, μπλα, υπονομεύοντας την σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, μπλα, μπλα, μπλα), χάρηκε χαρά μεγάλη και έσπευσε να την τιτιβίσει στον αέρα των social: «Εύγε»… Φώφη μας, που άντεξες στην πίεση των εθνοπροδοτών και έμεινες πιστή στην ιδέα μας…

Η Φώφη και οι άλλοι του ΚΙΝ.ΑΛ , και στο «Μακεδονικό», πολιτεύτηκαν με πλαστές σοσιαλιστικές ταυτότητες, συντρίβοντας οριστικά τις αξίες του σοσιαλισμού∙ προδίδοντας φρικτά ακόμα και τους ελάχιστους προοδευτικούς πολίτες που απέμειναν να τους εμπιστεύονται.

Είναι γνωστή, υποθέτω, η εργώδης προσπάθεια του Ευ. Βενιζέλου να κατηχεί διαρκώς την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ στην ιδέα του τρίο Novartis (Αντώνης – Άδωνης – Ευάγγελος) για εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και σχηματισμό κυβέρνησης… «μεγάλου συνασπισμού» (συνεργασία  ΚΙΝΑΛ – Νέας Δημοκρατίας).
*******
Κατά τα λοιπά, «τα κόμματα της σοσιαλιστικής οικογένειας είναι αφοσιωμένα στην ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ των λαών και των χωρών των Βαλκανίων» σύμφωνα με την ανακοίνωση του… ισόβιου προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Και, «ευχόμαστε στην κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ την επιτυχή ολοκλήρωση κάθε απαραίτητου σταδίου που θα οδηγήσει στην εφαρμογή αυτής της συμφωνίας». Για τον Τσίπρα, τον Κοτζιά, τον καταλυτικό τους ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας, ούτε κουβέντα η… Διεθνής του Γιώργου Παπανδρέου: του γνωστού, μοιραίου και άβουλου, Γιωργάκη.
Αν ο Γιωργάκης ήταν Γιώργος, θα μπορούσε να τονώσει την (χαμένη εδώ και χρόνια) αξιοπιστία της ιστορικής οργάνωσης της οποίας ηγείται, παρενθέτοντας την φράση «πλην του ελληνικού ΠΑΣΟΚ» στην πρώτη πρόταση της ανακοίνωσής του. Και θα ήταν αυτός ο αρμόζων κόλαφος για την αποκλίνουσα από την γραμμή των Eυρωσοσιαλιστών, την εθνοκάπηλο κ. Φώφη.
Θα μπορούσε ακόμα, Έλληνας πρόεδρος της Διεθνούς γαρ, να επαινέσει τον Έλληνα πρωθυπουργό, όπως έκανε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES), Σεργκέι Στάνισεβ: όλοι οι προοδευτικοί, άνθρωποι και κόμματα, στην Ευρώπη, κατανοούμε και εκτιμούμε τις ακούραστες προσπάθειες και τη βαθιά δέσμευση των πρωθυπουργών Αλέξη Τσίπρα και Ζόραν Ζάεφ, που «δίδαξαν θάρρος και ικανότητα ηγεσίας σε όλους μας». Όμως όχι, ο Γιωργάκης δείλιασε ακόμα και να ψελλίσει το όνομα του Έλληνα πρωθυπουργού!..
*******
Αν ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι γινόταν ένα θαύμα και, μετά τη συμφωνία Τσίπρα  – Ζαεφ, το πολιτικό σύστημα λειτουργούσε ως σύστημα παραγωγής και εφαρμογής πολιτικών και ιδεολογικών αξιών και όχι ως σύστημα νομής της κυβερνητικής εξουσίας, αν τα ΜΜΕ δεν αποτελούσαν προπαγανδιστικό παρακολούθημα της βρώμικης – απόλυτα συμφεροντολογικής πολιτικής σκηνής του παρόντος, μια ομολογία θα προέκυπτε αβίαστα: η Φώφη και οι άλλοι του ΚΙΝ.ΑΛ , και στο «Μακεδονικό», πολιτεύτηκαν με πλαστές σοσιαλιστικές ταυτότητες, συντρίβοντας οριστικά τις αξίες του σοσιαλισμού∙ προδίδοντας φρικτά ακόμα και τους ελάχιστους προοδευτικούς πολίτες που απέμειναν να τους εμπιστεύονται.
Ένας ξένος ανάμεσά τους μόνο, ο Σταύρος Θεοδωράκης, έκανε το αυτονόητο, αυτό που όφειλαν να κάνουν όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή με βάση το εθνικό συμφέρον της χώρας – αυτό που επί 30 συναπτά έτη απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι  και οι 5 προηγούμενοι του Τσίπρα πρωθυπουργοί (Κώστας Μητσοτάκης, Κώστας Σημίτης, Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς), φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.
Η εν λόγω αβίαστη «ομολογία» θα έκλεινε με την παραδοχή των σημερινών «αρχηγών» (Κυριάκου, Φώφης και ΣΙΑ) ότι, πέραν του πολιτικού κόστους, υπονόμευσαν την εθνική γραμμή για το «Μακεδονικό» φοβούμενοι και την διεθνή λάμψη που θα προσέδιδε η συγκεκριμένη, εθνικά κερδοφόρα συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ (την προσέδωσε ήδη) στον Έλληνα πρωθυπουργό, τον – ούτως ή άλλως – ανίκητο πολιτικό τους αντίπαλο…
Από την ΑΥΓΗ 

Η ημιμάθεια και η πνευματική τεμπελιά δεν κάνουν διακρίσεις

Παρελθόν και μέλλον

books.jpg

Πηγή: efsyn.gr 

29.06.2018

Συντάκτης: 

Γιάννης Μπέζος

Δυστυχώς θα επανέλθω σε ένα θέμα που μας ταλαιπωρεί και μας διχάζει. Το θέμα της παιδείας. Θα αναρωτηθεί κάποιος: «Μα είναι δυνατόν τέτοιες μέρες, που ο κόσμος καίγεται με τα εθνικά θέματα, να απασχολεί το μυαλό μας κάτι άλλο;».
Ναι, είναι! Πρώτον, διότι δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς τι είναι «εθνικά θέματα» και, δεύτερον, διότι τα εθνικά θέματα έχουν να κάνουν με την παιδεία μας. Τολμώ να πω: μόνο με την παιδεία μας.
Ευκαιρία ζητούσαν οι επαγγελματίες της αναταραχής να βγουν στους δρόμους γεμάτοι αγανάκτηση (ιερή αυτήν τη φορά!) για να υπερασπιστούν την εθνικότητα, τη γλώσσα, το παρελθόν και το μέλλον.
Αλήθεια, για ποιο μέλλον μιλάμε όταν δεν γνωρίζουμε τίποτα από το παρελθόν; Η Ιστορία με τη γλώσσα και την παιδεία -με την ευρεία έννοια- συμβαδίζουν.
Πόσοι αλήθεια από τους συγχρόνους μας, νέους και μεγαλύτερους, μπορούν να διαβάσουν τον Διονύσιο Σολωμό (εθνικός ποιητής, για να μην ξεχνιόμαστε!);
Ο Ανδρέας Κάλβος μάς θυμίζει κάτι; Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γιατί μας τρομοκρατεί όταν επιχειρούμε να αναμετρηθούμε με τη γραφή του και το πνεύμα του; Ο Ροΐδης; Ο Βιζυηνός; Ο Εμπειρίκος και ο Εγγονόπουλος, που γράφουν σε μικτή γλώσσα; Ο Καζαντζάκης, που είναι δημοτικιστής, γιατί μας «κουράζει»;
Η απάντηση είναι απλή. Διότι δεν έχουμε μάθει να «παιδευόμαστε». Μας φοβίζουν οι γείτονές μας, μας φοβίζουν οι διαφορετικοί, οι αλλόδοξοι, οι αλλόγλωσσοι, γενικά οι άλλοι.
Διεκδικούμε το αλάθητο και αισθανόμαστε ευλογημένοι από κάποιο πνεύμα εις το όνομα του πατρός. Αυτό μας κάνει έξω φρενών όταν κάτι έρχεται να διαταράξει τη μακάρια γαλήνη μας (τεμπελιά μας!), διότι μας ξαναθυμίζει ότι είμαστε άοπλοι απέναντι στον κόσμο.
Άοπλοι πνευματικά, μονίμως ακίνητοι και διαρκώς ταραγμένοι. Τι πιο απλό, λοιπόν, από το να σηκώσουμε λάβαρα, φλάμπουρα, σημαίες και ν’ αρχίσουμε να πετροβολάμε την αστυνομία, η οποία οπωσδήποτε θα φταίει είτε επέμβει είτε όχι!
Αφού τα έχουμε αυτά ως δεδομένα, γιατί να μην ξεσηκωθούμε να ξεμουδιάσουμε και λίγο; Φυσικά, κάποιοι κρατούν τα μπόσικα για ευνόητους λόγους, διότι οι επαναστατημένοι μπορεί και να βαρεθούν και να σταματήσουν.
Άσε δε που μπορεί και να αναρωτηθούν, οπότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Ολη αυτή η γελοιότητα έχει βεβαίως τη ρίζα της.
Ο Βυζάντιος στη «Βαβυλωνία» του δείχνει ξεκάθαρα ότι η γλώσσα των ηρώων δεν τους συνδέει ποτέ. Αντίθετα, τους χωρίζει με τρόπο τραγικό και κωμικό μαζί.
Κρητικοί, Αρβανίτες, Μοραΐτες, Ανατολίτες, νησιώτες, σκοτώνονται μεταξύ τους και, τέλος, ο Επτανήσιος χωροφύλακας κάνοντας τις ανακρίσεις λέει: «Σας ρωτώ σε απλά ελληνικά, ήτανε κάζο πενσάτο ή κάζο ατσιντέντε;».
Φαίνεται πως ακόμα δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας ύστερα από 180 χρόνια.
Αν αγαπάμε στ’ αλήθεια την πατρίδα μας, ας της δώσουμε την αίγλη που της ανήκει με τις πράξεις μας, κι ας αρχίσουμε να ανοίγουμε κανένα βιβλίο. Δεξιοί και αριστεροί.
Η ημιμάθεια και η πνευματική τεμπελιά δεν κάνουν διακρίσεις. Κάνουν  κακό σε όλους και κυρίως στο μέλλον μας.

Μικρόψυχη και fake η αντιπολίτευση

Μάκης Ανδρονόπουλος*

slpress.gr

28 Ιουνίου 2018

Την ώρα που έβλεπα τα σχόλια στο facebook κατά την διάρκεια της ομιλίας του πρωθυπουργού στο Ζάππειο για τα επινίκια της ολοκλήρωσης της εξόδιου αξιολόγησης και της διευθέτησης του ελληνικού χρέους, θυμήθηκα τους «Κωλοέλληνες». Ένα σαρκαστικό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου από το 1989, εποχή κατά την οποία κατήγγειλε πως αυτοί έγιναν καθεστώς και ότι ο Άγγελος Εξάγγελος εξακολουθεί να μας τρομάζει κάθε φορά που πάει να μας πει την αλήθεια.

Και η αλήθεια είναι πως τα δύο κόμματα του παλιού καθεστώτος, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ευθύνονται η μεν πρώτη για τη χρεοκοπία της χώρας, το δε δεύτερο για την παράδοσή της στο ΔΝΤ. Η ρύθμιση που αποφάσισε το Eurogroup αφορά τα δάνεια της περιόδου Σαμαρά-Βενιζέλου, οι οποίοι ως γνωστόν ανέτρεψαν τον εκλεγμένο με 44% πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου κατόπιν εντολών του γερμανογαλλικού άξονα. Αλήθεια επίσης είναι ότι η παρούσα κυβέρνηση έλυσε το Μακεδονικό με τη «μόνη δίκαιη και αμοιβαίως επωφελή συμφωνία που θα μπορούσε να επιτευχθεί χθες, σήμερα, αύριο» (Περ. Βαλλιάνος) και κλείνει τις στρατηγικές εκκρεμότητες με την Αλβανία.
Κατά διαβολική σύμπτωση οι τρεις αυτές σημαντικές εθνικά θετικές αλήθειες έλαβαν χώρα μέσα σε δέκα μέρες! Αυτό τρέλανε στην κυριολεξία την αντιπολίτευση ιδιαίτερα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και την Φώφη Γεννηματά. Ποτέ αντιπολίτευση δεν στάθηκε τόσο μικρόψυχη, τόσο δηλητηριώδης, τόσο fake απέναντι σε θετικές εξελίξεις για τη χώρα.
Με φοβικά επιχειρήματα που άντλησαν από τις εσχατιές των χειρότερων σεναρίων, οι πάτρωνες του «διπλωματικού αυτισμού, της πατριωτικής πλειοδοσίας και του λαϊκίστικου εθνικισμού» (Σωτ. Σέρμπος) βυσσοδομούν αδιάκοπα κατά του Τσίπρα και του Καμμένου, κατά του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, λες και είναι αι μωραί παρθέναι, ενώ είναι οι κληρονόμοι και οι συνεχιστές της εθνικής ντροπής.
Το Ζάππειο τους μάρανε και η γραβάτα. Τα παπαγαλάκια κράζουν στα κοινωνικά δίκτυα τον παιάνα του μίσους κατά των προδοτών, των ψευτών, των κομμουνιστών, των πουλημένων που διορίζουν αμόρφωτους… Η τυφλότητα έχει απογειωθεί και το ποσοστό της κακίας έχει εκτιναχθεί στα ύψη. Αν είχαν βρει μια σοβαρή υπόθεση διαφθοράς για την κυβέρνηση θα είχαν ξεσαλώσει. Όμως, πέρα από τη μονταζιέρα του ψεύδους και του μίσους, δεν υπάρχει τίποτε απτό.
Στο μέτωπο της οικονομίας στρεβλώνουν τα πάντα. Μιλούν για 4ο μνημόνιο, για μισή λύση με το χρέος, για σκληρή επιτροπεία πολλών δεκαετιών, συκοφαντούν τη χώρα στις αγορές, προβοκάρουν με τα κόκκινα δάνεια, τρομοκρατούν με τα μέτρα για τις συντάξεις και το αφορολόγητο και αναρωτιούνται ακόμα γιατί η οικονομία δεν εκτινάσσεται! Ή δεν έχουν ιδέα πως λειτουργεί η ιστορία και οι δυναμικές της πολιτικές, ή κάτι φοβούνται. Φοβούνται τους δεκαπέντε μήνες που απομένουν μέχρι τις εκλογές. Δεκαπέντε μήνες κάθαρσης. Δεν είναι τυχαίο που άνοιξε η υπόθεση της δολοφονίας Τσαλικίδη.

*.:BiblioNet : Ανδρονόπουλος, Μάκης

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ

Αυτά είναι τα δύο στελέχη της ΝΔ που εμπλέκονται σε κύκλωμα παράνομων ελληνοποιήσεων

 

Διαβάστε ακόμη: Σάλος από τις συλλήψεις των δύο «αρίστων» νεοδημοκρατών του σκανδάλου των Ελληνοποιήσεων – Υποχρεώθηκαν σε παραίτηση

Συνηθισμένος στην εποχή του , περιζήτητος στην πιάτσα του εμπορίου της τέχνης σήμερα

Harald Sohlberg (1869–1935). Νεορομαντικός Νορβηγός ζωγράφος και τυπογράφος . Ο Sohlberg αποφάσισε να γίνει ζωγράφος όταν ήταν νέος, αλλά ο πατέρας του ήθελε να ακολουθήσει τεχνική εκπαίδευση . Ο Sohlberg  εντούτοις γράφτηκε στη Βασιλική Σχολή Σχεδίου της Χριστιανίας (Χριστιανία  μέχρι το 1877, τώρα Όσλο) το 1885 με δάσκαλο τον σχεδιαστή εσωτερικών χώρων Wilhelm Krogh (1829-1913) και παρέμεινε στο σχολείο μέχρι το 1890.
 Ακολούθως παρακολούθησε νυχτερινά  μαθήματα  υπό τον καλλιτέχνη και ζωγράφο Johan Nordhagen (1856-1956),   και αργότερα επικεντρώθηκε στην εκτύπωση.
Ο Sohlberg ζωγράφισε τους πρώτους του πίνακες  στην περιοχή Valdres στα βορειοδυτικά της Χριστιανίας το καλοκαίρι του 1889. Το επόμενο καλοκαίρι ζωγράφισε με τον Sven Jörgensen (1861-1940) στο Slagen και το φθινόπωρο του 1891 ήταν μαθητής των  Erik Werenskiold και Eilif Peterssen στην Χριστιανία, ενώ 1891-2 ο Sohlberg παρακολούθησε την σχολή τέχνης του Kristian Zahrtmann στην Κοπεγχάγη.
Από το σημείο αυτό και πέρα ο καλλιτέχνης επικέντρωσε την προσοχή του σε θέματα παρμένα από το φυσικό περιβάλλον της πατρίδας του και σήμερατα είναι διάσημος  για τις απεικονίσεις του από τα βουνά Rondane και την πόλη του Roros. Το  πιο αναγνωρισμένο έργο του είναι  το " Η χειμερινή νύχτα στο βουνό Ροντάνε" (νορβηγικά: Vinternatt i Rondane) , μιας σύνθεση, που δημιουργήθηκε σε διάφορες τεχνικές . Η πιο διάσημη έκδοση είναι μια ελαιογραφία του 1914 στην Εθνική Πινακοθήκη του Όσλο.

Harald Oskar Sohlberg - Artworks - The Athenaeum

Ένα απτό δείγμα του πάνω σε ποιους στήριξε την μεταναζιστική "αναγέννησή" της η Γερμανία

Αποκαλύψεις για την κόρη του Χίμλερ Γκούντρουν :η  υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας (BND) παραδέχθηκε σήμερα ότι  εργαζόταν σε αυτήν έως τη δεκαετία του 1960!

---

Η υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας (BND) παραδέχθηκε σήμερα ότι τη δεκαετία του 1960 εργαζόταν σε αυτή η κόρη του Χάινριχ Χίμλερ, αν και ποτέ δεν είχε αποκηρύξει τον πατέρα της ή τον ναζισμό και παρέμενε ενεργή σε ακροδεξιές οργανώσεις.
Την αποκάλυψη της εφημερίδας Bild ότι η Γκούντρουν Μπούρβιτς, κόρη του Χίμλερ, εργαζόταν για την υπηρεσία Πληροφοριών παραδέχθηκε και η ίδια η BND.
Ο Χίμλερ, ο διοικητής των SS ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς ναζί και ο βασικός αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος. Αυτοκτόνησε το 1945 όταν βρισκόταν υπό κράτηση από τους Βρετανούς. Η κόρη του πέθανε τον προηγούμενο μήνα στο Μόναχο σε ηλικία 88 ετών.
«Η BND επιβεβαιώνει ότι η Μπούρβιτς ήταν μέλος της για μερικά χρόνια έως το 1963 υπό ένα άλλο όνομα», ανέφερε ο Μπόντο Χέσελχαμερ επικεφαλής του τμήματος Ιστορίας της υπηρεσίας.
«Η αποχώρησή της συνέπεσε χρονικά με την έναρξη της αλλαγής στην αλλαγή νοοτροπίας και της αντιμετώπισης των εργαζόμενων που είχαν σχέσεις με τους ναζί», πρόσθεσε ο Χέσελχαμερ.
Οι υπηρεσίες Πληροφοριών της Γερμανίας έχουν δεχθεί επικρίσεις τα τελευταία χρόνια επειδή δεν κατάφεραν να εκδιώξουν τα ακροδεξιά στοιχεία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ιστορικοί ανέφεραν ότι πρώην ναζί και υποστηρικτές των ακροδεξιών που εργάζονταν σε υπηρεσίες ασφαλείας της Γερμανίας μετά τον Πόλεμο ενδέχεται να προστάτευσαν άλλους.
Την εποχή που η Μπούρβιτς εργαζόταν για την BND επικεφαλής της υπηρεσίας ήταν ο Ράινχαρτ Γκέλεν, ένας πρώην ναζί διοικητής της υπηρεσίας Πληροφοριών στρατού, ο οποίος παρέμεινε στη θέση αυτή ως το 1968.
Ο Χέσελχαμερ εξήγησε ότι, καθώς η Μπούρβιτς δεν είναι πλέον εν ζωή, η BND μπορεί να κάνει μια εξαίρεση στην πολιτική της να μην σχολιάζει πρώην ή εν ενεργεία εργαζόμενους.
Πηγή:ΑΠΕ - ΜΠΕ 

 Στέφανος Τζουμάκας : "Για ποιους εισαγγελείς ρωτάει ο Ν. Κοτζιάς;"

 

 

 

---

Ο φίλος Νίκος Κοτζιάς διερωτήθηκε αν υπάρχει εισαγγελέας αναφέροντας τις 800 επιστολές κατά της ζωής του και τις κούτες με αίμα που έχει λάβει. Να υπενθυμίσω ότι μέχρι το 1981 για να μπεις στο δικαστικό σώμα έπρεπε να έχεις πιστοποιητικό κοινωνικών και πολιτικών φρονημάτων. Θυμάμαι ήμουν νεαρός δικηγόρος και βουλευτής και η γενική ασφάλεια του Καραμανλή, το 1980, με είχε χαρακτηρισμένο κομμουνιστή Γ κατηγορίας. (Α κατηγορία ήταν οι συνοδοιπόροι, Β οι κομμουνιστές και Γ οι κομμουνιστές με κατηγορίες του αναγκαστικού νόμου 509, του μετεμφυλιακού κράτους).
Για να είσαι δικαστής και εισαγγελέας έπρεπε να είσαι δηλωμένος όχι πατριώτης αλλά εθνικόφρων, πατριδοκάπηλος και της Εκκλησίας. Έπρεπε – ιδιαίτερα ως εισαγγελέας να «το έχεις»: (Διώκτης, καταπέλτης, κατήγορος, αλλά στα μικρο-αδικήματα και μικρο-κακουργήματα. Στους ισχυρούς από προσηνής και στα μαλακά, μέχρι οσφυοκάμπτης).
Να έχεις περάσει από την ΟΝΝΕΔ Νομικής και στα μουλωχτά και από την ακροδεξιά του μίσους και της « πολιτικής ρεβάνς». ΣΥΝ-ιδιοκτήτες της εξουσίας μαζί με την ολιγαρχία. «Ανεξάρτητη» δικαιοσύνη όπου η συντριπτική πλειοψηφία αποτελεί την εργαλειοθήκη της δεξιάς και της ακροδεξιάς από το 1950 μέχρι και σήμερα. Υπάρχουν και έντιμοι και ανεξάρτητοι δικαστικοί αλλά μετρημένοι. Η χούντα το βράδυ του πραξικοπήματος διόρισε το Κόλλια, την ντροπή του Αρείου Πάγου, ως πρωθυπουργό.
Δείτε σε όλες τις δυτικές χώρες ποιοί κατατάσσονται – στη συντριπτική τους πλειοψηφία – στο στρατό, στην αστυνομία, στο δικαστικό σώμα. Μα οι κατ’ εξοχήν άνθρωποι συντηρητικών πεποιθήσεων, ακόμα και ακραίων, κοσμοθεωρητικά, κοινωνικά, πολιτικά. Δείτε – τώρα στη κρίση – τους ιδεολόγους «ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού» δικαστές που μεροληπτούν απροκάλυπτα σε εργατικές υποθέσεις υπέρ της εργοδοσίας, που είναι ακάθεκτοι στους πλειστηριασμούς με τα κοράκια (υπέρ των εταιριών που αγόρασαν μισοτιμής τα δάνεια των τραπεζών με τις αλλοδαπές διοικήσεις).
Για να έχει μια χώρα περήφανους και ανεξάρτητους δικαστές – τουλάχιστο κατά πλειοψηφία – πρέπει να έχει και περήφανους και ανεξάρτητους πολιτικούς της άλλης εξουσίας της εκτελεστικής και της άλλης της νομοθετικής. Και όχι πολιτικούς αγορασμένους και όχι πολιτικούς ενταγμένους σε κοινοβουλευτικές ομάδες εφοπλιστών, καναλαρχών, λαθρεμπόρων και βαρόνων, όχι μόνο των ΜΜΕ. Είχα γράψει το 2000 – πριν δεκαοκτώ χρόνια – ένα κείμενο όπου είχα πει για τη τότε ηγεσία: «Τροχονόμοι που διευθύνουν την κυκλοφορία συμφερόντων».
Και είχα αποκαλέσει ως σύγχρονα Ανάκτορα τους βαρώνους των ΜΜΕ, τους ιδιοκτήτες ομάδων και ανθρώπων που παίζουν ποδόσφαιρο για να έχουν λούμπεν οπαδούς, τους κλεπτοκράτες μιας παρασιτικής ολιγαρχίας, τους εταίρους τους από τις χρηματοπιστωτικές ελίτ, που χρηματοδοτούν, ελέγχουν και ποδηγετούν τους πολιτικούς του δικομματισμού σε πολλές καπιταλιστικές χώρες με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις αυτές των ΗΠΑ, της Γερμανία, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας κλπ. Δεν χρειάζονται πλέον οι βασιλιάδες, αλλά έχουν εγκατασταθεί στο ρόλο των ανακτόρων ως μετεξέλιξη τους οι ολιγάρχες και οι άλλοι «ιδιοκτήτες κρατικών υποθέσεων».
Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι που ξέμειναν από το παρελθόν όπως ο περιφερειάρχης Τζιτζικώστας, παράρτημα του Γλύξμπουργκ στη δεξιά του γιού του Μητσοτάκη, πατριδοκάπηλοι από την Ουάσιγκτον μέχρι τη Θεσσαλονίκη, μια εθνοκαπηλεία δρόμος. Νίκο Κοτζιά δεν τους επιβάλλατε τα δέοντα. Η έξοδος από τη κρίση – και όχι μόνο από τα μνημόνια – δεν θα είναι ανθόσπαρτη. Η βλάβη που έχουν προκαλέσει οι νέο-εθνοκάπηλοι τη τελευταία δεκαετία στη χώρα, είναι τεράστια.
Υ.Γ Τελικά παρενέβη ο εισαγγελέας
ΑΠΟ ΤΟ TVXS

Απόλαυση

Kοριτσάκι  χορεύει στο Καστελόριζο το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας και βάζει τα γυαλιά στους επαγγελματίες χορευτές.

 Απολαύστε την...

Παλιός καλός αγγλικός κινηματογράφος

Winner of the 1948 John Llewellyn Rhys Prize
A poignant novel of forbidden love, The Wind Cannot Read is the story of Michael Quinn, an English airman, who falls in love with Sabby, his Japanese teacher, in India during the Second World War. “Enemies” in the eyes of his friends and fellow soldiers, they must keep their romance a secret in the face of great danger. And tragedy awaits them both when Quinn is sent behind enemy lines in Burma . . .
Cinematic in both its scope and depth of feeling, The Wind Cannot Read was made into a film starring Dirk Bogarde and Yoko Tani in 1958.
Richard Mason’s descriptive powers are at their zenith in this touching wartime romance, which is a must-read for anyone who loved his timeless bestseller, The World of Suzie Wong.Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ένας Βρετανός αξιωματούχος που σταθμεύει στη Μπούρμα  Ασία προσλαμβάνεται , το 1942, από την υπηρεσία κατασκοπείας, έχοντας την εντολή να μάθει ιαπωνικά για να μπορεί να ανακρίνει Ιάπωνες αιχμάλωτους, αλλά ερωτεύεται την όμορφη δασκάλα του.
Ο δεσμός κρατιέται κρυφός για ευνόητους λόγους, αλλά ο αξιωματικός , σε μια αποστολή στα μετόπισθεν του εχθρού, πέφτει στα χέρια των Ιαπώνων, όπου περνά αφάνταστες ταλαιπωρίες. Τελικά, καταφέρνει να αποδράσει  και να επιστρέψει στη βάση του, όπου μαθαίνει ότι η αγαπημένη του είναι βαριά άρρωστη και κινδυνεύει να πεθάνει.
Δυνατό  συναισθηματικό δράμα  σε πολεμικό καμβά, με υπέροχες ερμηνείες , ιδιαίτερα του αξέχαστου Ντερκ Μπόγκαρτ.
Director: Ralph Thomas
Writer: Richard Mason (novel)
Stars: Dirk Bogarde, Yôko Tani, Ronald Lewis

Ο Μαρκ Μαζάουερ στην Ιστορία στο Κόκκινο , την Κυριακή 1η Ιουλίου

Η Ιστορία στο Κόκκινο: Μια εκπομπή για το παρελθόν

Επιμέλεια: Ηλίας Νικολακόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Θανάσης Μήνας

Οργάνωση παραγωγής: Ιωάννα Βόγλη, Χρήστος Τριανταφύλλου 

Κυριακή 1η Ιουλίου 13.00 - 14.00 Στο Κόκκινο 105,5

Ο Μαρκ Μαζάουερ στην Ιστορία στο Κόκκινο!
 
Συζητούν ο Μαρκ Μαζάουερ και ο Κωστής Καρπόζηλος

Πώς συνδέεται ο ευρωπαϊκός 20ος αιώνας με την ιστορία μίας οικογένειας; Ο Μαρκ Μαζάουερ στο τελευταίο του βιβλίο, Όσα Δεν Είπες (Άγρα, 2017) ξετυλίγει τη συναρπαστική διαδρομή της οικογένειάς του φέρνοντας στο προσκήνιο ιστορίες ανθρώπων που εκκινούν από την Τσαρική Ρωσία και φτάνουν έως την μεταπολεμική Μεγάλη Βρετανία.
Με αφετηρία τη συμμετοχή του παππού του, Μαξ Μαζάουερ, στο σοσιαλιστικό κίνημα στο γύρισμα του 20ου αιώνα ο διάσημος ιστορικός συνομιλεί με τον Κωστή Καρπόζηλο για τις χαμένες παραδόσεις μίας πολύγλωσσης και πολυεθνοτικής αριστεράς, τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις των επαναστατών και το διαρκές ερώτημα της αναζήτησης της προσωπικής ευτυχίας. 

Φωτό: Ο Μαξ, παππούς του συγγραφέα, περίπου το 1900 (από το βιβλίο "Όσα δεν είπες", Άγρα, 2017)

Διαβάστε =>

Ο δημοφιλής ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ αυτοβιογραφείται | LiFO

Όσοι πιστοί...

37ο Συμπόσιο Ποίησης (30/6-1/7/2018)

*Συμπόσιο Ποίησης

To 37ο Συμπόσιο Ποίησης με θέμα «Η ποίηση σε εποχές μετάβασης: από την προφορικότητα στη γραφή, στην τυπογραφία και στα σύγχρονα διαδικτυακά μέσα» θα διεξαχθεί στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών από το Σάββατο 30 Ιουνίου, 12.00 μ.μ., έως την Κυριακή 1 Ιουλίου 13.30.
Για το πρόγραμμα του Συμποσίου βλ. http://www.poetrysymposium.gr/pdf/Symposio_37_Program.pdf

31ο Σεμινάριο Ομηρικής Φιλολογίας (30/8-1/9/18)

Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, το Κέντρο Οδυσσειακών Σπουδών και ο Δήμος Ιθάκης διοργανώνουν το 31ο Σεμινάριο Ομηρικής Φιλολογίας, για τους φιλολόγους καθηγητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και τους αποφοίτους των φιλοσοφικών σχολών όλης της χώρας, με θέμα: Τα συναισθήματα ως λογοτεχνικό εργαλείο στη σύνθεση των ομηρικών επών.
Ο στόχος του σεμιναρίου δεν είναι να εντοπίσει και να απεικονίσει απλές εκφράσεις συναισθημάτων στα ομηρικά έπη καθώς τα άτομα στα οποία αποδίδονται τα συναισθήματα αυτά είναι λογοτεχνικοί χαρακτήρες και όχι ιστορικά πρόσωπα. Το ενδιαφέρον των ομιλητών που θα παρουσιάσουν εισηγήσεις θα πρέπει να επικεντρωθεί στον τρόπο με  τον οποίο η έκφραση των συναισθημάτων λειτουργεί  ως λογοτεχνικό εργαλείο που προωθεί τη δομή, την πλοκή και τη σύνθεση των επών, έτσι ώστε να εμπλουτιστεί και ο γενικότερος ανθρωπολογικός και κοινωνικός θεματικός ορίζοντας της διδασκαλίας των επών στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Το Σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί στην Ιθάκη, από την Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018 έως το Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2018. Οι προτάσεις για συμμετοχή στο Σεμινάριο με εισήγηση πρέπει να αποσταλούν, το αργότερο ως τις 31 Μαΐου 2018, στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ΠΕΦ: p-e- f@otenet.gr
Το Σεμινάριο δύνανται να παρακολουθήσουν φιλόλογοι από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο δηλώνοντας συμμετοχή ως τις 30 Ιουνίου 2018 στην ηλεκτρονική διεύθυνση της ΠΕΦ: p-e-f@otenet.gr
Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. συνημμένο

Συνημμένα

Πληροφορίες (msword, 47KB) 

Χαρά και λύπη

 

 Aνρί Ματίς , "Η Χαρά της ζωής" (1906)

 Γιάννης Γρυπάρης 
(1871-1942)


 Τρελή χαρά

Με γυμνό πόδι στα πλούσια τα λουλούδια,
με ξέπλεγα στις αύρες τα μαλλιά της,
πετά η τρελή Χαρά με τα τραγούδια,
παιδούλα δροσερή σα μοσχομπάτης.

Σαν πεταλούδα βελουδένια χνούδια
τινάζει απ' τα πολύχρωμα φτερά της
και στα τετράξανθά της τα πλεξούδια
κάτι αντιφέγγει σα μεσημεριάτης.

Και τη χαρά της δεν κρατάει στα στήθια,
μα εκεί που τρελά κράζει: τι μου λείπει;
νά σου πετιέται από τα κουφολίθια

η γριά η Ηχώ και της φωνάζει: η λύπη!
είμαι γριά και ξέρω~ μόνον αν πάθης,
μπορείς και τί' ναι η χαρά να μάθης.


Συλλογή : Σκαραβαίοι και τερακότες

Ο "αντιστασιακός" Μαρινάκης και ο ..."Δούρειος Ίππος" του ΣΥΡΙΖΑ στις κιτρινοφυλλάδες του του

«Ηρωική έξοδο» ψάχνει ο Καρακούσης...

documento.gr

Δημοσίευση
28.06.2018 | 14:50

Tην... πόρτα στο βάθος του... κήπου φαίνεται ότι κοιτάζει ο διευθυντής του Βήματος, Αντώνης Καρακούσης, ο οποίος, με σημερινό του άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα», πηγαίνει ξανά κόντρα στη γραμμή Μαρινάκη και τάσσεται υπέρ του πρωθυπουργού, γράφοντας «Ο κ.Τσίπρας ήρθε για να μείνει...».

Ο Αντώνης Καρακούσης φαίνεται ότι τον τελευταίο καιρό  βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με τον ιδιοκτήτη του ΔΟΜ και «παρακούει» τη γραμμή που του έχει δώσει ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο οποίος να θυμίσουμε ότι εκτός των άλλων ονειρεύεται και χούντες, τασσόμενος υπέρ της κυβέρνησης.
Αξίζει να σημειωθεί πως ήδη είχε σχεδόν υμνήσει τη συμφωνία για το Μακεδονικό, επικρίνοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη στάση της ΝΔ. 
Λαμβάνοντας υπόψιν την κατάσταση που επικρατεί στον πρώην ΔΟΛ, με την πρόσφατη απόλυση της διευθύντριας του ΒΗmagazino, Λένα Παπαδημητρίου, η οποία αποτελούσε προσωπική επιλογή του Αντώνη Καρακούση, και την απόλυση του υπεύθυνου του site του Βήματος, Τάσου Μπάρλα, για πολιτικούς λόγους και τη στάση που κράτησε απέναντι στη γραμμή του εκδότη για το Μακεδονικό, η κίνηση αυτή του Αντώνη Καρακούση μοιάζει με απελπισμένη αναζήτηση ηρωικής εξόδου από τον κάποτε κραταιό οργανισμό.
Αναλυτικά το άρθρο του Αντώνη Καρακούση
Κατά την τρέχουσα υπεραπλουστευτική αντιπολιτευτική προσέγγιση ''ο Τσίπρας μετράει μέρες'', κοινώς δεν έχει τύχη και οδεύει στο βάραθρο της Ιστορίας, στην απόλυτη φθορά και απαξίωση.
Ορισμένοι μάλιστα προφητεύουν ότι το κόμμα του θα επανέλθει στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, απ' όπου ξεπήδησε εκμεταλλευόμενος τις ευκαιρίες που του προσέφερε ο άκρατος και αστόχαστος ''αντιμνημονιακός αγώνας''
Ωστόσο, η παραπάνω εκτίμηση μάλλον εκφράζει πόθους και επιθυμίες των αντιπολιτευομένων, παρά τις πραγματικές συνθήκες.
Η αλήθεια είναι ότι ο κ.Τσίπρας και η ομάδα που τον συνοδεύει επέδειξε όλα τα προηγούμενα χρόνια αντοχές και πολιτεύθηκε οργανωμένα, παρά τις εντάσεις, τα πολλά λάθη και τις κατά καιρούς μεταμορφώσεις του.
Και σε τούτη, επίσης, την ύστερη φάση της φθοράς και της υποχώρησης επιδεικνύει επινοητικότητα και αναπτύσσει πρωτοβουλίες, ικανές να συγκροτήσουν βάσεις πολιτικής επιβίωσης.
Ιδιαιτέρως το τελευταίο διάστημα κινείται δυναμικά, ανεξαρτήτως των ποικίλων αντιδράσεων που προκαλεί.
Έχοντας προεξοφλήσει την ανυπέρβλητη φθορά του εξουθενωμένου συνεταίρου του, αλλά και εκτιμώντας ότι διαλυτικές θα είναι οι τάσεις στο Κίνημα Αλλαγής, προσπαθεί με συγκεκριμένες επιλογές να επιτύχει την επικράτηση εκ νέου του παραδοσιακού ελληνικού πολιτικού δίπολου Κεντροαριστεράς - Κεντροδεξιάς, διεκδικώντας προφανώς ηγεμονικό ρόλο για τον ίδιο.
Γι' αυτό και επέλεξε σχεδόν απνευστί να προωθήσει τη συμφωνία με τον Ζόραν Ζάεφ για το ''μακεδονικό'', γι' αυτό επιμένει στην όποια συνταγματική αναθεώρηση προβάλλοντας τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας, γι' αυτό εμφανίζεται συστηματικά πρώτος πολέμιος του νεοφιλελευθερισμού και για τον ίδιο λόγο διεκδικεί ρόλο αυθεντικού εκπροσώπου των φτωχών και ανήμπορων πολιτών, προβάλλοντας πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας, ενίσχυσης του κατώτατου μισθού και άλλων που τονώνουν τη λαϊκότητα του κόμματός του.
Ταυτόχρονα προβάλλει συστηματικά την ευθύνη των άλλων στην κρίση, επιμένει στα θέματα διαφθοράς και βεβαίως κάνει ότι περνά από το χέρι του προκειμένου να ξεπεράσει το στερεότυπο της διαχειριστικής ανεπάρκειας του κόμματός του και της Αριστεράς γενικότερα.
Η προσήλωσή του, ιδιαιτέρως το τελευταίο διάστημα, στην έξοδο από τα μνημόνια και σε κάποια, έστω και υποτυπώδη, ρύθμιση του χρέους, φανερώνει ακριβώς αυτή την επιδίωξη, να καταρρίψει δηλαδή τον αστικό μύθο, που θέλει την Αριστερά δύναμη διεκδικητική και μόνο, ανίκανη να ασκήσει αποτελεσματική διακυβέρνηση.
Η αλήθεια είναι ότι οι μονομέρειες και οι εκλεκτικές συγγένειες περισσεύουν στην διακυβέρνηση Τσίπρα, ωστόσο δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος κύκλος επέδειξε μοναδική ευελιξία στη διαχείριση διακριτών συμφερόντων και μακροχρόνιων εκκρεμοτήτων, σε σημείο που εκθειάζεται ακόμη κι από ιδεολογικό - πολιτικά αντίθετους επιχειρηματίες.
Όπως και να έχει η στρατηγική του κ.Τσίπρα είναι να ηγηθεί του άλλου πόλου απέναντι στη Νέα Δημοκρατία του κ.Μητσοτάκη και έτσι να συγκρατήσει αξιοπρεπή ποσοστά για το κόμμα του.
Και όσοι παρακολουθούν από κοντά τις πολιτικές εξελίξεις εκτιμούν ότι ο στόχος αυτός έχει ήδη επιτευχθεί.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι στις επόμενες εκλογές ο κ.Τσίπρας θα χάσει, αλλά όπως όλα δείχνουν και δεδομένων των πολιτικών συνθηκών που επικρατούν στους άλλους συγγενείς σχηματισμούς, θα είναι αυτός που θα ηγείται της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κακά τα ψέματα, ο κ.Τσίπρας ήρθε για να μείνει...

To μυστήριο της ζωής

I don't know why it's been so hard to find real people to connect with
Is it the sign of times, the reasons why are we running out, out of time
It's really difficult, sometimes impossible to understand
The mystery of life
The mystery of our lives
The mystery of life
The mystery of our lives

Mystery of life...

Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς γραμματείας μετέχοντας»

Σήμερα νιώθω τα βιβλία σαν μεγάλη μυλόπετρα

David Connolly

efsyn.gr , 27.06.2018

Βιβλία στο προσκέφαλο: Πολυαγαπημένα, πολυδιαβασμένα, βιβλία που μας διαμόρφωσαν ή μας στήριξαν σε δύσκολες στιγμές. Πρόσωπα της γραφής ξεφυλλίζουν την «αυτοβιογραφική» βιβλιογραφία τους. Ο David Connolly αγαπάει την Ελλάδα, όπου ζει και εργάζεται από το 1979, εν τοις πράγμασι. Αυτό πιστοποιεί, πάνω απ’ όλα, η μακρά μεταφραστική του διαδρομή, ποιητική και πεζογραφική. Πάλλουσες, ακριβείς μεταφράσεις μεταδίδουν το αμφίσημο βάρος κάθε λέξης.  Πέραν αυτού, όμως, ο Ιρλανδός ελληνιστής, που γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στην Αγγλία και πολιτογραφήθηκε Ελληνας, προσπαθεί σταθερά, από διάφορες θέσεις, για την προβολή του ελληνικού βιβλίου στο εξωτερικό - αναδεικνύοντας, εντέλει, τον κοσμοπολιτισμό κι όχι τον εξωτισμό ή τον ελληνοκεντρισμό του. Μεταφραστής, δοκιμιογράφος, έχει γράψει βιβλία για την τέχνη και την επιστήμη της μετάφρασης, ενώ έχει διδάξει μετάφραση και θεωρία της λογοτεχνικής μετάφρασης σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, της Μεγ. Βρεττανίας και στην Ελλάδα (όπου και συνταξιοδοτήθηκε από το ΑΠΘ ως καθηγητής μεταφρασεολογίας). Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο βραβευμένος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για το μεταφραστικό του έργο, φιλοξενούμενος της στήλης μας, ζει αποσυρμένος στην Ασίζη της Ιταλίας, κοντά στον Αγιο Φραγκίσκο και τον Παραμχάνσα Γιογκανάντα.
Εδώ ο David, με σκωπτική συγκίνηση, φυλλομετρά σελίδες που τον διαμόρφωσαν στο πέρασμα του χρόνου. Βιβλία που αντανακλούν το ψυχικό απόθεμα κάθε εποχής του.
Επιμέλεια: Μισέλ Φάις

Aπό τα παιδικά μου χρόνια, θυμάμαι δύο και τρία κόμικ την ημέρα (ανάγνωση πρωί πρωί πριν από το σχολείο) και τα Σαββατοκύριακα τα αμερικανικά κόμικ Μάρβελ (Superman κ.λπ.). Βιβλία (δώρα κυρίως Χριστουγέννων και γενεθλίων) της ίδιας εποχής ήταν κάποια (πιθανόν διασκευές) του Ντίκενς, του Ρόμπερτ Λούι-Στίβενσεν με ειδική μνεία στο Wind in the Willows του Kenneth Graham.
Εφηβεία και η εμφάνιση των αιωνίων ερωτήσεων Πόθεν; Πούθε; Τις; Τι; (από πού έρχομαι, πού πηγαίνω, ποιος είμαι και τι πρέπει να κάνω;) και η ανάγνωση κυρίως ως αναζήτηση των απαντήσεων και λιγότερο προς τέρψιν ή προς μόρφωσιν. Συγκεκριμένα βιβλία; Οτιδήποτε θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να «έκρυβε» τις απαντήσεις.
Συγγραφείς στους οποίους επέστρεφα συχνά την περίοδο εκείνη: Εσε, Καζαντζάκης (και πριν γίνω «φιλ-έλλην») αλλά και Conrad, Somerset-Maugham.
Ηταν και τότε που άκουσα μέσα μου (από πού;) το τραγούδι των Σειρήνων και η Ελλάδα έγινε πόλος έλξης για τις αναγνωστικές μου επιλογές: μυθοπλασία γύρω από την αρχαιότητα (Mary Renault κ.ά.) και ό,τι έβρισκα τότε (αρχές της δεκαετίας του ’70) από τη νεότερη ελληνική λογοτεχνία σε αγγλική μετάφραση (Καβάφη, Σεφέρη, Καζαντζάκη κυρίως) και από αγγλόφωνους συγγραφείς (Λη-Φέρμορ, Ντάρελ, Miller, Fowles κ.λπ.) οι οποίοι είχαν ζήσει από πρώτο χέρι τη σύγχρονη Ελλάδα και που απάντησαν στη ρομαντική μου κλίση να γίνω κι εγώ «λωτοφάγος».
Πανεπιστήμιο και η άνευ όρων παράδοση στην αρχαία γραμματεία. Ομηρος προς αγαλλίαση της ψυχής και οι προσωκρατικοί, οι τραγωδοί και κυρίως ο Πλάτων (όχι Αριστοτέλης) ως μέρος της συνεχούς πνευματικής αναζήτησης.
Παράλληλα, η αναζήτηση χωρίς πυξίδα στην παγκόσμια λογοτεχνία, φιλοσοφία, θρησκειολογία και στον μυστικισμό.
Αγγλόφωνοι (κυρίως) συγγραφείς της ίδιας εποχής που έγιναν «φίλοι»: William Blake, Oscar Wilde, George Bernard-Shaw, Dylan Thomas, W.B. Yeats, T.S. Eliot, Robert Graves. Και αδικώ άλλους πολλούς.
Τι βιβλία να αναφέρω από τα σαράντα χρόνια της ζωής μου στην Ελλάδα, πάντα ως επίδοξος ελληνιστής, καθηγητής μεταφρασεολογίας και επαγγελματίας μεταφραστής; Μια μάταιη προσπάθεια να διατρέξω όλο τον Κανόνα της ελληνικής λογοτεχνίας από τον Διγενή μέχρι τους συγχρόνους, πολλά επιστημονικά γύρω από τη μετάφραση (αναγκαστικά) και ό,τι προλάβαινα (προς ενημέρωση) από τη συνεχώς αυξανόμενη εκείνα τα χρόνια ελληνική βιβλιοπαραγωγή.
Σαν ένδειξη της δικής μου αναγνωστικής προτίμησης (τουλάχιστον ως προς την ποίηση), αναφέρω Εγγονόπουλο, Βρεττάκο και Ελύτη, τρεις ποιητές τους οποίους μετέφρασα επανειλημμένα, όχι κατά παραγγελία αλλά με δική μου πρωτοβουλία. Να προσθέσω και τον Σικελιανό, χωρίς να τον έχω μεταφράσει.
Αλλά ας σταματήσω εκεί με την «επαγγελματική» ανάγνωση τόσων χρόνων. Και παράλληλα, μια κάπως καθυστερημένη επιδρομή στη φανταστική λογοτεχνία (Tolkien, C.S.Lewis, Ursula Le Guin και πολλοί άλλοι) για την πάντα συναρπαστική και αιώνια αντιπαράθεση Καλού-Κακού, βιβλία «εσωτερικής αναζήτησης» τύπου Οι Μεγάλοι Μύστες του Schuré, Meetings With Remarkable Men του Gurdjieff, Jonathan Livingston Seagull του Richard Bach, Autobiography of a Yogi του Paramhansa Yogananda (αναφέρω μόνο κλασικά βιβλία του είδους) και ποίηση «λατρευτική» των Rumi, Hafiz, Omar Khayam, Kabir, Kahlil Gibran.
Και γιατί να μην αναφέρω την πάντα χρήσιμη σε μένα King James Βίβλο η οποία, εκτός των άλλων, παραμένει ένα λογοτεχνικό διαμάντι για τη γλώσσα της και μια από τις πιο σημαντικές πηγές για τη γλώσσα της μετέπειτα αγγλικής λογοτεχνίας.
Συνταξιούχος πλέον και κοιτάζω τα βιβλία που έχω μαζέψει, συλλέξει και, πολλές φορές, κουβαλήσει μαζί μου από τα εφηβικά μου χρόνια. Βιβλία-φίλοι που μου είχαν συμπαρασταθεί. Αλλά εγώ προχώρησα κι αυτά έμειναν πίσω.
Σήμερα τα νιώθω σαν μεγάλη μυλόπετρα. Πολλές φορές παίζω το παιχνίδι… αν μπορούσα να επιλέξω μόνο δέκα; Αλλά δεν θα το παίξω εδώ.
Τελευταία, γυρίζω σε πολλά βιβλία της νεανικής αναζήτησης με νέα (πιο συνειδητή;) ματιά. Είναι ωφέλιμο και διδακτικό να ξαναδιαβάσεις κείμενα που σε είχαν επηρεάσει στην αρχή της πορείας σου, να συγκρίνεις την αντίληψή σου μετά από σαράντα πέντε χρόνια. Ακόμα περισσότερο να διαβάσεις τις σημειώσεις σου από τότε στο περιθώριο της σελίδας.
Ξαναδιαβάζω τον Paramhansa Yogananda και μια συμβουλή που δίνει με εκφράζει ως προς τη σημερινή μου αντίληψη για την ανάγνωση.
Λέει «αν διαβάσεις μια ώρα, να γράψεις για δύο και να διαλογίζεσαι για τρεις…». Λυπάμαι που στη ζωή μου μπέρδεψα τις αναλογίες αυτές (στερνή μου γνώση…).

Τελευταίες μεταφράσεις του D. Connolly: Nikos Engonopoulos, «Selected Poems», Cambridge, MA: Harvard University Press, 2016 και Zyranna Zateli, «At Twilight They Return», Margellos World Republic of Letters, New Haven and London: Yale University Press, 2016.

*BiblioNet : Connolly, David

Καψούρικο αλα Τούρκα

Γοητεύοντας με τις μαγικές δημιουργίες του

Andreas Wannerstedt is the member of Graphic Designer & Libra teams. Andreas Wannerstedt Birth Date September 30, 1981 & Birth Place is Stockholm, Sweden. Let’s check, Andreas Wannerstedt Net Worth 2018, Salary, Income and Property particulars.

Andreas Wannerstedt is a well known Graphic Designer, who was born on September 30, 1981 in Stockholm, Sweden. Andreas Wannerstedt age 36 years old & Sun Sign Libra. Designer and movement graphics artist who crafts distinctive 2D and 3D animations as seen on his self-titled web site and common wannerstedt Instagram account. He would earn 200,000 followers on the social media community. He has a daughter together with his spouse Jenny. His earliest exercise on Instagram dates again to June of 2012 and would come with household footage. His clientele has included Coca-Cola, Spotify, Red Bull, Google, Adidas, Ikea and Absolut Vokda. He and Jeffrey Buoncristiano are each movement graphic artists who developed a big social media following.

*Andreas Wannerstedt

*Andreas Wannerstedt (@wannerstedt) • Φωτογραφίες και βίντεο