Να τελειώνουμε με τα κατοχικά φαντάσματα
Τσαουσίδης Κλέαρχος
9 Απριλίου 1941: Η Θεσσαλονίκη τραντάζεται από τα γερμανικά άρματα μάχης που εισέρχονται στην πόλη, ακολουθούν οι μοτοσικλέτες με το καλάθι και η ανατριχιαστική παρέλαση των «πεταλάδων», των πεζοπόρων τμημάτων του ένδοξου Γ' Ράιχ. Την προδοτική παράδοση της πόλης -στο Ρούπελ και στον Αλιάκμονα και στην Κρήτη οι Έλληνες στρατιώτες πολεμούσαν ώς την 1η Ιουνίου!- έσπευσε να προαναγγείλει η εθνικόφρων εφημερίδα «Το Φως» στο φύλλο 11.284 της ίδιας μέρας: «Ο Στρατός του Ράιχ εισέρχεται σήμερον, ώραν 8ην πρωινήν, εις Θεσσαλονίκην. Από σήμερον η πόλις τίθεται υπό την προστασίαν των Γερμανικών ενόπλων δυνάμεων (...)».
Tα διορισμένα από τη χούντα δημοτικά συμβούλια τίμησαν αυτούς που υποδέχτηκαν τους Γερμανούς εκείνο το πρωινό: τον διορισμένο από τη δικτατορία Μεταξά, δήμαρχο Μερκουρίου, τον μητροπολίτη Γεννάδιο και τον φον Βιζουκίδη, καθηγητή της Νομικής, που χαιρέτισε και ναζιστικά αλλά αργότερα δήλωνε ότι ήταν απλώς μεταφραστής...
Ε, λοιπόν, και οι τρεις τους κοσμούν δρόμους της Θεσσαλονίκης, όπως συνέβαινε και με τον φρούραρχο της πόλης, Αθανάσιο Χρυσοχόου (έμπιστο του διορισμένου από τους ναζί «πρωθυπουργού» Τσολάκογλου), που εσχάτως αποκαθηλώθηκε. Μαζί και άλλα αστέρια της εποχής, όπως ο αμετακίνητος επί 20 χρόνια στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης Νικόλαος Μουσχουντής (του έδωσαν την πλατεία... Λαχαναγοράς), ο κομμουνιστοφάγος μοίραρχος Κουφίτσας που αντικατέστησε το πάνω από την Ιασωνίδου τμήμα της οδού... Σωκράτους κ.ά.
Η καταγραφή των δωσιλόγων που τιμήθηκαν με ονοματοθεσία είναι εύκολη. Έγιναν επί χούντας.
Ούτε αυτό, όμως, εμποδίζει κάποιους όψιμους υπερασπιστές των συνεργατών των Γερμανών να απαιτούν να διατηρηθούν οι ονοματοθεσίες αυτές. Και κάποιοι -πολιτικοί συγγενείς των ακροδεξιών- επικαλούνται την... ταλαιπωρία των κατοίκων όταν αλλάζουν όνομα οι δρόμοι. Δηλαδή όταν η Εθνικής Αμύνης έγινε Βασιλίσσης Σοφίας, η Νίκης βασιλέως Κωνσταντίνου, η Μεγάλου Αλεξάνδρου Κένεντι και η Σωκράτους κατάντησε Κουφίτσα, δεν ταλαιπωρήθηκαν οι κάτοικοι; Ναι, γνωρίζω, αυτοί που το επικαλούνται τότε ήταν μικροί ή διάβαζαν...
Φυσικά, οι απόγονοι των συνεργατών των δυνάμεων Κατοχής και οι αναθεωρητές της Ιστορίας (ερασιτέχνες συνήθως «ιστορικοί») επικαλούνται και το γεγονός ότι υπήρξαν πράκτορες των Άγγλων ή των Αμερικανών. Δηλαδή πράκτορες άλλης χώρας σημαίνει πατριώτες;
Το γεγονός ότι ο Τσολάκογλου και οι υποτακτικοί του δεν υπάκουσαν τις εντολές της κυβέρνησης της Αθήνας, να συνεχίσουν να μάχονται, είναι αδιάφορο. Η Πέμπτη φάλαγγα με στελέχη του... Γ' Ελληνικού Πολιτισμού του Μεταξά και διάφορους Ελληνες ή Γερμανούς πράκτορες που δρούσαν στην Ελλάδα με την κάλυψη αρχαιολογικών, εμπορικών ή εκπαιδευτικών ιδιοτήτων, έστησε ένα κράτος με ιδιωτικούς στρατούς φονιάδων και ληστών, όπως τα Τάγματα Ασφαλείας.
Αλήθεια, όλοι αυτοί οι «πατριώτες» που έσπευσαν να υπηρετήσουν τον κατακτητή δεν πήραν χαμπάρι τι γινόταν; Όταν γίνονταν τα μπλόκα σε διάφορες γειτονιές και σφάζονταν οι κάτοικοι ή καίγονταν ζωντανοί, όπως στον Χορτιάτη, πού στο διάολο ήταν; Πού ήταν ο πολύς Χρυσοχόου όταν οι ληστρικές συμμορίες του Σούμπερτ και του Πούλου σκότωναν για ψύλλου πήδημα ανύποπτους κατοίκους της Θεσσαλονίκης; Πού ήταν όταν ο Δάγκουλας, αφού βασάνιζε τα θύματά του, τα οδηγούσε στην όχθη του Γαλλικού ποταμού και τα εκτελούσε εκεί για να τα παίρνει το νερό και να τα βγάζει στη θάλασσα; Τι εξουσία ασκούσαν;
Και γιατί, όταν μπήκε ο ΕΛΑΣ στην πόλη στις 30 Οκτωβρίου, ο φρούραρχος Χρυσοχόου οχυρώθηκε μαζί με ταγματασφαλίτες στο κτήριο της ΧΑΝΘ; Παραδόθηκε στους Αγγλους ως δωσίλογος αλλά τον εξάγνισε το μετακατοχικό καθεστώς για να γίνει το ’58 και μάρτυρας υπεράσπισης του Μαξ Μέρτεν.
Έγγραφα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που αποχαρακτηρίστηκαν στις 10.9.98 αναφέρουν ότι Χρυσοχόου, Μουσχουντής και άλλοι συνεργάτες των Γερμανών είχαν αλλάξει στρατόπεδο από τον Μάιο ώς τον Ιούνιο του '44, όταν δηλαδή η πλάστιγγα είχε γύρει αποφασιστικά σε βάρος του Άξονα!
Μήπως επιτέλους πρέπει να ψηφιστεί ένας νόμος που να καταργεί όλες τις ονοματοθεσίες που έγιναν επί χούντας και αφορούσαν πολιτικά πρόσωπα για να ξεχάσουμε τα φαντάσματα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου