Τρίτη, Ιανουαρίου 12, 2016

Η ΕΛΛΑΔΑ ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ

Την τελευταία του πνοή άφησε, σε ηλικία 74 ετών, λίγες εβδομάδες μετά την προβολή της τελευταίας του ταινίας «Η Κόρη του Ρέμπραντ», ο αντισυμβατικός σκηνοθέτης Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Αποτέλεσμα εικόνας για νίκος παναγιωτόπουλος σκηνοθέτης
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1941 στη Μυτιλήνη. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη σε ελληνικές αλλά και ξένες παραγωγές. Από το 1960 ως το 1973 έζησε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου στο ινστιτούτο Φιλμολογίας της Σορβόνης, ενώ την ίδια περίοδο συνήθιζε να περνά τον χρόνο του στη Cinematheque Francaise, γαλλική ταινιοθήκη όπου κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα αρχεία ταινιών στον κόσμο.
Το 1973 επέστρεψε στην Αθήνα. Πλάι του καθ' όλη την διάρκεια της ζωής του η σύντροφός του Μαριάννα Σπανουδάκη, η οποία ως ενδυματολόγος συμμετείχε πιστά σε όλες του τις παραγωγές. Από το 1974 σκηνοθέτησε, με ξεχωριστό αφηγηματικό στυλ, ταινίες που θεματικά προσεγγίζουν ζητήματα ερωτικής αυταπάτης και φθοράς των ανθρωπίνων σχέσεων. Ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ και έχουν τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις.("Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας", "Delivery", "Αθήνα-Κωνσταντινούπολη").
Η φιλμογραφία του Νίκου Παναγιωτόπουλου
Τα χρώματα της Ίριδος (1974) 
Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978)
Μελόδραμα;(1981)
Βαριετέ (1985)
Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα (1988)
Ονειρεύομαι τους φίλους μου (1993)
Ο εργένης (1997)
Αυτή η νύχτα μένει (1999)
Beautiful people (2001)
Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου (2002)
Delivery (2004)
Πεθαίνοντας στην Αθήνα (2006)
Αθήνα- Κωνσταντινούπολη (2008)
Τα οπωροφόρα της Αθήνας (2010)
Δεσμά αίματος (2012)
Λιμουζίνα (2014)
Η κόρη του Ρέμπραντ (2015)

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ=>

Επιθυμώ να κάνω ταινίες με το τίποτα, για το τίποτα


Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ S11E06: ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Δεν έχουμε χούντα. Δεν έχουμε χούντα. Δεν έχουμε χούντα. Επειδή ξέρουμε ότι θα μας υπενθυμίσετε πολλές φορές ότι δεν έχουμε χούντα, το λέμε ...