Απάντηση στο ρατσιστικό παραλήρημα της γερμανικής εφημερίδας Die Welt
Δημοσιεύθηκε:
Στο άρθρο γίνεται αναφορά στην Ναυμαχία του Ναυαρίνου του 1827 που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχή έκβαση του Αγώνα των Ελλήνων. Στο άρθρο αναφέρεται ότι οι ξένες δυνάμεις βοήθησαν τότε την Ελλάδα “για λάθος λόγους” κατευθυνόμενοι από “αγνά, ρομαντικά κίνητρα” για τους απογόνους του Ομήρου, του Σωκράτη και του Περικλή και όχι για “γεωστρατηγικούς λόγους”.
Στην συνέχεια ο αρθρογράφος, για να εξηγήσει τους “λάθος λόγους” αναφέρεται στην γνωστή θεωρία του 19 αιώνα του Φαλμεράγιερ, που ισχυρίζεται ότι οι Έλληνες δεν είναι οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, διότι έχουν υποστεί προσμίξεις από Σλαβικά και Αλβανικά φύλα.
Πράγματι η βοήθεια των ξένων δυνάμεων, της Αγγλίας, της Ρωσίας και της Γαλλίας ήταν καθοριστική στην επιτυχία της Επανάστασης. Το 1827 η Ελλάδα στρατιωτικά είχε γονατίσει. Πράγματι ο ρομαντισμός και ο φιλελληνισμός την περίοδο εκείνη ήταν πολύ έντονος στις συνειδήσεις των Ευρωπαίων, όπως πολύ έντονα αποτυπώθηκε με την δράση και τον θάνατο του Λόρδου Βύρωνα. Όμως κάπου εκεί σταματά η αλήθεια του άρθρου της Γερμανικής Εφημερίδας Die Welt.
Η Μαρία Ευθυμίου,
, 
αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, απαντά μέσω της ΗuffPost Greece στο άρθρο της Die Welt:«O 19ος αιώνας ήταν ο αιώνας του Ρομαντισμού και η Ελληνική Επανάσταση ήταν παιδί του Ρομαντισμού. Οι Ευρωπαίοι ήθελαν να βοηθήσουν δράσεις με ιδανικά και η Ελλάδα ήταν σε κεντρική θέση διότι συνδεόταν με την αρχαία ελληνική ιστορία που κινητοποιούσε βαθιά την Ευρώπη. Η υπόθεση της Ελλάδας έπαιζε το 1820 – 1830 και έναν επιπλέον ρόλο στα στα δικά τους πολιτικά για να πιέσουν για πιο φιλελεύθερες κατακτήσεις στις χώρες τους.Η επέμβαση της Αγγλίας, της Ρωσίας και της Γαλλίας μπορεί βεβαίως να ήταν προς όφελος της Ελλάδας αλλά εξυπηρετούσε, αντίθετα με ό,τι ισχυρίζεται ο αρθρογράφος της Die Welt, δικά τους γεωστρατηγικά συμφέροντα.
Η κινητοποίηση των Ευρωπαίων όμως εκτός από το συναίσθημα του ρομαντισμού είχε βαθιές πολιτικές και διπλωματικές στοχεύσεις».
Όπως συνεχίζει η κ. Ευθυμίου:
«Η Ρωσία ήθελε να κατοχυρώσει την δικιά της θέση στον νότο της Βαλκανικής, μία προσπάθεια που είχε ξεκινήσει από πιο παλιά, ακόμα από την περίοδο του Μεγάλου Πέτρου και την περίοδο της Μεγάλης Αικατερίνης και έφτασε σε κορύφωση την περίοδο της Επανάστασης. Η Αγγλία, που εκείνη την περίοδο ήταν η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο, ήθελε να αποδείξει ότι είναι ο παίκτης στην Ανατολική Ευρώπη. Μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή η Αγγλία είχε υπό την κατοχή της τα Επτάνησα, την Μάλτα και λίγο αργότερα έκανε αποικία την Κύπρο. Η δε Γαλλία ήθελε να εμπλακεί στα ελληνικά πράγματα γιατί ήθελε να δημιουργήσει αποικία στην Πελοπόννησο».Όσο για την γνωστή θεωρία του Φαλμεράγιερ η καθηγήτρια της Ιστορίας έχει μία απάντηση να δώσει και αυτή είναι η Ελληνική Γλώσσα.
«Η θεωρία του Φαλμεράγιερ, που στηρίχτηκε σε πηγές, έγινε πιο γνωστή κατά την περίοδο του 1940-50 -60 και υποστήριζε ότι η διείσδυση των Σλάβων στην περιοχή και το κύμα των Αλβανών ακύρωσαν την συνέχεια της Ελληνικής παρουσίας. Πράγματι, έγιναν προσμίξεις όπως όμως έγιναν και σε όλους τους λαούς της Ευρώπης. Ούτε η Γερμανοί είναι απόγονοι των Γερμανών κατά αυτή την έννοια, ούτε οι Γάλλοι των Γαλατών, ενώ οι Άγγλοι είναι Γερμανοί διότι τον 6ο αιώνα οι Κέλτες αναμείχτηκαν με τους Σάξονες και τους Άγγλους που είναι Γερμανικά φύλα. Γι αυτό και δεν είναι ευρέως γνωστό ότι η Αγγλική γλώσσα ανήκει στον κορμό των Γερμανικών γλωσσών.
Η απάντηση στην θεωρία του Φαλμεράγιερ είναι ότι στην Ελλάδα, παρά τις προσμίξεις, η Ελληνική γλώσσα διασώθηκε και την παρακολουθούμε γραπτά για 4500 χρόνια. Η Ελληνική γλώσσα είναι συνεχής το ίδιο και η πολιτισμική παρουσία και έμεινε ακμαία και στο Βυζάντιο και στα Ρωμαϊκά χρόνια και την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Υπάρχει αδιάσπαστη συνέχεια της γλώσσας και του πολιτισμού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου