ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Francesco De Gregori

Gambadilegno A Parigi 

Ξύλινο πόδι στο Παρίσι

Και τότε ονειρεύτηκε τη Αθήνα, με το στόμα μισάνοιχτο, το ζεστό του χέρι και τη φάλτσα ζωή του ,  εκείνη την χωρίς κύματα  θάλασσά του  και την παγωμένη ζωή του. Και τότε ονειρεύτηκε την Αθήνα μες στο χιόνι. Κοιτάξτε τον πώς βαδίζει, σαν χορευτής της σάμπας, και πώς σκοντάφτει σε κάθε γωνιά, ερωτευμένος και γελοίος, και πώς οδηγεί την μπάντα, πώς διασχίζει το δρόμο  χωρίς πόδι. Γιατρίνα  που σε φωνάζουν Απρίλη, πάρε με μακριά από αυτή τη γη, από αυτή τη δημόσια πόλη, από αυτό το γεμάτο σκάλες ξενοδοχείο, από αυτήν την υγρασία,  εσύ που ξέρεις το χειμώνα, πάρε με μακριά από εδώ. Και τότε ονειρεύτηκε την Αθήνα και το στρατιωτικό νοσοκομείο, τους φορτωμένους βροχή στρατιώτες , ένα αναμνηστικό δώρο , μία ομπρέλα στην παραλία και την επιστροφή μετά από τον πόλεμο στην προκυμαία. Και τότε ονειρεύτηκε τη στιγμή που ήθελε να σταματήσει, κοιτάξτε τον Λάζαρο πώς βαδίζει στη Νότρ Νταμ, πώς στέκεται στητός στη στάση  του τραμ μέσα  στην καταιγίδα, φωνάζει ένα ταξί, κάθεται μπροστά , από τα Ηλύσια Πεδία στην Αψίδα του Θριάμβου, ξύλινο πόδι εμπρός, εμπρός, εμπρός μαρς!...

[Ελεύθερη απόδοση:Gerontakos]

E allora sognò Atene
Και τότε ονειρεύτηκε την
e la sua bocca spalancata
E la sua mano da riscaldare
e la sua vita stonata
E quel suo mare senza onde
e la sua vita gelata

E allora sognò Atene
sotto una nevicata
Guardalo come cammina
ballerino di samba
E come inciampa in ogni spigolo
innamorato e ridicolo
Come guida la banda
come attraversa la strada
senza una gamba

Portami via da questa terra
da questa pubblica città
Da questo albergo tutto fatto a scale
da questa umidità
Dottoressa chiamata Aprile
che conosci l'inferno
Portami via da questo inverno
portami via da qua

E allora sognò Atene
e l'ospedale militare
Ed i soldati carichi di pioggia
e un compleanno da ricordare
Ed un ombrello sulla spiaggia
e un dopoguerra sul lungomare

E allora sognò il tempo
che lo voleva fermare
Guardalo come cammina
Lazzaro di Notre Dame
Come sta dritto nella tempesta
alla fermata del tram
Chiama un tassì si mette avanti
dai Campi Elisi alla Grande Arche
Gambadilegno avanti avanti
avanti marsch!