ΧΕΡΙ
Δε σας μιλώ για το χέρι του Ναπολέοντα
που κόβει το κατάρτι για να σώσει το καράβι,
που χώνει στο γιλέκο τη Στήλη που απήγαγε.
Ούτε για το χέρι της Κλεοπάτρας που βυθίζει
τη ζωή στον πάτο με το παλάτι και το Ηράκλειο,
σαν Ιάπωνας αυτόχειρας που έχασε το μύθο του.
Σας μιλώ για το χέρι του Αιγύπτιου στο Μουσείο:
πώς κρατάει με τον αντίχειρα και την παλάμη του
τα τεντωμένα δάχτυλα της συζύγου, μπροστά μου!
Το ένα πόδι έχει μπροστά, εκείνη τα δυο ενωμένα.
Το υλικό είναι σκληρό και το ζευγάρι ανέκφραστο.
Τα εργαλεία πριν τέσσερις χιλιετίες δε σμίλευαν
πάθος,χαρά,λύπη, μόνο μια ακαμψία τυπική.
Φεύγει; Την αποχαιρετά; Θα την πάρει μαζί του;
Μα, όπως την κρατά, αποκωδικοποιώ αφοσίωση.
Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Περιοδικό Νέα Εποχή
Αναδημοσίευση:Τα ποιήματα του 2007. Εκδόσεις Κοινωνία των(δε)κάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου