AMOUR/ΑΓΑΠΗ
Το Μίκαελ Χάνεκε
Συνήθως όταν τελειώνει μια ταινία και πέφτουν οι τίτλοι
άλλοι σηκώνονται να βγουν γρήγορα από την αίθουσα, άλλοι ανοίγουν τα κινητά
τους και άλλοι κάθονται να διαβάσουν τους συντελεστές. Καμιά φορά χειροκροτούν,
όταν η ταινία έχει ενθουσιάσει. Πόσο συχνά συμβαίνει όμως να πέφτουν οι τίτλοι
του τέλους και κανείς να μην κουνιέται, κανείς να μην μιλάει και να αισθάνεσαι
πως και ο παραμικρός ήχος ή κίνηση είναι ανάρμοστα?
Αυτό ακριβώς συνέβη στο Amour. Δύσκολο να περιγράψει κανείς
τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν από αυτήν την μοναδική, σπαρακτική ταινία
που περιγράφει με συγκλονιστικό ρεαλισμό τα γηρατειά, την ασθένεια και τον
θάνατο αλλά και την πιο βαθιά αγάπη που μπορεί να δέσει δυο ανθρώπους για
ολόκληρη τη ζωή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου