Θα κάνω το καθήκον μου, το οποίο καθήκον
είναι ένα καθήκον, που κανένα άλλο καθήκον
δεν μπορεί να το κάνει καθήκον ενός άλλου καθήκου.
Διότι τα καθήκα αυτά είναι βαριά για τους ώμους
άσχετων καθήκων, μόνο ένας κωλοπετσωμένος ηγέτης
με οράματα μπορεί να το καθηκοντοποιήσει!
***************************************************ΠΟΙΟ ΚΑΘΗΚΟΝ;
Γιώργος Ρωμαίος
Το Βήμα, 1 Ιανουαρίου 2012
Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την τύχη να είναι απόγονος δύο πρωθυπουργών που έγραψαν ιστορία. Του παππού, που ανέτρεψε το 1963 τη δωδεκαετή πολιτική κυριαρχία της ∆εξιάς, και του πατρός, ο οποίος συγκρότησε τη µεγάλη προοδευτική παράταξη του ΠΑΣΟΚ.
Ο δρόµος για τη δική του πολιτική σταδιοδροµία ήταν στρωµένος µε κληρονοµικούς ψήφους. Περίπατος η εκλογή του από το 1981 ως το 1996 στην «παπανδρεϊκή» Αχαΐα και στη συνέχεια στην «αρχηγική» Αθηνών.
«Κληρονοµικό» θεωρήθηκε και το «αρχηγικό δαχτυλίδι», το οποίο του πρόσφερε ο Κώστας Σηµίτης, στον οποίο εξέφρασε την «ευγνωµοσύνη» του µε τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ... Τον Φεβρουάριο του 2004 η ηγεσία του στη µεγάλη προοδευτική παράταξη επικυρώθηκε πανηγυρικά από 1.000.000 µέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ. Στη βαριά πολιτική κληρονοµιά των προγόνων του προστέθηκε και η µεγάλη ευθύνη έναντι αυτών των χιλιάδων πολιτών που του εµπιστεύθηκαν την ηγεσία.
Μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεµβρίου 2007, από στελέχη και οπαδούς του ΠΑΣΟΚ κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος της ήττας και δέχθηκε πιέσεις να παραιτηθεί. Επέλεξε την προσφυγή και πάλι στη «βάση» του κόµµατος. Στήθηκαν οι κάλπες στις 11 Νοεµβρίου 2007. ∆εν ήταν όµως µόνος του. Την ηγεσία διεκδίκησαν ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Κώστας Σκανδαλίδης. Τελικά η πλειοψηφία των οπαδών και φίλων του ανανέωσε τη θητεία στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 το ΠΑΣΟΚ µε το 43,92% των ψήφων απέκτησε κοινοβουλευτική αυτοδυναµία. Και στις 5 Οκτωβρίου ορκίστηκε πρωθυπουργός, ο τρίτος της πολιτικής δυναστείας Παπανδρέου.
Πανηγυρισµοί και ευφορία όχι µόνο στους ψηφοφόρους του ΠαΣΟΚ. Είχαν πιστέψει στις προεκλογικές διακηρύξεις ότι «λεφτά υπάρχουν» και ανέµεναν να πέσουν στην αγορά... Το πρώτο σοκ ήλθε ένα µήνα µετά την ορκωµοσία της κυβέρνησης. Στις 6 Νοεµβρίου ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που µίλησε για τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας. Εύλογη η απορία των πολιτών: πώς σε έναν µήνα από τη διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν» έφθασε η χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας;
Επειτα από έξι µήνες ήλθε το επόµενο σοκ. Από το συνοριακό µε την Τουρκία Καστελόριζο – ακατανόητος συµβολισµός – ο Γ. Παπανδρέου ανήγγειλε την απόφασή του να προσφύγει για δανεισµό στο ∆ΝΤ µε τη σύµπραξη της ΕΕ και της ΕΚΤ. Θα ακολουθήσει η υπογραφή του περίφηµου µνηµονίου και ο απόλυτος έλεγχος της δηµοσιονοµικής και οικονοµικής πολιτικής της χώρας από την τρόικα.
Από τότε η χώρα άρχισε να βυθίζεται στην ύφεση, η ανεργία να αυξάνεται καθηµερινά, η αγορά να διαλύεται και ούτε ακτίνα φωτός στο τούνελ της απελπισίας. Οι θυσίες πήγαν χαµένες.
Στο αδιέξοδο, που ο ίδιος δηµιούργησε, ο Γ. Π. αποφάσισε να προσφύγει στο απονενοηµένο διάβηµα, το
δηµοψήφισµα. Τραγικές οι συνέπειες και για τον ίδιο και για τη χώρα. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί και µετά από ένα απίθανης ελαφρότητας παρασκήνιο δέχθηκε τον σχηµατισµό της κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον κ. Παπαδήµο.
Τον Απρίλιο θα στηθούν οι κάλπες. Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει µε αφανισµό. Μόνο µια νέα ηγεσία, που θα αναδειχθεί από τη βάση, µπορεί να διασφαλίσει έναν σηµαντικό πυρήνα, που θα αποτελέσει την αφετηρία για ανασυγκρότηση και ανανέωση πολιτικής και προσώπων.
Στη δωδεκάωρη σύσκεψη της Τρίτης, στο αίτηµα για άµεση λύση του προβλήµατος ο Γ. Π. απάντησε ότι θα κάνει το «καθήκον» του! Το να µη γνώριζε πριν από τις εκλογές το µέγεθος του ελλείµµατος και της επερχόµενης κρίσης ίσως µπορέσει να δικαιολογηθεί. Το να µη γνωρίζει ακόµη ποιο είναι το καθήκον του για τη διάσωση του µη κληρονοµητέου ΠΑΣΟΚ «ουκ ανδρός σοφού». Εκτός αν ήσαν «έπεα πτερόεντα» όταν έλεγε ότι αδιαφορεί για την «καρέκλα»...
Gromaiosdolnet.gr
Ο δρόµος για τη δική του πολιτική σταδιοδροµία ήταν στρωµένος µε κληρονοµικούς ψήφους. Περίπατος η εκλογή του από το 1981 ως το 1996 στην «παπανδρεϊκή» Αχαΐα και στη συνέχεια στην «αρχηγική» Αθηνών.
«Κληρονοµικό» θεωρήθηκε και το «αρχηγικό δαχτυλίδι», το οποίο του πρόσφερε ο Κώστας Σηµίτης, στον οποίο εξέφρασε την «ευγνωµοσύνη» του µε τη διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ... Τον Φεβρουάριο του 2004 η ηγεσία του στη µεγάλη προοδευτική παράταξη επικυρώθηκε πανηγυρικά από 1.000.000 µέλη και φίλους του ΠΑΣΟΚ. Στη βαριά πολιτική κληρονοµιά των προγόνων του προστέθηκε και η µεγάλη ευθύνη έναντι αυτών των χιλιάδων πολιτών που του εµπιστεύθηκαν την ηγεσία.
Μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεµβρίου 2007, από στελέχη και οπαδούς του ΠΑΣΟΚ κατηγορήθηκε ως υπεύθυνος της ήττας και δέχθηκε πιέσεις να παραιτηθεί. Επέλεξε την προσφυγή και πάλι στη «βάση» του κόµµατος. Στήθηκαν οι κάλπες στις 11 Νοεµβρίου 2007. ∆εν ήταν όµως µόνος του. Την ηγεσία διεκδίκησαν ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Κώστας Σκανδαλίδης. Τελικά η πλειοψηφία των οπαδών και φίλων του ανανέωσε τη θητεία στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009 το ΠΑΣΟΚ µε το 43,92% των ψήφων απέκτησε κοινοβουλευτική αυτοδυναµία. Και στις 5 Οκτωβρίου ορκίστηκε πρωθυπουργός, ο τρίτος της πολιτικής δυναστείας Παπανδρέου.
Πανηγυρισµοί και ευφορία όχι µόνο στους ψηφοφόρους του ΠαΣΟΚ. Είχαν πιστέψει στις προεκλογικές διακηρύξεις ότι «λεφτά υπάρχουν» και ανέµεναν να πέσουν στην αγορά... Το πρώτο σοκ ήλθε ένα µήνα µετά την ορκωµοσία της κυβέρνησης. Στις 6 Νοεµβρίου ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που µίλησε για τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας. Εύλογη η απορία των πολιτών: πώς σε έναν µήνα από τη διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν» έφθασε η χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας;
Επειτα από έξι µήνες ήλθε το επόµενο σοκ. Από το συνοριακό µε την Τουρκία Καστελόριζο – ακατανόητος συµβολισµός – ο Γ. Παπανδρέου ανήγγειλε την απόφασή του να προσφύγει για δανεισµό στο ∆ΝΤ µε τη σύµπραξη της ΕΕ και της ΕΚΤ. Θα ακολουθήσει η υπογραφή του περίφηµου µνηµονίου και ο απόλυτος έλεγχος της δηµοσιονοµικής και οικονοµικής πολιτικής της χώρας από την τρόικα.
Από τότε η χώρα άρχισε να βυθίζεται στην ύφεση, η ανεργία να αυξάνεται καθηµερινά, η αγορά να διαλύεται και ούτε ακτίνα φωτός στο τούνελ της απελπισίας. Οι θυσίες πήγαν χαµένες.
Στο αδιέξοδο, που ο ίδιος δηµιούργησε, ο Γ. Π. αποφάσισε να προσφύγει στο απονενοηµένο διάβηµα, το
δηµοψήφισµα. Τραγικές οι συνέπειες και για τον ίδιο και για τη χώρα. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί και µετά από ένα απίθανης ελαφρότητας παρασκήνιο δέχθηκε τον σχηµατισµό της κυβέρνησης συνεργασίας υπό τον κ. Παπαδήµο.
Τον Απρίλιο θα στηθούν οι κάλπες. Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει µε αφανισµό. Μόνο µια νέα ηγεσία, που θα αναδειχθεί από τη βάση, µπορεί να διασφαλίσει έναν σηµαντικό πυρήνα, που θα αποτελέσει την αφετηρία για ανασυγκρότηση και ανανέωση πολιτικής και προσώπων.
Στη δωδεκάωρη σύσκεψη της Τρίτης, στο αίτηµα για άµεση λύση του προβλήµατος ο Γ. Π. απάντησε ότι θα κάνει το «καθήκον» του! Το να µη γνώριζε πριν από τις εκλογές το µέγεθος του ελλείµµατος και της επερχόµενης κρίσης ίσως µπορέσει να δικαιολογηθεί. Το να µη γνωρίζει ακόµη ποιο είναι το καθήκον του για τη διάσωση του µη κληρονοµητέου ΠΑΣΟΚ «ουκ ανδρός σοφού». Εκτός αν ήσαν «έπεα πτερόεντα» όταν έλεγε ότι αδιαφορεί για την «καρέκλα»...
Gromaiosdolnet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου