«Επαναστατική» αεργία ενόψει
Tου Πασχου Μανδραβελη
Η Καθημερινή, 27/1/2012
Εχουμε γράψει επανειλημμένως πως το βασικό πρόβλημα της Ελλάδος είναι ότι όλοι θέλουν να σώσουν τον κόσμο, τη χώρα -ή ό, τι τέλος πάντων τους βρίσκεται πρόχειρο- αλλά κανένας δεν θέλει να κάνει τη δουλειά του. Η καλύτερη επιβεβαίωση αυτού του αφορισμού είναι η επιστολή που εστάλη από τον «Υπεύθυνο Μηχανοργάνωσης της Επιτροπής Ερευνών» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Απευθύνεται στον προϊστάμενο της Επιτροπής Ερευνών του ίδιου πανεπιστημίου και κοινοποιείται στον αντιπρύτανη Βασίλειο Μποντόζογλου και στην πανεπιστημιακή κοινότητα του ίδιου πανεπιστημίου.
Στην επιστολή αναφέρεται: «Σήμερα μου ζητήθηκε από τον Προϊστάμενό μου να προετοιμάσω και να παραδώσω 8 φορητούς Η/Υ (4 για Βόλο και 4 για Λάρισα), προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στις εκλογές για την ανάδειξη Συμβουλίου στο πλαίσιο προφανώς του νόμου 4009/2011. Εξήγησα στον Προϊστάμενό μου ότι για πολιτικούς λόγους αλλά και για να διαφυλάξω την αξιοπρέπειά μου σαν ενεργός πολίτης κι εργαζόμενος στο Πανεπιστήμιο για πάνω από 16 χρόνια, δηλώνω ότι ΑΡΝΟΥΜΑΙ να συμπράξω με οποιοδήποτε τρόπο στην εφαρμογή αυτού του επαίσχυντου νόμου και μάλιστα θα αγωνιστώ για τη ματαίωσή του... Δεν διεκδικώ το αλάθητο, έχω όμως ήσυχη τη συνείδησή μου ότι αυτή τη στιγμή πράττω το σωστό».
Φυσικά κανείς δεν απαγορεύει σ' αυτόν τον διοικητικό υπάλληλο του πανεπιστημίου να παλέψει για τη «ματαίωση», όπως ο ίδιος γράφει, όποιου νόμου δεν γουστάρει. Κάθε λίγο και λιγάκι έχουμε νόμιμες πορείες και παράνομες καταλήψεις για τη «ματαίωση» όλων των νόμων. Στην περίπτωση όμως αυτή εγείρονται κάποια ερωτήματα. Εντάξει! Στην Ελλάδα είσαι ό, τι δηλώσεις, αλλά ισχύει και ότι μπορείς να κάνεις ό, τι θες αρκεί να δηλώσεις κάποιον -κατά την άποψή σου- ανώτερο σκοπό; Δεν αμφισβητούμε τις επαναστατικές προθέσεις του υπεύθυνου μηχανοργάνωσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αλλά πώς μπορούμε να τον ξεχωρίσουμε από ένα κοινό λουφαδόρο, ο οποίος βαριέται τη δουλειά του και βρίσκει μια επαναστατική δικαιολογία για να μην την κάνει; Αρκεί η δήλωση των επαναστατικών προθέσεων; Δηλαδή, υπάρχει πληθώρα εφοριακών που δεν διεκπεραιώνουν τις φορολογικές υποθέσεις, με αποτέλεσμα να φουντώνει η φοροδιαφυγή. Αν ερωτηθούν γιατί δεν κάνουν τη δουλειά τους, μπορούν να επικαλεστούν τη διαφωνία τους με τη φορολογική κλίμακα ή με το ύψος του αφορολόγητου; Κι αν κάποιοι εργαζόμενοι (στον ιδιωτικό τομέα, φυσικά) δηλώσουν ότι είναι κατά του καπιταλισμού εν γένει -τι πιο επαναστατικό από αυτό; - μπορούν να μην πηγαίνουν στη δουλειά τους και να πληρώνονται;
Εχουμε παρεξηγήσει πολλά πράγματα σ' αυτή τη χώρα, με πρώτο το «δίκιο του αγώνα». Ολοι μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν αρκεί να δηλώσουν ότι αγωνίζονται για κάτι. Προσοχή: ο κανόνας ισχύει μόνο αν αυτό το «κάτι» έχει αριστερές ευλογίες.
Το τελευταίο ερώτημα έχει να κάνει με την πρυτανεία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Θα κάνουν κάτι για την υπόθεση ή μήπως να γενικεύσουμε τον κανόνα της άρνησης εργασίας σε όλη τη χώρα; Φαντάζομαι ότι σε κάθε κλάδο και σε κάθε επιχείρηση, όλοι με κάτι θα διαφωνούν κι αν δεν διαφωνούν κάτι θα βρουν προκειμένου να μη δουλεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου