" Ένα πολιτικό κόμμα είναι μια μηχανή κατασκευής συλλογικού πάθους. Ένα πολιτικό κόμμα είναι ένας οργανισμός καμωμένος να ασκεί συλλογική πίεση στη σκέψη καθενός ανθρώπου που αποτελεί μέλος του. Πρώτος σκοπός, και σε τελική ανάλυση ο μοναδικός, κάθε πολιτικού κόμματος είναι να ενδυναμώνεται το ίδιο, και τούτο χωρίς κανένα όριο.
[.....]Η κομματική απειλή κατά της αλήθειας είναι διττή. Αφενός στεγνώνει τον νου και την ψυχή των ανθρώπων οδηγώντας τους να υιοθετούν το προπαγανδιστικό ψεύδος, αφετέρου, άρα τους στερεί τον μοναδικό δρόμο για την ανεύρεση της αλήθειας, η οποία δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά μέσα τους, στο εσωτερικό τους φως.
[.....] Συνεπώς είναι η αντιδογματική τροπή του πνεύματος που επιβάλλει την κατάργηση των κομμάτων ως φορέων δουλαγωγίας. Η στρατοπεδική αλήθεια του κόμματος είναι ένα τεράστιο ψεύδος που έχει μολύνει ολόκληρη τη διανοητική ζωή της εποχής μας. Αυτού του τύπου η μόλυνση εικονογραφείται με παραδειγματικό τρόπο στην εσωκομματική ζωή των Κομουνιστικών Κομμάτων. Τα κόμματα αυτά επιβάλλουν οδυνηρές ποινές σε εκείνα τα μέλη τους που εκφράζουν απείθεια στις θέσεις τους. Ποινές που επηρεάζουν τόσο τη δημόσια όσο και την ιδιωτική ζωή των μελών , σταδιοδρομία , αισθήματα, φιλία, φήμη, απόδοση τιμών, και ενίοτε οικογενειακή ζωή. Από την άποψη αυτή, το Κομουνιστικό Κόμμα φαίνεται να αποτελεί για τη συγγραφέα την τελείωση της μορφής κόμμα, κάτι σαν λέπρα: φανατίζει, δογματίζει, μεριμνά μόνο για τη δική του ανάπτυξη. [........].Απόσπασμα βιβλιοπαρουσίασης ( στο The Athens Review of books, Τχ. 23) του Ανδρέα Πανταζόπουλου για το βιβλίο της Σιμόνης Βέιλ "Για την κατάργηση των κομμάτων".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου