Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η αμάθεια υπερίπταται στις πόλεις και τα χωριά

Ως φοιτητές ακόμη, o Νίκος Σκουτέλης και ο Φλάβιο Ζανόν είχαν εργαστεί σε γραφεία καθηγητών τους στη Βενετία, κατάσταση που συνεχίστηκε και μετά το πτυχίο όπου παράλληλα ασχοληθήκαν με έργα αποκατάστασης και νέες προσθήκες σε κτίρια του ελληνικού δημοσίου και σε μικρότερα ιδιωτικά, στην ίδια πόλη. Η βράβευσή τους στο Europan 2 (Ρόδος) για την πλατεία Ελευθερίας του Ηρακλείου άνοιξε τον δρόμο για την Κρήτη, με προσδοκίες μιας άλλης ποιότητας επαγγελματικής ζωής, σε συσχετισμό με τις προσωπικές αναζητήσεις και των δύο για περισσότερη εγγύτητα με τη μεσογειακή φύση.

«Από την πολυκεντρική Ιταλία γνωρίζαμε ότι πολλά πράγματα ήταν δυνατόν να γίνονται ευκολότερα εκτός των μεγάλων κέντρων. Πιστεύουμε ότι οι δυνατότητες που προσφέρει το κέντρο, είναι αντιστρόφως ανάλογες των προσδοκιών, ειδικά των νέων αρχιτεκτόνων. Ετσι ποτέ δεν σκεφτήκαμε την Αθήνα ως βάση των δραστηριοτήτων μας. Η ευμάρεια της κοινωνίας στην Κρήτη έχει ως αποτέλεσμα να “πέφτει πολύ μπετόν”. Τα μεγάλα ξενοδοχεία, τα στάδια, τα νοσοκομεία σχεδιάζονται από εταιρείες κολοσσούς όπως σε όλη τη χώρα. Ο αιγιαλός παραβιάζεται. Εκείνα που συζητάμε ως καλά παραδείγματα, στα χέρια εργολάβων καταντούν χονδροειδείς αποδόσεις κάποιου στυλ του δημιουργού τους. Η αμάθεια υπερίπταται στην Κρήτη, στις πόλεις και στα χωριά, όσο στη δυτική Αττική, στη Χαλκιδική, στη Μύκονο.

Αν ανάμεσα σε αυτό τον οικοδομικό οργασμό κοιτάμε το έργο δέκα ανθρώπων που κάπως καταφέρνουν να ελιχθούν και να εξελίξουν μια συνομιλία με το υγιέστερο μέρος της κοινωνίας και με ό,τι απομένει από το περιβάλλον, μάλλον εθελοτυφλούμε. Η κρητική παραγωγή για την οποία ο λόγος αφορά στο μεγαλύτερο ποσοστό της κατοικίες μιας μερίδας ανθρώπων που στο περιθώριο της ευμάρειας ενδιαφέρονται να ζήσουν και να χτίσουν τη διαφορά. Μικρό μέρος από αυτές τις εξαιρέσεις είναι δημόσιοι χώροι και κτίρια. Εδώ στην Κρήτη, μικρά σχήματα αρχιτεκτονικών γραφείων είναι σε θέση να έχουν τον πλήρη έλεγχο των έργων που τους ανατίθενται». Πολλοί Αθηναίοι συνάδελφοί τους θα πλήρωναν για κάτι τέτοιο.

Από το κείμενο του Δημήτρη Ρηγόπουλου στην Καθημερινή (10/1/2010)
"Οταν η Κρήτη «παράγει» και αρχιτεκτονική.Το «παράδοξο» της ποιοτικής παραγωγής τεσσάρων αρχιτεκτονικών γραφείων με αφορμή μια
έκθεση στο Μπενάκη της Πειραιώς"