Μνήμη Edgar Allan Poe

Edgar Allan Poe

( 19 Ιανουαρίου 1809 – 7 Οκτωβρίου 1849)

Τιμώντας τη μνήμη του μεγαλύτερου αμερικανού ρομαντικού
λογοτέχνη του 19ου αιώνα, αναρτούμε τις τρεις τελευταίες στροφές
του αριστουργηματικού ποιήματος "Το κοράκι", που περιέχεται
στην τελευταία , πριν από το θάνατό του, συλλογή (1845).
Η καταθλιπτική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στο
πολύστιχο ποίημα εκφράζει ίσως καλύτερα από
κάθε έργο του την ψυχική διάθεση του ρομαντικού
ατόμου της εποχής εκείνης , που δε βρίσκει τίποτα το θετικό
στη ζωή , αφού αυτή του έχει στερήσει ό,τι αγαπούσε πιο πολύ.
Έως το θάνατό του είναι υποχρεωμένο να υποφέρει
από τις αναμνήσεις των αγαπημένων προσώπων
που αναπαύονται ειρηνικά πια στον άλλο κόσμο.
Το κοράκι του Πόε είναι το έμβλημα μιας
λυπητερής αθάνατης ανάμνησης,
που δεν θα το εγκαταλείψει ποτέ.
Οι δύο γκραβούρες που κοσμούν το κείμενο
είναι του Πωλ-Γουσταύου Ντορέ, ο οποίος
εικονογράφησε την γαλλική έκδοση του Κορακιού ,το 1885.

THE RAVEN
( ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ)
[Οι τρεις τελευταίες στροφές]

[...]
`Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us - by that God we both adore -
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels named Lenore -
Clasp a rare and radiant maiden, whom the angels named Lenore?'
Quoth the raven, `Nevermore.'

`Be that word our sign of parting, bird or fiend!' I shrieked upstarting -
`Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken! - quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!'
Quoth the raven, `Nevermore.'



And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,
And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted - nevermore!

***

[...]

" Προφήτη!" είπα, "πράγμα του κακού!- προφήτη τελικά, πτηνό ή σατανά!
Μα το θόλο τον ουράνιο που από πάνω μάς κοιτά- μα τον Κύριο που και οι δυο
μας τον λατρεύουμε πιστά-
Πες σε τούτη την ψυχή που πόνος τη βαραίνει στην Εδέμ εκεί μακριά
Στην αγκάλη αν θα σφίξει μια κόρη αγιασμένη που Λενόρ καλούν οι αγγέλοι-
Στην αγκάλη αν θα σφίξει μια λαμπρή , μια σπάνια κόρη που Λενόρ καλούν οι αγγέλοι".

Είπε ο Κόρακας, "Ποτέ πια".

" Τούτη η λέξη ας είν' σημάδι πως χωρίζουμε οι δυο, διάβολε ή πετούμενο!"
Ούρλιαξα και πετάχτηκα μεμιάς-
"Πίσω να πας μέσα στην καταιγίδα , πίσω στις όχθες της Πλουτωνικής Νυχτιάς!
Μαύρο φτερό ξοπίσω σου μην τύχει και αφήσεις σημάδι για το ψέμα αυτό που από ψυχής ετόλμησες να εκστομίσεις!
Τη μοναξιά μου ασ' τηνε να είν' καθολική!- φύγε παν' απ' την πόρτα μου κι από την προτομή!
Το μυτερό το ράμφος σου απ' την καρδιά μου τράβα και βγάλε έξω απ' την πόρτα μου μορφή σου και ματιά!"

Είπε ο Κόρακας , "Ποτέ πια".

Και τα φτερά του ο Κόρακας ποτέ δεν ξανανοίγει, εκεί ακόμα
Κάθεται χωρίς σκοπό να φύγει, πάνω απ' την πόρτα, στης Παλλάδας την πάλλευκη την προτομή.
Και τ' απλανή του μάτια ολόιδια μοιάζουν με κάποιου δαίμονα ονειρευτή.
Κι όπως το φως της λάμπας πάνω του χύνεται από ψηλά, στο πάτωμα απλώνεται η μαύρη του σκιά.
Κι από τα βάθη αυτής της κυματίζουσας σκιάς ν' ανυψωθεί η ψυχή μου

δεν θα μπορέσει- Ποτέ πια!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΤΖΙΝΑ ΠΟΛΙΤΗ
από το βιβλίο: " EDGAR ALLAN POE, ΤO ΚΟΡΑΚΙ ΚΑΙ
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ", εκδ. ΑΓΡΑ