Βατανίδης Στάθης , "Σκέψη".[...]Ωστόσο ακόμη βαρύτερη είναι η ευθύνη των κομματικών ηγεσιών ως προς τα «ανεξιχνίαστα» σκάνδαλα, που προαναφέραμε, για τα οποία η κοινή γνώμη καταλογίζει -δικαίως ή αδίκως- στα δύο μεγάλα κόμματα διαχρονική συναυτουργία και συνυπευθυνότητα. Π.χ. είναι από καιρού γνωστόν ότι κατά τη διερεύνηση της υποθέσεως Ζήμενς από τη γερμανική Δικαιοσύνη έχει κατατεθεί πως το 2% του τζίρου της εταιρείας στη χώρα μας διοχετευόταν, ως μαύρο χρήμα, στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. (Την ίδια μαρτυρία, η οποία δημοσιοποιήθηκε από τα ΜΜΕ, επανέλαβε προ πενθημέρου και προς τους Ελληνες ανακριτές ο διαχειριστής των «μαύρων ταμείων» της Ζήμενς Ράινχαρντ Σίκατσεκ). Πώς εξηγείται το γεγονός ότι τα δύο κόμματα τηρούν σιγήν ιχθύος στην καταγγελία αυτή; Αν αφορά μόνον το παρελθόν τους, δεν όφειλαν οι νέες ηγεσίες τους να διενεργήσουν μια εσωκομματική έρευνα (ύστερα μάλιστα και από την ομολογία Τσουκάτου), να αποκαλύψουν τα ημαρτημένα και να διαβεβαιώσουν τους Ελληνες πολίτες ότι τουλάχιστον επί των ημερών τους διακόπηκε η ροή του μαύρου χρήματος;
Ανάλογα ερωτήματα ανακύπτουν και από τη στάση των δύο κομμάτων στα άλλα σκάνδαλα, όπως του Βατοπεδίου και των ομολόγων. Οι πολίτες κατακλύζονται από έναν ποταμό αποκαλύψεων, αμφισβητήσεων και αλληλοκατηγοριών για το πότε άρχισε το σκάνδαλο, για το πώς συνεχίσθηκε, για το γιατί επεκτάθηκε. Μα καλά. Δεν υπάρχουν αδιαμφισβήτητες ημερομηνίες εγγράφων και συμβολαίων; Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις οργάνων και αδιάψευστες υπογραφές προσώπων; Δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία, που να καταλογίζουν ή -έστω- να επιμερίζουν τις πολιτικές ευθύνες, οι οποίες ενδεχομένως υπάρχουν για τα αρμόδια, κατά καιρούς, στελέχη των δύο κομμάτων;
Αναμφιβόλως οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι καταφατικές. Αν, λοιπόν, έχουν δίκιο οι «κατήγοροι», θα ’πρεπε ήδη να έχουν στοιχειοθετήσει την ενοχή των «κατηγορουμένων». Αν οι «υπόλογοι» κατηγορούνται αδίκως, όφειλαν οι ίδιοι να έχουν αποδείξει την αθωότητά τους. Συνεπώς, ποίους ωφελεί και ποίους βλάπτει η σύγχυση των πολιτών; Από τη στιγμή, μάλιστα, που η σύγχυση αυτή βαρύνεται με την υποψία της συνενοχής, του συμψηφισμού και της συγκάλυψης, είναι βέβαιον ότι ουδείς μπορεί να την εκμεταλλευθεί και να την αξιοποιήσει κομματικά. Πλήττονται, ισομερώς, αμφότεροι οι αντίπαλοι. Κυρίως, όμως, «βλάπτουν τη Συρία το ίδιο», όπως θα έλεγε και ο Κώστας Καβάφης…
ΣΤΑΜΟΣ ΖΟΥΛΑΣ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ-12/10/08)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου