Arcangelo Corelli : "La Follia"

[ ...] Αυτό είναι το σπίτι όπου γεννήθηκα, αυτά τα λιβάδια όπου έμαθα να περπατώ, τα φυτά που ανάμεσά τους μικρός αντιμετώπισα τις πρώτες μάχες με τους ερυθρόδερμους, οι εικόνες, οι στιγμές, τα φώτα, οι φωνές απ' όπου ήρθαν τα πρώτα πνευματικά ερεθίσματα. Απ' αυτά τα φυτά, θάμνους, δέντρα, χαντάκια, μονοπάτια, τοίχους, κάμαρες, διαδρόμους, σκάλες, βιβλία, έπιπλα, αχυρώνες, σοφίτες, συνάντησα την πρώτη ποίηση. Ανάμεσά μας μια συμφωνία που ούτε ο θάνατος θα μπορέσει να ακυρώσει. Ο πατέρας και η μητέρα μου μαζί είναι αυτό το μικρό λιβάδι, η σιταποθήκη, η σειρά με τα σφενδάμια, το περίγραμμα των βουνών.
Τελικά κατάλαβα; Στην πανσέληνο που μεταμορφώνει τα μίζερα ίχνη της ημέρας σ' έναν παράδεισο όπου θα ήταν υπέροχο να ναυαγήσουμε για πάντα, τα πράγματα της παιδικής ηλικίας που παραμένουν ακέραια- ενώ εμείς γκρεμιζόμαστε στο βαθύ πηγάδι της ζωής-, ακόμη κι αυτά προσπαθούν να μου μιλήσουν.
Τι θέλουν να πουν; Ν' ανακαλέσουν απλώς τις μέρες της ευτυχίας; Να αποκαλύψουν τα αινίγματα αυτής της γης που δεν κατόρθωσα ποτέ να γνωρίσω; Να μου εξηγήσουν τη μηδαμινότητα της ζωής και των φόβων μας; Να μου διδάξουν το δρόμο- άραγε πόσο απλό- για να βρω τη γαλήνη;[...].

ΝΤΙΝΟ ΜΠΟΥΤΖΑΤΙ: Πανσέληνος,
Απόδοση: ΘΟΔΩΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΥΣΗΣ
Περ. Το Δέντρο, αρ. τ. 153-154