" Η ποίηση είναι η πεμπτουσία του λόγου,
ό,τι καλύτερο έχει ο λόγος, το απαύγασμα.
Η αληθινή ποίηση έρχεται και διυλίζει τα πάντα"
ό,τι καλύτερο έχει ο λόγος, το απαύγασμα.
Η αληθινή ποίηση έρχεται και διυλίζει τα πάντα"
Τηλέμαχος Αλαβέρας
Δημιουργικός έως το τέλος της ζωής του.Οξυδερκής παρατηρητής της ζωής
και σχολαστικός καταγραφέας της.
Διακριτικός και ευγενικός , σχεδόν αθόρυβος,
αλλά πάντοτε αποτελεσματικός.
Άφησε στη γραμματολογία μας μερικά από
τα πιο καλά κείμενά της, όπως το μυθιστόρημα
"Οδοστρωτήρας" και η νουβέλα "Το ρολόγι",
όπου ψυχογραφείται η προβληματική προσωπικότητα και
καταγράφεται η αδίστακτη δράση του μεταπολεμικού έλληνα αστού.
Άφησε πίσω του επίσης το πιο ωραίο από τα πνευματικά του παιδιά,
το 52χρονο (!) περιοδικό μας "Νέα Πορεία".
Ο ευπατρίδης Τηλέμαχος Αλαβέρας ας έχει γαίαν ελαφράν!
Το video που αναρτούμε στη μνήμη του είναι ένα απόσπασμα
από τη σύνθεση του Marc-Antoine Charpentier "Magnificat".
από τη σύνθεση του Marc-Antoine Charpentier "Magnificat".
Μια ιστορική φωτογραφία του 1964.Οι λογοτέχνες Παύλος Παπασιώπης, Γιώργος Δέλιος,
Τηλέμαχος Αλαβέρας καιΤάκης Βαρβιτσιώτης.
(Εκδ. Σοκόλη,Η μεταπολεμική μας Πεζογραφία, τ. Β΄,σ. 57)
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΑΛΑΒΕΡΑ
"Υπάρχει στον Αλαβέρα κάτι από το ψυχολογικό
κλίμα του Χίτσκοκ και των "films noirs"
και κάτι από την αμφισβήτηση και τη διαμαρτυρία
της "Nouvelle Vague". Απ' αυτήν την άποψη,
στάθηκε από τους πρωτοπόρους στον τόπο μας,
πριν όλα τούτα ξεφτίσουν στα χέρια των επιγόνων,
κι αν ήταν σκηνοθέτης, σίγουρα οι ταινίες του
θα ανήκαν στις τάξεις του "Νέου κύματος".
Η χρεωκοπία των αξιών, ο κυνισμός των ηρώων του
στη στάση και στη συμπεριφορά, η σάτιρα και
ο σαρκασμός απέναντι στις κοινωνικές
συμβατικότητες, η αντιπαράθεση νεότερης και
παλαιότερης γενιάς, με μόνιμο σχεδόν άξονα
την αίσθηση του αδιεξόδου και με μόνη διέξοδο
την πρόσκαιρη διαφυγή στον αισθησιακό έρωτα,
αποτελούν παράλληλα σημεία."
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΑΛΑΒΕΡΑ
"Υπάρχει στον Αλαβέρα κάτι από το ψυχολογικό
κλίμα του Χίτσκοκ και των "films noirs"
και κάτι από την αμφισβήτηση και τη διαμαρτυρία
της "Nouvelle Vague". Απ' αυτήν την άποψη,
στάθηκε από τους πρωτοπόρους στον τόπο μας,
πριν όλα τούτα ξεφτίσουν στα χέρια των επιγόνων,
κι αν ήταν σκηνοθέτης, σίγουρα οι ταινίες του
θα ανήκαν στις τάξεις του "Νέου κύματος".
Η χρεωκοπία των αξιών, ο κυνισμός των ηρώων του
στη στάση και στη συμπεριφορά, η σάτιρα και
ο σαρκασμός απέναντι στις κοινωνικές
συμβατικότητες, η αντιπαράθεση νεότερης και
παλαιότερης γενιάς, με μόνιμο σχεδόν άξονα
την αίσθηση του αδιεξόδου και με μόνη διέξοδο
την πρόσκαιρη διαφυγή στον αισθησιακό έρωτα,
αποτελούν παράλληλα σημεία."
4 σχόλια:
Τηλέμαχε Αλαβέρα, καλό ταξίδι.
Έμαθα το νέο μόλις σήμερα και ανέτραξα σε κάποιες παλιές -όχι τόσο παλιές- μας συναντήσεις. Ενδιαφερόταν να ακούσει νέες ιδέες και απόψεις και
έμπαινε στον κόπο να προσπαθήσει να καταλάβει όλα εκείνα τα ανορθόδοξα που του ξεφούρνιζα με την ορμή του πρωτάρη. Το μυαλό του, μου έδινε την εντύπωση, πως δεν είχε εγκλωβιστεί καθόλου στα πρακτικά και τα δυσάρεστα -που δυστυχώς τον ταλαιπωρούσαν-. Ούτε είχε μπλεχτεί σε μονοπάτια ματαιότητας. Εντρυσούσε σε οράματα μακρόπνοα, σα να ήταν στην αρχή και όχι κοντά σε ένα επερχόμενο τέλος.
Είχαμε αφήσει μια εκρεμμότητα ανοιχτή και όταν του είπα πως έχουμε χρόνο μέχρι τον Νοέμβριο να την τακτοποιήσουμε, χάρηκε: 'Ου!...Έχουμε πολύ χρόνο τότε μπροστά μας!'
Έχω γνωρίσει τον άνθρωπο και έχω συνεργαστεί μαζί του ένα διάστημα.
Οι αναμνήσεις που έχω είναι οι καλύτερες...
Τα πιο σημαντικά ήταν ότι δεν πουλούσε πόζα, δεν κατηγορούσε και άκουγε...
Καλό κουράγιο στη συντρόφισσα του!
Θεωρώ ότι ήταν από τις περιπτώσεις των πνευματικών ανθρώπων μιας άλλης εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί. Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά, ωστόσο είχα διαβάσει κείμενά του. Η διακριτική παρουσία του στην μικρή μας πόλη των ιδεών, τον ανέδειξε σε άξιο εκπρόσωπο της Θεσσαλονίκης εκείνης που δεν κραύγαζε! Εσείς, Sting και koulourtzi, τον γνωρίσατε, όπως γράφετε, και διαπιστώσατε την ποιότητα του ανθρώπου... Τα χαρακτηριστικά κάποιων τέτοιων πνευματικών ανθρώπων που χάνονται είναι δυσεύρετα στην εποχή μας.
Δε νομίζω ότι η εποχή που αναφέρεις έχει περάσει ανεπιτρεπτί. Γνωρίζω πολλούς πνευματικούς δημιουργούς που
κρατάνε γερά το κάστρο τους.
Απλώς ο θόρυβος που κάνουν οι ματαιόδοξοι και οι αετονύχηδες στην πιάτσα είναι τόσο εκκωφαντικός, που προς στιγμή σκεπάζει τη φωνή τους.
Η Ιστορία, βλέπεις, είναι αμείλικτη για τους ασήμαντους.Κανένας απ' αυτούς δεν ξεφεύγει από τη λήθη. Γνωρίζεις καλά την ιστορία αυτού του τόπου και καταλαβαίνεις τι εννοώ...
Ποιος π.χ. θυμάται πια τους ποετάστρους της εποχής του Ροΐδη;
Δημοσίευση σχολίου