Η συμφορά... συμφέρει

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ με τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική ανέδειξε με τον πλέον εμφαντικό τρόπο την υποκρισία του πολιτικού συστήματος και των προσώπων που διαχειρίστηκαν επί σειρά ετών τα δημόσια πράγματα της χώρας.
ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ τον πρωθυπουργό, που είχε τη γενναιότητα και τα ανθρώπινα αντανακλαστικά να αναλάβει την πολιτική ευθύνη -ως όφειλε, αφού κυβερνά- για την εκατόμβη των νεκρών και την ολική καταστροφή περιουσιών, κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης και του δημόσιου μηχανισμού αντιμετώπισαν την κατάσταση ωσάν να επρόκειτο για μια κρίση μεν, ελεγχόμενη δε. Όμως οι δεκάδες νεκροί και η ανείπωτη καταστροφή είναι βαρύ φορτίο. Ο Νίκος Τόσκας έκανε την αρχή την Παρασκευή, εγκαινιάζοντας μια λίστα που, κατά τη γνώμη μας, θα πρέπει να φιλοξενήσει κι άλλα ονόματα – και μάλιστα σύντομα.
ΕΚΕΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ η υποκρισία ήταν στα κόμματα που επί δεκαετίες διακυβέρνησής τους διαμόρφωσαν αυτή την αυθαιρεσία αλλά και στα πολιτικά πρόσωπα τα οποία διαχειρίστηκαν από θέσεις ευθύνης τη νομιμοποίηση και γιγάντωση της παρανομίας. Όταν βλέπεις τη Φώφη Γεννηματά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κουνάνε το δάχτυλο, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθείς: Πού βρίσκονταν όλοι αυτοί οι επικριτές τα προηγούμενα χρόνια; Τι έκαναν για την Ελλάδα των αυθαιρέτων και της παρανομίας, εκτός από το να επιδίδονται στο άθλημα της εκλογοθηρίας;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ για το μέγεθος και τη σημασία της καταστροφής, Νέα Δημοκρατία και Κίνημα Αλλαγής τυμβωρύχησαν, βλέποντας μέσα από την τραγωδία μια ευκαιρία να πλήξουν την κυβέρνηση και ιδιαίτερα το ισχυρό χαρτί της, τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα. Στην ουσία, αν η κυβέρνηση έχει την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία, η μείζων και η ελάσσων αντιπολίτευση έχουν την ηθική ευθύνη της καταισχύνης για την κατάσταση. Απλώς με τη στάση τους επιβεβαίωσαν τον μεγάλο μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη και τη ρήση του πως «όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη». Κι αυτό έγινε απολύτως αντιληπτό.

Το editorial  στο φύλλο 61 της «Νέας Σελίδας» την Κυριακή 5 Αυγούστου 2018.