Το «Μακεδονικό» και πώς ο «πατριωτισμός» βλάπτει την πατρίδα και ο εθνικισμός το έθνος
Του Νίκου Λακόπουλου
anoixtoparathyro.gr
Η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια -ίσως και μήνες- έχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα να αντιμετωπίσει: η Τουρκία θα επιχειρήσει να επιβάλει την παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο με συγκρούσεις και στόχο την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Όλα όσα άρχισαν στα Ίμια το 1996 και δεν τελειώνουν στον Έβρο με ένα παιχνίδι καθημερινών αναχαιτίσεων είναι εικόνες από το μέλλον και δεν αντιμετωπίζονται με υπερήφανες δηλώσεις στερεότυπες όπως «δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν παραχωρούμε».
Θάπρεπε να διεκδικούμε. Κατ΄αρχήν την την ανακήρυξη της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, που δεν τολμά καμιά ελληνική κυβέρνηση, όπως μονότονα ζητά ο πατέρας της Ελληνικής ΑΟΖ, ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης:
«Έχουν περάσει από τότε έξη χρόνια και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε, εάν κάποιο κόμμα τολμήσει, επιτέλους, να εντάξει και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Θέλω να επαναλάβω κάτι που έχω αναφέρει άπειρες φορές, ότι η Ελλάδα όταν αποφασίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε, όταν προκηρυχτούν οι επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, εάν τα κόμματα στις προεκλογικές τους υποσχέσεις θα συμπεριλάβουν και το θέμα της ΑΟΖ».
Προφανώς μια τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε ένταση και προβλήματα, αλλά όπως φαίνεται αυτό θα συμβεί και πολύ σύντομα, αλλά με τους όρους και στο χρόνο που θέλει η Τουρκία. Η Ελλάδα δεν διαθέτει εξωτερική πολιτική, ούτε κάποιο εθνικό σχέδιο. Απλώς οι πολιτικοί αρχηγοί όταν είναι να μιλήσουν γι΄αυτά τα θέματα καταφεύγουν σε ποιήματα -για το Αιγαίο και τις θάλασσες κατά προτίμηση, στίχους και μαντινάδες.
Παρόλο που αυτό είναι το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα με πολλά παρεπόμενα η χώρα αυτές και τις επόμενες μέρες έχει βάλει ως στόχο το λεγόμενο Μακεδονικό με την κυβέρνηση να επιχειρεί μια λύση μιας εκκρεμότητας και την αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας να επιχειρεί να το μετατρέψει σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα που μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές -με το απίστευτο σκεφτικό «τόσα χρόνια υπάρχει, ας λυθεί αργότερα»- ίσως με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη.
Η μετατροπή ενός θέματος εξωτερικής πολιτικής σε εσωτερική μικροπολιτική με στόχο τις εκλογές δεν είναι βέβαιο το μόνο θέμα, ούτε εμφανίστηκε τώρα. Έχουν χτιστεί πολιτικές καριέρες πάνω στα εθνικά θέματα -όπως αυτή του Αντώνη Σαμαρά- με μια μικρή ή μεγάλη διαφορά: τα πάνδημα συλλαλητήρια επίδειξης πατριωτισμού -που συνεχίζονται- επιχειρούν να μετατρέψουν ένα θέμα -που δεν είναι πρωτεύον- σε ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Με στόχο όχι μόνο την «μνημονιακή» κυβέρνηση -την «προδοτική», αλλά όλο τον πολιτικό κόσμο -και τη Νέα Δημοκρατία- με αναβίωση ενός τυφλού εθνικισμού, ενός σωβινισμού που επωάζει δυσάρεστες εξελίξεις. Ως γνωστόν, ποτέ οι εθνικιστές, οι πατριδοκάπηλοι- από την Μικρασιατική Καταστροφή ως την Κύπρο, δεν έλυσαν κανένα εθνικό ζήτημα, αλλά αντίθετα το δημιούργησαν.
Ο «πατριωτισμός» βλάπτει πάντα την πατρίδα, όσο κι ο εθνικισμός το έθνος, αλλά ευνοεί όπως φάνηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη την Ακροδεξιά που σε όλη την Ευρώπη χρησιμοποιεί εθνικά θέματα ή τους μετανάστες για την πολιτική της επέκταση -άλλωστε μισούσε τους μετανάστες πριν εμφανισθούν, όσο και τον προδότη «Μπουτάρη». Απλώς τα συλλαλητήρια επώασαν την επίθεση όχι μόνο σε ένα γέρο δήμαρχο «αιρετικό», όσο στους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Το 24% των ερωτηθέντων επικροτεί την επίθεση στον Μπουτάρη, που πρέπει να ειδωθεί μέσα σε ένα πλέγμα επιθέσεων σε καταλήψεις, μετανάστες, την μικρή Νύχτα Κρυστάλλων -με τριανταπέντε τραυματίες. Ο εναγκαλισμός της Νέας Δημοκρατίας με την Ακροδεξιά -με εφευρήματα όπως «δεν θα διχάσω τους Έλληνες για να ενώσω τους Σκοπιανούς»- ευνοεί την δεύτερη σε βάρος της πρώτης και της δημοκρατίας.
Προφανώς το θέμα -όπως πάντα- δεν είναι σοβαρό, αλλά για περίγελω- και μάλιστα διεθνή, όπως αυτοί που κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια, ως Μακεδονομάχοι ή Σαλαμινομάχοι. Η Μακεδονία δεν είναι μία- και ελληνική, ο Αλέξανδρος δεν είχε απογόνους, ούτε ήταν από το Άργος -όπως έλεγε ένα πανό στο συλλαλητήριο πώς τόλεγε ο …Ηρόδοτος κι ο Θουκυδίδης- που έζησαν πολύ πριν τον Αλέξανδρο.
«Η Ιστορία είναι ένα χημικό του μυαλού που δηλητηριάζει τα έθνη» όπως λέει ο Πολ Βαλερύ. Στην πραγματικότητα ο Μέγας Αλέξανδρος – Ηπειρώτης από την μητέρα του και αγνώστου πατρός, αφού δεν ήταν γιος του Φιλίππου- όπως και ο Φίλιππος ήταν μεν βασιλείς της Μακεδονίας, αλλά δεν ήταν …Μακεδόνες- ώστε να είναι τελικά και οι «Σκοπιανοί» απογονοί τους».
Ο ανεκδιήγητος μάλιστα «ιστορικός» ‘Θεόδωρος Πάγκαλος είπε πρόσφατα πώς ήταν …Αλβανός, αφού η μητέρα του η Ολυμπιάδα ήταν …Μολοσσή -αν και δεν υπήρχε τότε τέτοιο έθνος. Η βλακεία στη ανάγνωση της Ιστορίας έγκειται στο να ερμηνεύουμε γεγονότα, εθνότητες, λαούς της αρχαιότερους με μεταγενεστέρους όρους -έθνους, φυλής και αίματος.
Στη αντίπερα όχθη, όσο εμείς ψάχνουμε αν οι «Σκοπιανοί» – οι κάτοικοι μιας πόλης- είναι Μακεδόνες το προεκλογικό σποτ του Ερντογάν για την Άλωση της Πόλης- με τον Μωάμεθ και τον ίδιο συνέχειά του, μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο. Η παραποίση της ιστορίας και η παράνοια προηγείται των πολέμων. Το κράτος του Φιλίππου που έφτανε στους αρχαίους Σκούπους και του Αλέξανδρου- που έφτασε πιο πέρα κι ένας σφαγμένος γιος του ήταν …Ελληνο-Πέρσης- δεν μπορεί να μπει για συζήτηση το 2018 κι όλη η συζήτηση είναι μάλλον για γέλια.
Προφανώς οι γείτονες έχουν κάποια γλώσσα ή γλώσσες, η περιοχή τους λέγεται Μακεδονία κι ένας όρος όπως Βόρεια Μακεδονία είναι μια βάση για να τελειώσει το θέμα. Είναι μια λύση που δέχτηκαν ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάνη- ως υπουργός Εξωτερικών το 2008- αλλά αρνείται προφανώς για να αλιεύσει ψήφους από τα συλλαλητήρια ο «μεταρρυθμιστής» Κυριάκος Μητσοτάκης.
Δηλαδή αν αλλάξουν όνομα και Σύνταγμα δεν θάχουν «αλυτρωτικές» βλέψεις; H «μικρά και τιμία Ελλάς» -κατά τον Ελ. Βενιζέλο- που «δεν μπορεί να διαπράττει μεγάλες ατιμίες» θάπρεπε να δει το θέμα των Σκοπίων -της Fyrom- ως ευκαιρία αλλαγής πολιτικής σε όλα τα Βαλκάνια. ‘Οχι μόνο είναι βαλκανική χώρα, αλλά θα μπορούσε να είναι η υπερδύναμη μιας άτυπης ένωσης.
Από την εποχή του «Θούριου» του Ρήγα Φεραίου κι οργανώσεις όπως ο «Ρήγας» τον προπερασμένο αιώνα ως τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου που ζήταγε «ο Έλλην να εύρη τον Βούλγαρον και Σέρβον αδελφόν του» η Ελλάδα έβλεπε προς τα Βαλκάνια πότε με ειρήνη και πότε με πολέμους.
Αυτό τέλειωσε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Ελλάδα βρέθηκε να είναι το τελευταίο οχυρό του «ελεύθερου κόσμου» έναντι του «σιδηρού παραπετάσματος». Κι όταν τα τείχη έπεσαν, αντί να ηγεμονεύσει στα Βαλκάνια- της ειρήνης και της συνεργασίας των λαών- επέλεξε να γίνει γερμανική αποικία με την ασφάλεια του ευρώ και τα μνημόνια.
Γιατί δεν είχε ποτέ αυτόνομη εθνική εξωτερική πολιτική παρότι ο Καραμανλής και Παπανδρέου επιχείρησαν να περάσουν τα τείχη με γνώση πως η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, ανήκει στην Ευρώπη -των …Μονοπωλίων (!), αλλά ανήκει και στα Βαλκάνια.
Πιθανόν ο Μητσοτάκης να καταφέρει να μετατρέψει το «Ονοματολογικό» σε θέμα για ρήξη μέσα στην κυβέρνηση και εκλογές, αλλά μπορεί να βρεθεί προ εκπλήξεων στο κόμμα του και γύρω από αυτό. Πιθανόν η κυβέρνηση να υποχωρήσει και να μην υπάρξει λύση.
Το βέβαιο είναι πως η χρήση των εθνικών θεμάτων ως εργαλείο προεκλογικού αγώνα βλάπτει τα εθνικά θέματα, τα συσκοτίζει ώστε να μην ξέρουμε πού είναι ο εχθρός, όπως ο «πατριωτισμός» βλάπτει πάντα την πατρίδα, ο εθνικισμός το έθνος κι ο λαϊκισμός τον λαό.
anoixtoparathyro.gr
Η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια -ίσως και μήνες- έχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα να αντιμετωπίσει: η Τουρκία θα επιχειρήσει να επιβάλει την παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο με συγκρούσεις και στόχο την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Όλα όσα άρχισαν στα Ίμια το 1996 και δεν τελειώνουν στον Έβρο με ένα παιχνίδι καθημερινών αναχαιτίσεων είναι εικόνες από το μέλλον και δεν αντιμετωπίζονται με υπερήφανες δηλώσεις στερεότυπες όπως «δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν παραχωρούμε».
Θάπρεπε να διεκδικούμε. Κατ΄αρχήν την την ανακήρυξη της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, που δεν τολμά καμιά ελληνική κυβέρνηση, όπως μονότονα ζητά ο πατέρας της Ελληνικής ΑΟΖ, ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης:
«Έχουν περάσει από τότε έξη χρόνια και θα είναι ενδιαφέρον να δούμε, εάν κάποιο κόμμα τολμήσει, επιτέλους, να εντάξει και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Θέλω να επαναλάβω κάτι που έχω αναφέρει άπειρες φορές, ότι η Ελλάδα όταν αποφασίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε, όταν προκηρυχτούν οι επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, εάν τα κόμματα στις προεκλογικές τους υποσχέσεις θα συμπεριλάβουν και το θέμα της ΑΟΖ».
Προφανώς μια τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε ένταση και προβλήματα, αλλά όπως φαίνεται αυτό θα συμβεί και πολύ σύντομα, αλλά με τους όρους και στο χρόνο που θέλει η Τουρκία. Η Ελλάδα δεν διαθέτει εξωτερική πολιτική, ούτε κάποιο εθνικό σχέδιο. Απλώς οι πολιτικοί αρχηγοί όταν είναι να μιλήσουν γι΄αυτά τα θέματα καταφεύγουν σε ποιήματα -για το Αιγαίο και τις θάλασσες κατά προτίμηση, στίχους και μαντινάδες.
Παρόλο που αυτό είναι το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα με πολλά παρεπόμενα η χώρα αυτές και τις επόμενες μέρες έχει βάλει ως στόχο το λεγόμενο Μακεδονικό με την κυβέρνηση να επιχειρεί μια λύση μιας εκκρεμότητας και την αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας να επιχειρεί να το μετατρέψει σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα που μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές -με το απίστευτο σκεφτικό «τόσα χρόνια υπάρχει, ας λυθεί αργότερα»- ίσως με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη.
Η μετατροπή ενός θέματος εξωτερικής πολιτικής σε εσωτερική μικροπολιτική με στόχο τις εκλογές δεν είναι βέβαιο το μόνο θέμα, ούτε εμφανίστηκε τώρα. Έχουν χτιστεί πολιτικές καριέρες πάνω στα εθνικά θέματα -όπως αυτή του Αντώνη Σαμαρά- με μια μικρή ή μεγάλη διαφορά: τα πάνδημα συλλαλητήρια επίδειξης πατριωτισμού -που συνεχίζονται- επιχειρούν να μετατρέψουν ένα θέμα -που δεν είναι πρωτεύον- σε ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Με στόχο όχι μόνο την «μνημονιακή» κυβέρνηση -την «προδοτική», αλλά όλο τον πολιτικό κόσμο -και τη Νέα Δημοκρατία- με αναβίωση ενός τυφλού εθνικισμού, ενός σωβινισμού που επωάζει δυσάρεστες εξελίξεις. Ως γνωστόν, ποτέ οι εθνικιστές, οι πατριδοκάπηλοι- από την Μικρασιατική Καταστροφή ως την Κύπρο, δεν έλυσαν κανένα εθνικό ζήτημα, αλλά αντίθετα το δημιούργησαν.
Ο «πατριωτισμός» βλάπτει πάντα την πατρίδα, όσο κι ο εθνικισμός το έθνος, αλλά ευνοεί όπως φάνηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη την Ακροδεξιά που σε όλη την Ευρώπη χρησιμοποιεί εθνικά θέματα ή τους μετανάστες για την πολιτική της επέκταση -άλλωστε μισούσε τους μετανάστες πριν εμφανισθούν, όσο και τον προδότη «Μπουτάρη». Απλώς τα συλλαλητήρια επώασαν την επίθεση όχι μόνο σε ένα γέρο δήμαρχο «αιρετικό», όσο στους θεσμούς και τη δημοκρατία.
Το 24% των ερωτηθέντων επικροτεί την επίθεση στον Μπουτάρη, που πρέπει να ειδωθεί μέσα σε ένα πλέγμα επιθέσεων σε καταλήψεις, μετανάστες, την μικρή Νύχτα Κρυστάλλων -με τριανταπέντε τραυματίες. Ο εναγκαλισμός της Νέας Δημοκρατίας με την Ακροδεξιά -με εφευρήματα όπως «δεν θα διχάσω τους Έλληνες για να ενώσω τους Σκοπιανούς»- ευνοεί την δεύτερη σε βάρος της πρώτης και της δημοκρατίας.
Προφανώς το θέμα -όπως πάντα- δεν είναι σοβαρό, αλλά για περίγελω- και μάλιστα διεθνή, όπως αυτοί που κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια, ως Μακεδονομάχοι ή Σαλαμινομάχοι. Η Μακεδονία δεν είναι μία- και ελληνική, ο Αλέξανδρος δεν είχε απογόνους, ούτε ήταν από το Άργος -όπως έλεγε ένα πανό στο συλλαλητήριο πώς τόλεγε ο …Ηρόδοτος κι ο Θουκυδίδης- που έζησαν πολύ πριν τον Αλέξανδρο.
«Η Ιστορία είναι ένα χημικό του μυαλού που δηλητηριάζει τα έθνη» όπως λέει ο Πολ Βαλερύ. Στην πραγματικότητα ο Μέγας Αλέξανδρος – Ηπειρώτης από την μητέρα του και αγνώστου πατρός, αφού δεν ήταν γιος του Φιλίππου- όπως και ο Φίλιππος ήταν μεν βασιλείς της Μακεδονίας, αλλά δεν ήταν …Μακεδόνες- ώστε να είναι τελικά και οι «Σκοπιανοί» απογονοί τους».
Ο ανεκδιήγητος μάλιστα «ιστορικός» ‘Θεόδωρος Πάγκαλος είπε πρόσφατα πώς ήταν …Αλβανός, αφού η μητέρα του η Ολυμπιάδα ήταν …Μολοσσή -αν και δεν υπήρχε τότε τέτοιο έθνος. Η βλακεία στη ανάγνωση της Ιστορίας έγκειται στο να ερμηνεύουμε γεγονότα, εθνότητες, λαούς της αρχαιότερους με μεταγενεστέρους όρους -έθνους, φυλής και αίματος.
Στη αντίπερα όχθη, όσο εμείς ψάχνουμε αν οι «Σκοπιανοί» – οι κάτοικοι μιας πόλης- είναι Μακεδόνες το προεκλογικό σποτ του Ερντογάν για την Άλωση της Πόλης- με τον Μωάμεθ και τον ίδιο συνέχειά του, μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο. Η παραποίση της ιστορίας και η παράνοια προηγείται των πολέμων. Το κράτος του Φιλίππου που έφτανε στους αρχαίους Σκούπους και του Αλέξανδρου- που έφτασε πιο πέρα κι ένας σφαγμένος γιος του ήταν …Ελληνο-Πέρσης- δεν μπορεί να μπει για συζήτηση το 2018 κι όλη η συζήτηση είναι μάλλον για γέλια.
Προφανώς οι γείτονες έχουν κάποια γλώσσα ή γλώσσες, η περιοχή τους λέγεται Μακεδονία κι ένας όρος όπως Βόρεια Μακεδονία είναι μια βάση για να τελειώσει το θέμα. Είναι μια λύση που δέχτηκαν ο Κώστας Καραμανλής και η Ντόρα Μπακογιάνη- ως υπουργός Εξωτερικών το 2008- αλλά αρνείται προφανώς για να αλιεύσει ψήφους από τα συλλαλητήρια ο «μεταρρυθμιστής» Κυριάκος Μητσοτάκης.
Δηλαδή αν αλλάξουν όνομα και Σύνταγμα δεν θάχουν «αλυτρωτικές» βλέψεις; H «μικρά και τιμία Ελλάς» -κατά τον Ελ. Βενιζέλο- που «δεν μπορεί να διαπράττει μεγάλες ατιμίες» θάπρεπε να δει το θέμα των Σκοπίων -της Fyrom- ως ευκαιρία αλλαγής πολιτικής σε όλα τα Βαλκάνια. ‘Οχι μόνο είναι βαλκανική χώρα, αλλά θα μπορούσε να είναι η υπερδύναμη μιας άτυπης ένωσης.
Από την εποχή του «Θούριου» του Ρήγα Φεραίου κι οργανώσεις όπως ο «Ρήγας» τον προπερασμένο αιώνα ως τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου που ζήταγε «ο Έλλην να εύρη τον Βούλγαρον και Σέρβον αδελφόν του» η Ελλάδα έβλεπε προς τα Βαλκάνια πότε με ειρήνη και πότε με πολέμους.
Αυτό τέλειωσε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Ελλάδα βρέθηκε να είναι το τελευταίο οχυρό του «ελεύθερου κόσμου» έναντι του «σιδηρού παραπετάσματος». Κι όταν τα τείχη έπεσαν, αντί να ηγεμονεύσει στα Βαλκάνια- της ειρήνης και της συνεργασίας των λαών- επέλεξε να γίνει γερμανική αποικία με την ασφάλεια του ευρώ και τα μνημόνια.
Γιατί δεν είχε ποτέ αυτόνομη εθνική εξωτερική πολιτική παρότι ο Καραμανλής και Παπανδρέου επιχείρησαν να περάσουν τα τείχη με γνώση πως η Ελλάδα ανήκει στη Δύση, ανήκει στην Ευρώπη -των …Μονοπωλίων (!), αλλά ανήκει και στα Βαλκάνια.
Πιθανόν ο Μητσοτάκης να καταφέρει να μετατρέψει το «Ονοματολογικό» σε θέμα για ρήξη μέσα στην κυβέρνηση και εκλογές, αλλά μπορεί να βρεθεί προ εκπλήξεων στο κόμμα του και γύρω από αυτό. Πιθανόν η κυβέρνηση να υποχωρήσει και να μην υπάρξει λύση.
Το βέβαιο είναι πως η χρήση των εθνικών θεμάτων ως εργαλείο προεκλογικού αγώνα βλάπτει τα εθνικά θέματα, τα συσκοτίζει ώστε να μην ξέρουμε πού είναι ο εχθρός, όπως ο «πατριωτισμός» βλάπτει πάντα την πατρίδα, ο εθνικισμός το έθνος κι ο λαϊκισμός τον λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου