Όσο πιο κοντά στο τέλος , τόσο πιο αδίστακτοι γίνονται

Οι Οι φίλοι μας δανειστές όσο πλησιάζουμε προς το σημείο μηδέν αποκαλύπτουν, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, τις προθέσεις τους | EUROKINISSI

Μας ράβουν κουστουμάκι

Συντάκτης: Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών, 2/6/15
 

Διάβασα στο «Βήμα» (31-5-2015) ότι σε πρόσφατη σύναξη στο Λονδίνο με τη συμμετοχή Γερμανών, Ισπανών και λοιπών Ευρωπαίων παραγόντων, οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης δέχτηκαν σκληρή κριτική επειδή λαμβάνονται αποφάσεις που καταργούν τις «μεταρρυθμίσεις» - όταν αυτοί λένε "μεταρρυθμίσεις", ξέρουμε πια πολύ καλά τι εννοούν. Επισήμαναν χαρακτηριστικά το νομοσχέδιο Μπαλτά και τις ρυθμίσεις Κατρούγκαλου για την επαναπρόσληψη κάποιων απολυμένων.
Οι φίλοι μας δανειστές όσο πλησιάζουμε προς το σημείο μηδέν αποκαλύπτουν, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, τις προθέσεις τους.
Δεν τους ενδιαφέρουν μόνο τα ελλείμματα, η εξυπηρέτηση του χρέους και τα δημοσιονομικά μεγέθη. Θέλουν να επιβάλουν τις απόψεις τους σε όλες τις πλευρές της δημόσιας ζωής της Ελλάδας. Από το πώς θα παράγεται το τσίπουρο και πώς θα προσφωνούνται μεταξύ τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (η λέξη «σύντροφος» δεν τους αρέσει γιατί τους θυμίζει μπολσεβίκους) μέχρι το πώς θα λειτουργούν τα πανεπιστήμια, τα λύκεια, τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία.
Ενδεχομένως, αν ξεθαρρέψουν κι άλλο, να αρχίσουν τις συστάσεις για το πώς πρέπει να ντυνόμαστε, να τσακωνόμαστε, να φλερτάρουμε, τι να τρώμε και να πίνουμε και για το ποια πρέπει να είναι η τιμή εισόδου στους οίκους ανοχής - το ύψος της αμοιβής, φαντάζομαι, ότι θα μας επιτρέψουν να το ρυθμίσουμε μόνοι μας, με βάση τη σχέση προσφοράς-ζήτησης και την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, καθότι είναι οπαδοί της ελεύθερης αγοράς.
Επίσης, σε συνεργασία με τους άλλους οίκους (αξιολόγησης τους λένε), έχουν υπολογίσει και το όριο εισοδήματος που μας αξίζει μια και είμαστε βαλκανική χώρα - στα 300 ευρώ το ήθελαν πριν από λίγα χρόνια, κάπου εκεί το τοποθετούν και σήμερα.
Το πειραματόζωο η Ελλάς δεν πρέπει να το σκάσει από το εργαστήριο γιατί μπορεί να μπουν κι άλλοι στον πειρασμό της απόδρασης. Βεβαίως, τους ανησυχούν τα εκλογικά αποτελέσματα στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στην Ισπανία και την Ιταλία, το ρεύμα ευρωσκεπτικισμού και γερμανοφοβίας που αναπτύσσεται στην ήπειρο, αλλά δεν σκέφτονται ν’ αλλάξουν γραμμή. Πάνω απ’ όλα η συνέπεια. Πιστεύουν ότι μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση.
Κάποιοι όμως φαίνεται πως έχουν θορυβηθεί και λένε να ξετσουμίσουν. Οι Πορτογάλοι και οι Ισπανοί σοσιαλιστές, για να μη γίνουν ΠΑΣΟΚ, τα βάζουν με τη λιτότητα, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι δηλώνει ότι «το μοντέλο που ακουμπούσε μόνο στη λιτότητα απέτυχε, μια Ευρώπη η οποία βασίζεται αποκλειστικά στην πειθαρχία των προϋπολογισμών αποτελεί πρόβλημα».
Πολύ θα θέλαμε να τους πιστέψουμε. Κρατάμε όμως μικρό καλάθι. Σοσιαλδημοκράτες είναι. Η συνταγή τους γνωστή: «παχιά λόγια πριν, λιπαρός ρεαλισμός μετά».
****************************************