Ο διακαής πόθος

Στο αλήστου μνήμης  ποιητικό δράμα του 19ου αιώνα 

 " Ο Ατίθασσος Ποιητής" του ολότελα
σήμερα ξεχασμένου ρομαντικού ποιητή Αλέξανδρου Σούτσου

 διεκτραγωδούνται οι άθλιες συνθήκες ζωής
που επικρατούσαν στα χρόνια της Βαυβαροκρατίας ,
συνθήκες που τον εξωθούσαν να ζει στο εξωτερικό.

Εντοπίσαμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα και το αναρτούμε.
Θα συμφωνήσετε ότι ο πόθος του για απόδραση από
την Ελληνική Πονηροπολιτεία είναι ο διακαής και    πόθος 
όλων εκείνων από τους σύγχρονους Έλληνες
που ασφυκτιούν μέσα στο τρισάθλιο περιβάλλον,
για το οποίο φέρει , κατά κύριο λόγο την ευθύνη, 
η πολιτική, οικονομική και πνευματική  ελίτ αυτού του τόπου..

Να φύγω την Ελληνικήν Πονηροπολιτείαν΄
Να με μαραίνει ο αήρ καλύτερον ο ξένος,
Παρά να περιφέρομαι νεκρός εις νεκρόν Γένος.
Εκ της επαναστάσεως το μέγα σκάφος πλεύσας
Και της δημοκρατίας της την αύραν αναπνεύσας,
Δεν δύναμαι εις πνιγηράν τοιαύτην ατμοσφαίραν
Να ζήσω μίαν υγιή και άλυπον ημέραν. 
Φυγόπατρις τον δουλικόν της γενετής μου τόπον
Αφήνω μέχρις ου ιδώ Βουλήν Αντιπροσώπων΄
Αφ' ου δεν δύναμαι να ζω ελεύθερος πολίτης,
Ας περιέρχομαι την γην ανέστιος, αλήτης. 

Αλεξάνδρου Σούτσου, " Ο Ατίθασσος Ποιητής", Βριξέλες, 1843.