Καλόγερος και διάβολος αδέλφια διδυμάρια

ΚΑΤΑ ΚΑΛΟΓΗΡΩΝ

Καλόγερος και διάβολος αδέλφια διδυμάρια
και σαν αδέλφια καρδιακά τηρούν δουλειά καθάρια.
Του Σατανά τα έργατα, δουλειές του καλογέρου,
και διαβολιές του άγιου, σκοτούρες του δευτέρου.
Του ενός τα τεχνουργήματα ο άλλος έχει δρόμο
και σ’ όσα κι αν εργάζονται, κοινόν κρατούν το νόμο.
Δεν βλέπεις πως σε όλα τους δεν θέλουν να χωρίζουν,
μόνε κι οι δυο απαράλλαχτα σαν κόρακες μαυρίζουν;
Κι αν τη νουρά (=ουρά)ο διάβολος οπίσω του τεντώνει, 

 σε τι διαφέρει ο άγιος εμπρός να την κορδώνει;
Το ενός το βάνουν κέρατα, κι άλλος μη (= μήπως) δεν τα ΄χει;
Βγάλε το καλυμμαύχι του, να ιδείς πως τα παράχει!

Φυλάγου οχ τον καλόγερο και κάμνε το σταυρό σου,
καθώς τον ίδιο διάβολο αν έβλεπες εμπρός σου.
Μη γελαστείς καλόγερο στο σπίτι σου να μπάσεις΄
τιμή, ψυχή και πλούτη σου, να ξέρεις, θα τα χάσεις.
Μη μπιστευτείς υπόκριση πλαστής ακακωσύνης (=ακακίας)
και αγιωσύνης ψεύτικης, πονηροασκητοσύνης.
Του εωσφόρου σύντεχνος, βαστά αλαζονεία 

και κακωσύνην άμετρη, τυφλή φιλαργυρία.
Σου πρωτο μπαίνει άκακον αθώο προβατάκι,
εντροπαλό κι ανέγνωμο, φτωχό καλογεράκι.
Τι πονηρός κι επίβουλος! Τι λύκος αιμοβόρος!
Αδιάντροπος, αχόρταγος, αχρείος ρασοφόρος!
Βαθιά το καλυμμαύχι του ζιουπάει ως τ΄αυτιά του,
να μη φανούν στο μέτωπο τα χοντροκέρατά του.
Κι όπως τραβάει αδιάκοπα το μέγα κομποσχοίνι,
ευχές με τα φορτώματα και ευλογίες δίνει,
θαρρείς το ¨Κύριε ελέησον" ότι μ΄αυτό μετράει; 

 Ανόμως πόσα ο άθλιος θα πάρει, μελετάει!
[..............................................................]

Ιωάννης Βηλαράς (1771-1823): «Κατά καλογήρων», 1-30.
"Βασική Βιβλιοθήκη", 11.