«Κάτω οι νόμοι και οι κανονισμοί!»
Του Γιωργου Π. Τερζη
Η Καθημερινή, 5/4/2013
«Την Τρίτη 12/3 πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας στο γραφείο
της καθηγήτριας Σοφ..., στο τμήμα Βιομηχανικής Διοίκησης και
Τεχνολογίας, με αφορμή το μαζικό κόψιμο των φοιτητών (περίπου το 80%)
και τα εξαιρετικά δύσκολα θέματα στο μάθημα “Επιχειρησιακή Ερευνα 2”.
Μέσα από τη συλλογική αυτή διαδικασία, η καθηγήτρια παραδέχθηκε τη
δυσκολία των θεμάτων και ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ ότι αυτό δεν θα επαναληφθεί. Είναι
σαφές ότι μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες μπορούμε να επιτύχουμε
νίκες που βελτιώνουν τη φοιτητική καθημερινότητα και τους ρυθμούς
σπουδών μας. Κάτω οι νόμοι και οι κανονισμοί. Νόμος οι ανάγκες του κάθε
φοιτητή».Η ανακοίνωση αυτή έχει αναρτηθεί εδώ και λίγες ημέρες στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, υπογράφεται δε από τη Συσπείρωση Αριστερών Φοιτητών - ΕΑΑΚ. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, αυτή η παρέμβαση της οργάνωσης να αυξήσει και τα εκλογικά ποσοστά της στις επικείμενες φοιτητικές εκλογές, αφού με δική της πρωτοβουλία οι φοιτητές θα περνούν πιο εύκολα το μάθημα της «Επιχειρησιακής Ερευνας 2».
Δεν μπορώ να γνωρίζω το γνωστικό αντικείμενο και το περιεχόμενο του εν λόγω μαθήματος, αλλά από την ανακοίνωση καθίσταται σαφές πως οι φοιτητές της Συσπείρωσης, και όχι η καθηγήτρια, είναι εκείνοι που θα κρίνουν τον βαθμό δυσκολίας των ερωτημάτων στα οποία θα έπρεπε να εξετασθούν. Ενδεχομένως, αύριο, για κάποιον άλλο λόγο άμεσα συναρτώμενο με τις ανάγκες των φοιτητών, να απαιτήσουν και την πλήρη κατάργηση της εξέτασης προκειμένου να μην επιβαρύνεται, γενικώς, ο ρυθμός των σπουδών τους από την εξεταστική περίοδο.
Η τακτική των παρατάξεων, κάθε απόχρωσης, είναι πανομοιότυπη στα περισσότερα ελληνικά πανεπιστήμια. Με κινηματικές ή άλλες διαδικασίες έχουν μόνο στόχο την ήσσονα προσπάθεια. Αν ήταν δυνατόν, θα διεκδικούσαν η απονομή του πτυχίου να γίνεται ταυτόχρονα με την εγγραφή του φοιτητή στο πανεπιστήμιο. Εικάζω ότι ο μόνος λόγος που δεν το πράττουν είναι γιατί με αυτό τον τρόπο θα έχαναν τους απαραίτητους ψηφοφόρους - υποστηρικτές στις φοιτητικές και, μετέπειτα, στις εθνικές κάλπες. Αρα δεν είναι το αίτημα και η πρακτική της φοιτητικής παράταξης που εκπλήσσει.
Αυτό που εκπλήσσει είναι, για άλλη μία φορά, η αντίδραση της, υποτίθεται, συντεταγμένης πανεπιστημιακής κοινότητας. Ας υποθέσουμε ότι η εν λόγω καθηγήτρια (ή όποιος πανεπιστημιακός) έβαζε στις εξετάσεις εξαιρετικής δυσκολίας θέματα μόνο και μόνο για να εκδικηθεί τους φοιτητές. Σε αυτή την περίπτωση, γιατί δεν παρενέβη το ίδιο το πανεπιστήμιο; Αν πάλι η εξεταστική πρακτική που ακολουθήθηκε ήταν ορθή, γιατί ο όποιος καθηγητής να αποδεχθεί το φοιτητικό αίτημα, πολλώ δε μάλλον να «δεσμευθεί ότι αυτό δεν θα επαναληφθεί», όπως ισχυρίζονται οι φοιτητές; Η αναφορά σε «συλλογική δράση» μπορεί να δίνει απάντηση για τη δύναμη της φοιτητικές πειθούς. Και πάλι, προφανώς, το πανεπιστήμιο, ως κοινότητα, απουσίαζε.
Το περιστατικό (που αποκαλύφθηκε χάρις στη φωτογραφική ματιά του συναδέλφου Κ. Παπαχλιμίντζου, ο οποίος και μου έστειλε τη φωτογραφία τής εν λόγω ανακοίνωσης) είναι ένα μόνο, και πιθανότατα ήσσονος σημασίας, από τα δεκάδες αντίστοιχα σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια. Αλλά, μάλλον, αδικούμε τους φοιτητές.
Εδώ ολόκληρος αντιπρύτανης διαμαρτύρεται, συνεπικουρούμενος από πανεπιστημιακούς αλλά και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για τη διερεύνηση εις βάρος του κατηγορίας για δωρεά κινητού προς γνωστή ηθοποιό και την αναγκαστική αργία στην οποία, βάσει νόμου, τίθεται. Αν και, κανονικά, θα έπρεπε ο ίδιος να διεκδικεί την άμεση και πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης ώστε να επιστρέψει καθαρός στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα.
Ακόμη χειρότερα, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας βλέπει τοπικούς βουλευτές να την υποκαθιστούν, ανακοινώνοντας ποιες σχολές παραμένουν και ποιες απομακρύνονται, ανάλογα με τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους. Ή, κατά παράφραση της φοιτητικής ανακοίνωσης: «Κάτω οι νόμοι και οι κανονισμοί. Νόμος οι ανάγκες του κάθε πολιτευτή»...
________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου