ΜΗ ΧΩΝΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Φρειδερίκος Νίτσε

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ

  [Απόσπασμα]

1. Μια καινούρια υπερηφάνεια μού δίδαξε το Εγώ μου, που τη διδάσκω στους ανθρώπους:να μη χώνω το κεφάλι μου στην άμμο των ουρανίων πραγμάτων, παρά να το κρατώ ψηλά, ελεύθερο, ένα κεφάλι γη που δημιουργεί το νόημα της γης!

2. Όργανο του κορμιού σου είναι και το πνεύμα. Λες “Εγώ” και είσαι περήφανος γι’ αυτή τη λέξη, μα το σώμα σου δεν λέει Εγώ, είναι Εγώ. (…)Να καταστραφεί θέλει ο εαυτός σας, γι’ αυτό καταντήσατε σε περιφρονητές του κορμιού.

3. Σας εξορκίζω, αδερφοί μου, μείνετε πιστοί στη γη και μη δίνετε πίστη σ’ αυτούς που σας μιλούν για υπεργήινες ελπίδες.

4. Αγαπούμε τη ζωή όχι γιατί συνηθίσαμε τη ζωή παρά γιατί συνηθίσαμε την αγάπη.

5. Έμαθα να περπατώ:από τότε άρχισα να τρέχω. Έμαθα να πετώ: από τότε δε θέλω να με σπρώχνουν για ν’ αλλάζω θέση. Τώρα είμαι ελαφρός, τώρα πετώ, τώρα βλέπω τον εαυτό μου από κάτω μου, τώρα χορεύει ένας Θεός μέσα μου.

6. “Η ζωή είναι μόνο πόνος” έτσι λένε άλλοι και δεν λένε ψέματα: φροντίστε λοιπόν να πάψετε να πονάτε! Φροντίστε να σταματήσει η ζωή που είναι πόνος.

7. Βλέπω πολλούς στρατιώτες: θέλω να δω πολλούς πολεμιστές! Ομοιόμορφη είναι η στολή που φοράνε: ας μην ήταν ομοιόμορφο ό,τι κρύβουν μ’ αυτήν!

8. Πρέπει να ' στε περήφανοι για τους εχθρούς σας: τότε οι επιτυχίες του εχθρού σας θα ΄ ναι και δικές σας επιτυχίες.

9. Πρέπει να ζητάτε τον εχθρό σας  και πρέπει να αρχίσετε τον πόλεμό  σας και τον πόλεμο για τις ιδέες σας! Κι αν νικηθεί η ιδέα σας, η τιμιότητά σας πρέπει να καλεί ακόμα τον θρίαμβο! Ν’ αγαπάτε την ειρήνη σαν μέσον για καινούριους πολέμους.

10. Κράτος λέγεται το πιο παγερό απ’ όλα τα παγερά τέρατα. Κι επίσης παγερά ψεύδεται και τα ψέματα αυτά έρπουν από το στόμα του:’εγώ το κράτος είμαι ο λαός’.

11. Αποχτούν πλούτη κι όλο και γίνονται φτωχότεροι(…) Αλήθεια, όποιος λίγα κατέχει, από λίγα κατέχεται.

12. Να ήσασταν τουλάχιστον σα ζώα τέλειοι! Μα η αγνότητα ανήκει στα ζώα.

13. Είσαι σκλάβος; Τότε δεν μπορείς να ΄σαι φίλος. Είσαι τύραννος; Τότε δεν μπορείς να ' χεις φίλο.

14. Προσκολλιέστε στον πλησίον σας κι αυτό το εκφράζετε με όμορφα λόγια. Μα εγώ σας λέγω: η αγάπη σας προς τον πλησίον σας είναι η κακή αγάπη για τον εαυτό σας. Πηγαίνετε προς τον πλησίον σας για να ξεφύγετε απ’ τον εαυτό σας κι αυτό θέλετε να το υψώσετε σαν αρετή. Μα εγώ διακρίνω την αυταπάρνησή σας.

15. Ονομάζεσαι ελεύθερος; Θέλω να ακούσω την κυρίαρχη σκέψη σου κι όχι πώς ξέφυγες από έναν ζυγό. Είσαι τέτοιος που να ' χεις το δικαίωμα να ξεφύγεις από έναν ζυγό; Υπάρχουνε μερικοί που πετούνε την τελευταία αξία τους, όταν πετάξουνε από πάνω τους τη σκλαβιά τους. Ελεύθερος από τι; Τί τον νοιάζει τον Ζαρατούστρα! Μα το μάτι σου πρέπει φωτεινό να σου αναγγείλει: ελεύθερος προς τι;

16. Τους ξεπέρασες: μα όσο ψηλότερα ανεβαίνεις, τόσο μικρότερο σε βλέπει το μάτι του φθόνου.

*=>Τάδε έφη Ζαρατούστρα

*

 Also sprach Zarathustra, Op. 30 (Thus Spoke Zarathustra or Thus Spake Zarathustra) is a tone poem by Richard Strauss, composed during 1896 and inspired by Friedrich Nietzsche's philosophical treatise of the same name.
The piece is divided into nine sections played with only three definite pauses. Strauss named the sections after selected chapters of the Nietzsche's book:

1. "Einleitung" (Introduction): according to the interpretations, it should represent the Creation or the coming of the new age of the Overman and so, because of its evocative and declaimed aspect, it is led back to the Overman's motto.
2. "Von den Hinterweltlern" (Of the Hereaftergo'ers): here the brass quote the gregorian cento "Credo in unum Deum" or "I believe in one God" to represent faith at the top synthesis.
3. "Von der großen Sehnsucht" (Of the Great Longing): maybe it represents the age of "Sturm und Drang"; here there's a liturgical quotation from "Magnificat".
4. "Von den Freuden und Leidenschaften" (Of the Joys and Passions): the word to the strings, at the top tension; the trombones expose the theme of "Taedium Vitae".
5. "Das Grablied" (The Grave-Song): part where the strings prevail.
6. "Von der Wissenschaft" (Of Science): it is a fugue whose subject all only the twelve notes to represent scientism, positivism and maybe, to ridicule the rising dodecaphony.
7. "Der Genesende" (The Convalescent): it completes the tension of the previous movement, then, after a rough pause determined by a rip of the strings in the bass register, it starts again from the mystery to go to the atmosphere of the following movement.
8. "Das Tanzlied" (The Dance Song): the theme of "Taedium Vitae" is taken again trasfigured in a waltz.
9. "Nachtwandlerlied" (Song of the Night Wanderer): coda where the finale is suspended avoiding the cadence on the tonic.

Paintings by J.M.W. Turner and Caspar Friedrich.
Conductor: Georg Solti & Chicago Symphony Orchestra.