ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟΥΣ

Από την «Αγία Αθανασία του Αιγάλεω» στα θαύματα του γέροντα Παΐσιου

Γιαννης Μπασκόζος

Το Βήμα της Κυριακής:  30/09/2012 

Η φήμη του Παΐσιου ως θεραπευτή ξεπέρασε τα όρια του μοναχικού κύκλου

 και πήρε μαζικές διαστάσεις

                               

Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από θαύματα. Και όταν δεν γίνονται τα επινοεί ή τα πιστεύει, αρκεί κάποιος να του τα σερβίρει με ωραίο τρόπο. Η πρόσφατη υπόθεση του νεαρού που συνελήφθη γιατί στο μπλογκ του δημοσίευε ανύπαρκτα θαύματα του γέροντα Παΐσιου για να αποδείξει πόσο εύκολα μπορεί να πέσει κάποιος θύμα εικονικών θαυμάτων φανερώνει μια κοινωνία έτοιμη να προσκυνήσει θαυματοποιούς, αστρολόγους και μάγους, αλλά και να λάβει μέτρα εναντίον όσων δεν πιστεύουν σε αυτά τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα τη δημοκρατία και την ελευθερία γνώμης.

Ιστορίες για ευκολόπιστους

Τα θαύματα έχουν μακρά προϊστορία στην ελληνική κοινωνία. Πριν από χρόνια, τέλη δεκαετίας του '70, στο Κερατσίνι είχε σκοτωθεί ένα παλικάρι σε τροχαίο. Κόσμος πολύς είχε μαζευτεί στο μέρος εκείνο γιατί παρά το ότι το ασθενοφόρο είχε πάρει το πτώμα του παιδιού είχε μείνει στην άσφαλτο μια σκιά στο σχήμα του σώματός του. Κάθε ημέρα μαζευόταν όλο και πιο πολύς κόσμος, ο χώρος είχε γεμίσει με λουλούδια, εικόνες και τάματα. Γίνονταν λειτουργίες και ευχέλαια παρουσία ιερέων. Ο ρεπόρτερ που είχε πάει να καλύψει το θέμα ανακάλυψε μια περίεργη λάμψη που ερχόταν από ένα ύψωμα. Μαζί με τον φωτογράφο Ντίμη Αργυρόπουλο έτρεξαν και βρήκαν δύο τύπους να κρατάνε ένα καθρέφτη κομμένο στο σχήμα ανθρώπινου σώματος που έριχνε μια περίεργη λάμψη στο έδαφος σχηματίζοντας την περίφημη σκιά (δημοσιευμένα στο «Βήμα»).

Η υπόθεση των θαυμάτων φέρνει στον νου και την περιβόητη Αγία Αθανασία (Κρικέτου) του Αιγάλεω, πάλι στη δεκαετία του '70, που πάσχοντας από δερματογραφία χάρασσε ανορθόγραφα μηνύματα στα στήθη της, τα οποία υποτίθεται ότι προέρχονταν από την Παναγία. Ειδικεύτηκε σε αρπαγές περιουσιών μέσω διαθηκών ηλικιωμένων μοναχικών κυρίως γυναικών και είχε προστάτη τον τότε υπουργό Εργασίας Κ. Λάσκαρη και τον μετέπειτα υπουργό Ευάγγελο Γιαννόπουλο. Μια άλλη υστερία θαυμάτων ξέσπασε όταν τον Μάρτιο του 2006, στη διάρκεια εργασιών στη Μονή Αγάθωνος στην Υπάτη Φθιώτιδος, διαπιστώθηκε ότι το σώμα του Ιερομονάχου Βησσαρίωνος δεν είχε αποσυντεθεί αν και είχε πεθάνει πριν από 15 χρόνια. Οι επιστήμονες είπαν ότι επρόκειτο για «ξηρά μουμιοποίηση» λόγω συνθηκών του τρόπου ταφής του, αλλά αυτό δεν εμπόδισε στο να γίνει ο κακομοίρης Βησσαρίων έρμαιο των θρησκολάγνων και αντικείμενο πτωματολαγνείας και εμπορίας.

Αφορισμένοι συγγραφείς

Δεν υπάρχει θρησκεία ή οργανωμένη δοξασία που οι οπαδοί της να μην πιστεύουν στα θαύματα, είτε είναι ισλαμιστές είτε απλώς οπαδοί του ρέικι και της αστρολογίας. Διαβάζουμε σε μια ιστοσελίδα για ρέικι και στο κεφάλαιο «Η σημασία των θαυμάτων»: «Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα. Το ένα δεν είναι πιο "δύσκολο" ή "μεγαλύτερο" από το άλλο. Ολα είναι τα ίδια. Ολες οι εκφράσεις αγάπης είναι στον υπέρτατο βαθμό».

Ο συγγραφέας Νίκος Κουνενής στο βιβλίο του «Ω! του Θαύματος» (Μεταίχμιο) έχει αποδώσει γλαφυρά την τρέλα αλλά και την αγυρτεία γύρω από ένα δήθεν θαύμα που θυμίζει την ιστορία του Βησσαρίωνος. Παλαιότερα ο Ανδρέας Λασκαράτος είχε σατιρίσει τις θρησκευτικές προλήψεις και δοξασίες, όπως και την αυθαιρεσία της θρησκευτικής αρχής, στο βιβλίο του «Τα μυστήρια της Κεφαλλονιάς», για το οποίο και αφορίστηκε. Ο ευφυής Ε. Ροΐδης (επίσης αφορισμένος) σε ένα απόσπασμα από την «Πάπισσα Ιωάννα» γράφει: «Καθώς ο γνήσιος οινοπότης βδελύττεται τους νοθεύοντας τον οίνον, ούτω και ο καλός χριστιανός αποστρέφεται τους αναμιγνύοντας εις την θρησκείαν, ίνα καταστή επικερδεστέρα, τας παντοίας της κεκαρμένης ή πολυμάλλου κεφαλής των εφευρέσεις, τα θαύματα των εικόνων, τους θεούς της ειδωλολατρείας μετημφιεσμένους εις Αγίους, τας προσκυνήσεις, τα εισιτήρια του Παραδείσου, τα άγια λείψανα, τα κομβολόγια και άλλα ιερατικά εμπορεύματα». Το επικίνδυνο με τα θαύματα είναι όταν οι «πιστοί» απαιτούν την κεφαλή επί πίνακι αυτού που αμφισβητεί τα θαύματα και τον θαυματοποιό. Ας θυμηθούμε λοιπόν τον Βολταίρο: «Εκείνοι που μπορούν να σε κάνουν να πιστέψεις σε ανοησίες, μπορούν να σε κάνουν να διαπράξεις και φρικαλεότητες».

Και κάτι για τον γέροντα Παστίτσιο: Ο μουσικολογικός όρος παστίτσιο ή παστίς (εκ του ιταλικού pasticcio ή του γαλλικού pastiche) αναφέρεται σε οπερατικά ή άλλα μουσικά έργα που αποτελούν σύμμειξη πολλών διαφορετικών έργων, με στόχο τη διασκευή τους κατά τα τοπικά ή άλλα πρότυπα. Συχνά, τέτοια έργα έχουν ως βάση τη χιουμοριστική διάθεση, διακωμωδώντας μια γνωστή άρια ή άλλη μουσική φράση, φθάνοντας ακόμη και στην παρωδία.

Ο μοναχός και η φήμη του

Ο Παΐσιος, αγιορείτης μοναχός με μεγάλη επιρροή τα τελευταία χρόνια σε θρησκευόμενους κύκλους, ούτε άγιος έχει ανακηρυχθεί ούτε θεσμικά εκπροσωπεί την Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάποια λίγα φυλλάδια που έγραψε κυκλοφόρησαν ως σοφά λόγια. Η φήμη του όμως ως θεραπευτή ξεπέρασε τα όρια του μοναχικού κύκλου και πήρε διαστάσεις μαζικές, θυμίζοντας άλλες εποχές. Διαβάζουμε στο επίσημο μπλογκ «Αγιορείτικο Βήμα» ότι ο Γέρων Παΐσιος και μετά τον θάνατό του θαυματουργεί: «Ιδιαιτέρως θεραπεύει καρκινοπαθείς και δαιμονισμένους. Εμφανίζεται και σώζει πολλούς από τροχαία δυστυχήματα. Πολλοί ασθενείς τον είδαν μέσα στα νοσοκομεία. Διάφορα προσωπικά του αντικείμενα θαυματουργούν και εκπέμπουν άρρητη ευωδία».Σύμφωνα με την ίδια ιστοσελίδα: Ο π. Χρήστος Τσάνταλης από τη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης μαρτυρεί: «Ενα αγοράκι μου, έξι ετών, που ακόμη δεν μιλάει καλά, βρέθηκε στο κενό και σαν βολίδα έφυγε προς τα κάτω από τον τρίτο όροφο. Εμεινα έκπληκτος όταν το είδα να έρχεται προς το μέρος μου κατακίτρινο από τον φόβο. Το πήγα στο νοσοκομείο. Οι γιατροί το εξέτασαν και είπαν ότι δεν έχει τίποτε, ούτε το παραμικρό τραύμα. Καταλάβαμε ότι πρόκειται περί θαύματος, και σκέφθηκα πως η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Νέας Μηχανιώνας έσωσε το παιδί. Το πήγα στην εικόνα της και το ρώτησα: "Αυτή σε φύλαξε;". Αυτό απάντησε "όχι". Με οδήγησε στη φωτογραφία του π. Παϊσίου και μου τον έδειξε με το δάκτυλο (ότι δηλαδή "αυτός με κράτησε")».