EMMANUEL DE CATHELINEAU
Θεσσαλονίκη ( Salonique)
Από την πόλη ανάμεσα κι από τα τείχη δίπλα
διάβηκα κι είδα άγιους ναούς, που ευώδιαζαν κεριά,
και μάρμαρα πολύχρωμα και θόλους που αστράφταν,
λείψανα τέχνης και καιρών, που εφύγαν ιερά.
Κι ανάμεσα στα λείψανα, που σαύρες τριγυρίζουν,
στους θόλους, στους παλιότοιχους και μες στα τόξ' αυτά
τη νύχτα τούτη άπειρα φαντάσματα πλανιόνται
με μάτια άδεια, που βλέμματα σκορπούν αστραφτερά.
Κι από ένα στόμα ολόδοντο μια οχλαλοή σκορπιέται,
που αποζητά το τωρινό για το παλιό όνειρό τους
και μι' αλλη αναγέννηση για δόξα πιο νεκρή.
Το παρελθόν πια μάταια ξυπνά και συγκινιέται.
Ποτέ δεν ξαναγύρισε καμιά ιστορία πίσω.
Στο ίδιο ρέμα δεν μπορεί κανείς να ξαναμπεί
Θεσσαλονίκη ( Salonique)
Απρίλιος 1916
Από την πόλη ανάμεσα κι από τα τείχη δίπλα
διάβηκα κι είδα άγιους ναούς, που ευώδιαζαν κεριά,
και μάρμαρα πολύχρωμα και θόλους που αστράφταν,
λείψανα τέχνης και καιρών, που εφύγαν ιερά.
Κι ανάμεσα στα λείψανα, που σαύρες τριγυρίζουν,
στους θόλους, στους παλιότοιχους και μες στα τόξ' αυτά
τη νύχτα τούτη άπειρα φαντάσματα πλανιόνται
με μάτια άδεια, που βλέμματα σκορπούν αστραφτερά.
Κι από ένα στόμα ολόδοντο μια οχλαλοή σκορπιέται,
που αποζητά το τωρινό για το παλιό όνειρό τους
και μι' αλλη αναγέννηση για δόξα πιο νεκρή.
Το παρελθόν πια μάταια ξυπνά και συγκινιέται.
Ποτέ δεν ξαναγύρισε καμιά ιστορία πίσω.
Στο ίδιο ρέμα δεν μπορεί κανείς να ξαναμπεί
Μετάφραση: Περικλής Στασινόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου