ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΑΙΤΡ...

1. Επιστολή του ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη
προς τον ποιητή Μιλτιάδη Μαλακάση:

«Αγαπητέ μαιτρ,

(…) Φιλία κ΄ εκτίμησις από σας πολύ με συγκινούν.
Είμαι θαυμαστής του έργου σας. Από τες αρχές του σταδίου σας με άρεσεν η ποίησίς σας. Τώρα που σας γράφω –που πρώτη φορά επικοινωνώ κατευθείαν μαζύ σας- ζωντανεύουν μέρες παληές. Το καλοκαίρι του 1903 –όταν ήμουν στας Αθήνας-. Τότε είχαν βγει η «Ώρες»: και διάβαζα τους λεπτούς, τους έμορφους στίχους των. Μ΄ έρχονται στο νου κάτι χαριτωμένες περικοπές ενός άρθρου που είχε γράψει τότε για σας ο Νιρβάνας, και μια πολύ συμπαθητική φωτογραφία σας που ετύπωσαν τα «Παναθήναια».
Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια, γράψατε άλλα ωραία ποιήματα, γράψατε το θαυμάσιο «Μπαταριά», τον θαυμάσιο «Τάκη Πλούμα», τον θαυμάσιο «Μπάϋρον» κι αύξησεν η αγάπη μου προς την ποίησί σας.
Το έργο σας επιβάλλεται μονάχο του. Δεν έχει καμιάν ανάγκη από μένα. Αλλά απλώς για ευχαρίστησι δική μου, από χρόνια είναι που μιλώ συχνά, πολύ συχνά, - προ πάντων στους νεώτερους – για την υπέροχη συμβολή σας στην νεοελληνική Τέχνη.
Αγαπητέ μαιτρ, σας ευχαριστώ για το γράμμα σας.
Ο φίλος σας,
Κ.Π. Καβάφης»*.

*Δείτε το βιβλίο του Β.Α. Λαμπρόπουλου «Το Μεσολόγγι στην παράδοση».

*****************************

2 

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΜΑΛΑΚΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΒΑΦΗ

ΚΑΒΑΦΗΣ

Παράστασες βασιλικές σε αρχαϊκήν υδρία,
σ΄ένοχο λύχνο αμαρτωλό της Ήβης τ΄άστρο, η ρώμη,
γυμνό θειότατο άγαλμα, μαντεία, βωμοί, ιατρεία,
των Εστιάδων η άσβηστη φλόγα, οι αρματοδρόμοι.

Όλη η ακμή και η παρακμή, του η τιμή κ΄η αισχύνη,
το κάτοπτρο της Δέσποινας Ρωμαίας, της Εταίρας
η πόρπη΄ και ω! του μυρεψού (=μύρου) που δεν... η θλίψη εκείνη!
Τα πλοία, που δίκαια αντίστρεψεν ο τιμωρός αέρας.

Κ΄οι στεναγμοί και τα κεριά και η προσευχή κι ο τοίχος,
που εξώκοσμο σε απόκρυψε τάχα και μόνος ζούσες,
το υψόμετρό σου προς το φως κ΄εκείθε ο αδρός σου στίχος,
ο ρυθμοκράτης του χορού, που είχαν στημένο οι Μούσες.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ (1869 -1943)