ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

1. 

30 Οκτωβρίου 1944:  νεαρή Θεσσαλονικιά στεφανώνει 

τον επικεφαλής του ΕΛΑΣ Μάρκο Βαφειάδη, που μαζί 

με τον  Ευριπίδη Μπακιρτζή μπήκαν ως ελευθερωτές

στη Θεσσαλονίκη μετά την αποχώρηση των Γερμανών.

Σε αντίθεση με όσα τραγικά συνέβησαν στην Αθήνα,

η πόλη διοικήθηκε χωρίς σοβαρά προβλήματα από

την πολιτική ηγεσία των επιτροπών του ΕΑΜ έως

τον Ιανουάριο του 1945, οπότε παρέδωσε την εξουσία

στους εκπροσώπους της εθνικής κυβέρνησης

σύμφωνα με τους όρους της Συμφωνίας της Βάρκιζας.

 

2.

Έξαλλος από ενθουσιασμό ο λαός της πόλης υποδέχθηκε 

τους αντάρτες και τους αντιστασιακούς που παρέλασαν 

στην οδό Νίκης, ανάμεσά τους και  οι Επονίτες φοιτητές.

Ο συγγραφέας Γιώργος Ιωάννου περιγράφει 

παραστατικά  τις αλησμόνητες εκείνες στιγμές :

« Από την οδό της Αγίας Σοφίας κατέβαιναν, σαρώνοντας τις γειτονιές, 

τα παιδιά του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, 

της Κασσάνδρου. Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, 

Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου. Από το Βαρδάρι πάλι ερχόταν,

ξιπόλητη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό,

η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο παλιός Σταθμός, η Νεάπολη, 

η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα, από ανατολικά κατάφταναν 

μέσα σε σκόνη και αλαλαγμό, με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα 

και χωνιά η Τούμπα, η Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, 

η Τριανδρία, ακόμα και η τόσο μακρινή Καλαμαριά. Πλημμύρισαν

δρόμοι και πλατείες. Πανζουρλισμός. Φιλιόμασταν, αγκαλιαζόμασταν,

χαϊδευόμασταν, δεν ξέραμε τι λέμε από την ταραχή μας. Λέγαμε

«Χριστός Ανέστη», λέγαμε «Ελευθερία», «Ποτέ ξανά». Σάμπως 

να ’ταν στο χέρι μας, αλλά έτσι νομίζεις σε τέτοιες στιγμές...».

 3

2. Νοεμβρίου 1944: Χιλιάδες λαού έχουν

κατακλύσει τον αύλειο χώρο και τους

γύρω δρόμους της Αγίας Σοφίας, για την τέλεση

του μνημοσύνου υπέρ των θυμάτων από την 

τετράχρονης ναζιστική Κατοχή.