ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΟΡΟΝΑ-ΓΡΑΜΜΑΤΑ

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ 

ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΟΡΟΝΑ-ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Η Λιβανέζα  εκδοτρια Τζουμάνα Χαντάντ και το συντακτικό 

επιτελείο της παίζουν τη ζωή τους κορόνα-γράμματα

κυκλοφορώντας ένα περιοδικό που αψηφά τα αραβικά 

στερεότυπα για το ανθρώπινο σώμα.

Οι απειλές που δέχονται όμως για τη ζωή τους , αντί να 

τις καταπτοούν,  ατσαλώνουν ακόμα περισσότερο τη θέλησή τους

να πολεμήσουν ενάντια στις αντιδραστικές ισλαμικές

δυνάμεις , που θέλουν τη γυναίκα πίσω απ΄τα καφασωτά 

παράθυρα και άβουλο όργανο στις ορέξεις του άνδρα-αφέντη.
Δείτε το αποκαλυπτικότατο βίντεο που αναρτούμε,
όπου η Χαντάντ αυτοπαρουσιάζεται και μιλάει για το
"απονενοημένο" αλλά αξιοθαύμαστο  εγχείρημά της.

Ενα «ενοχλητικό» περιοδικό

ΤΕΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

tetpapa@otenet.gr

Ελευθεροτυπία, 8/10/2010

Πρεμιέρα. Ενα περιοδικό χωρίς προηγούμενο στον αραβικό κόσμο και, γενικότερα, στην αραβική γλώσσα. Ενα περιοδικό που εκδίδεται στον Λίβανο, στη Βηρυτό, και σπάει τα σεξουαλικά ταμπού.

Το πρώτο τεύχος του, πριν από ενάμιση χρόνο, έπεσε σαν βόμβα. Και τα επόμενα, παρομοίως. Ενα περιοδικό που θέμα του είναι το ανθρώπινο σώμα. Η εξερεύνηση -φυσική, κοινωνική, καλλιτεχνική, αισθητική- του σώματος. Με κείμενα και φωτογραφίες. Και ο τίτλος του; «Jasad».

«Jasad». Λέξη αραβική φυσικά. Τι σημαίνει στα ελληνικά; Τι άλλο θα περιμένατε δηλαδή; «Σώμα».

«Jasad». Επιτυχία αλλά και οργή. Εντονες αντιδράσεις στον Λίβανο από τους ισλαμιστές και τους λοιπούς λογής λογής φανατικούς. Διότι το ανθρώπινο σώμα στο «Jasad» δεν κρύβεται κάτω από μπούρκες και πίσω από καφασωτά. Απεικονίζεται. Πρωταγωνιστεί ελεύθερο και γυμνό. Κραυγές, λοιπόν, για το... «πορνογραφικό περιοδικό»· για ό,τι δείχνει και ό,τι γράφει.

Στην ύλη του περιοδικού περιλαμβάνονται τολμηρές έρευνες, π.χ. για την πολυγαμία, την ομοφυλοφιλία, τους υποχρεωτικούς γάμους, τη σχέση των αναπήρων με το σώμα τους. Επίσης κείμενα πάντα ενυπόγραφα -άρθρα, δοκίμια, μαρτυρίες, μεταφράσεις- και πάντα με θέμα το σώμα.

Ολα αυτά συνοδεύονται από ανάλογη εικονογράφηση, σε χαρτί ιλουστρασιόν και με εκτύπωση υψηλής ποιότητας. Οι φωτογραφίες έχουν σημαντική θέση στο περιοδικό, όπως επίσης τα έργα διάσημων ζωγράφων και γλυπτών.

Το «Jasad», το οποίο κυκλοφορεί κάθε τρεις μήνες και το αγοράζει κανείς αποκλειστικά στα βιβλιοπωλεία, φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα «φόρουμ» για όλες τις εκφράσεις του σώματος. Και τώρα, έρχομαι στην ψυχή αυτού του «ενοχλητικού» περιοδικού.

Τζουμάνα Χαντάντ. Σημειώστε αυτό το όνομα. Ετσι λέγεται η δημιουργός και εκδότρια του «Jasad». Λιβανέζα. Γεννημένη στη Βηρυτό το 1970. Για τους εχθρούς της -και έχει πολλούς- θεωρείται «ανήθικη». Τόσο τους κόβει, τόσο καταλαβαίνουν.

Ποιήτρια. Δημοσιογράφος. Μεταφράστρια. Πολύγλωσση. Υπεύθυνη των πολιτιστικών σελίδων τής «An Nahar», που είναι η μεγάλη έγκυρη καθημερινή αραβόφωνη εφημερίδα του Λιβάνου.

Η Τζουμάνα Χαντάντ μεγάλωσε σε μια παλιά αραβική, αλλά χριστιανική (καθολική), πολύ συντηρητική οικογένεια της Βηρυτού. Εχει όμως κάνει τις ρήξεις της με την οικογενειακή παράδοση προ πολλού. Αυτοπροσδιορίζεται ως αγνωστικίστρια και ενθουσιώδης υπέρμαχος του κοσμικού κράτους.

Σε συνέντευξη που έδωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο FR24 (23 Σεπτεμβρίου), υποστήριξε με θέρμη την πρόσφατη διά νόμου απαγόρευση στη Γαλλία της ολόσωμης ισλαμικής καλύπτρας στους δημόσιους χώρους.

Η Τζουμάνα Χαντάντ, με τις απόψεις και τις επιλογές της, ασφαλώς βρίσκεται στον αντίποδα του στερεότυπου «γυναίκα στον αραβικό κόσμο». Ταυτοχρόνως όμως η περίπτωσή της δείχνει ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι ενιαίος, ότι υπάρχουν εκεί γυναίκες (μικρή μειοψηφία, βέβαια) αποφασισμένες να πάνε κόντρα στο ρεύμα και να προσπαθήσουν να αλλάξουν την κατάσταση.

Αναπόφευκτο. Από τότε που κυκλοφόρησε το περιοδικό, η Τζουμάνα Χαντάντ δέχεται χυδαίες επιστολές και σοβαρές απειλές κατά της ζωής της. Για τους ισλαμιστές είναι στόχος. Παίρνει κάποια μέτρα. Για λόγους ασφαλείας δεν οδηγεί πια το αυτοκίνητό της. Ούτε κυκλοφορεί πλέον μόνη της, «ασυνόδευτη». Πλην όμως δεν το βάζει κάτω.

Δείτε πώς απαντά η Τζουμάνα Χαντάντ από τις στήλες του περιοδικού της, σε αυτούς που την απειλούν.

«Αγαπητοί μου, μη χάνετε τον χρόνο σας με εκφοβισμούς και προειδοποιήσεις. Ματαιοπονείτε. Η μηχανή έχει πάρει μπρος. Θέλω να ξέρετε ότι δεν πρόκειται να κάνω πίσω. Λοιπόν, φίλοι μου και εχθροί μου, το "Jasad" έγινε για εσάς, είτε το δέχεστε είτε το απορρίπτετε. Αγκαλιάστε το ή λιθοβολήστε το. Είναι πανέτοιμο και για τα δύο».

Στους φανατικούς και ανόητους (συνδυασμός που σκοτώνει, μεταφορικά και κυριολεκτικά), οι οποίοι φωνάζουν ότι το «"Jasad" είναι πορνογραφικό έντυπο», ό,τι και να τους πεις δεν θα αλλάξουν γνώμη. Πάντως, πρέπει, να διαθέτει κανείς πολύ άρρωστο εγκέφαλο για να θεωρήσει ότι αυτό το περιοδικό είναι πορνογραφικό. Με την ευκαιρία, όμως, θα αναφέρω τι άλλο δεν είναι.

Το «Jasad» δεν είναι περιοδικό αποκλειστικά για γυναικείο κοινό· δεν είναι φεμινιστικό ή αντι-φεμινιστικό· ούτε είναι περιοδικό σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Αν και βαθιά πολιτικό, όμως δεν έχει πολιτικές και ιδεολογικές ταμπέλες.

«Στις ευτυχισμένες αραβικές χώρες μας», σημειώνει με καυστικότητα η εκδότρια στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, «οι περισσότεροι παριστάνουν τους αγίους και τους προφήτες, λες και γεννήθηκαν χωρίς σώμα, χωρίς ανάγκες, χωρίς ορμές». Η Τζουμάνα Χαντάντ ελπίζει ότι το «Jasad» θα βοηθήσει τον κόσμο να δει το ανθρώπινο σώμα με άλλη οπτική, υπερβαίνοντας το προσβλητικό δίπολο «πορνογραφία - μπούρκα».

«Jasad/«Σώμα». Μια φιλόδοξη περιπέτεια ελευθερίας με όχημα ένα «ενοχλητικό» περιοδικό. Δεν είναι και λίγο.