ΠΑΡΑΝΟΙΑ

ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Κλαυθμοί , τριγμοί οδόντων και οδυρμοί,
βρισιές ακούγονται παντού κι ηχούνε στον αέρα,
κατάρες ,ωιμέ, παράπονα και στεναγμοί
σαρώνουν πόλεις και χωριά σαν τον παγωμένο αγέρα.

Όλοι τσιρίζουνε, βογγούν πως στην τσέπη γιοκ παρά
και πως ζούνε λίαν στριμόκωλα , δεν έχουνε δουλειά,
γι΄αυτό οσονούπω στο λαιμό θα την περάσουν τη θηλειά,
κι έχετε πια βρυσούλες κι εσύ βαθιά μου λαγκαδιά...

Βγαίνοντας όμως τσάρκα στο τσαρσί ,στην αγορά σεργιάνι,
τρίβεις τα μάτια, αγανακτείς ο διάολος να με πάρει,
ή νύχτωσε μεσημεριάτικα , εσβύστη ο ήλιος και βγήκε το φεγγάρι
ή εγώ νυχτοβατώ , είμαι μπουμπούνας, ένα χαζό μοσχάρι.

Κουρσάρες χλιδάτες , μυθικές , αμάξια σαν τρακτέρια,
αστράφτουν , καμαρώνουνε καβάλα στο Δήμου τα παρτέρια,
γκόμενες με Βουιτόν, Σανέλ και Σεν Λωράν πατούν στα απονέρια,
στα κοσμικά φαγάδικα με φουά γκρα και καμπανίτη ξορκίζουν τη μιζέρια.


Για ποια κρίση , λες, κλαίγονται υποκριτικά οι κλέφτες κι εσαεί κρατούντες;
Αλί σε κείνους που πεινούν, στους άνεργους και τους αναξιοπαθούντες.