Η ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ

Άκουσα πως ο Γεροντάκος το 'σκασε
απ' τη Θεσσαλονίκη για κάποιες μερούλες!
Ουφ! Καιρός ήταν να ανασάνω λιγάκι κι εγώ...

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Δεν είναι εύκολη πόλη η Θεσσαλονίκη. Όσο ανοιχτή φαίνεται, άλλο τόσο είναι κλειστή. Και είναι ένα σύνδρομο από το οποίο πρέπει να βρει τον τρόπο να απελευθερωθεί αυτή η πόλη από τον ίδιο τον εαυτό της. Είναι ένα σύνδρομο, το οποίο πρέπει να αποδιώξει η Θεσσαλονίκη από πάνω της, κυρίως από μέσα της. Εννοώ όχι μόνο όσα συμβαίνουν κυρίως στους χώρους τους καλλιτεχνικούς και τους πνευματικούς, όπου εκεί ανθοφορεί, έτσι κι αλλιώς, μια σαρκοβόρα διάθεση, αλλά κι ένα έλλειμμα κοινωνικής αποδοχής υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους που ασχολούνται με την τέχνη και τα γράμματα σ' αυτήν την πόλη, ούτε και βρίσκουν τις καλύτερες και αμεσότερες, τις πιο αποτελεσματικές επικοινωνίες μεταξύ τους. Εκεί είναι που γίνεται χαμός. Μικροψυχίες, μικροχαρές και άφθονος φθόνος. Το κοινό της πόλης , ο κόσμος της είναι ανοιχτός. Η πόλη έχει ανάγκη να βρει τα δικά της μέτρα, αναδεικνύοντας αυτό που δικαιωματικά της ανήκει, χωρίς να γίνεται κακέκτυπο κανενός, μέσα στις δυνατότητές της και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της , που πηγάζει από εντόπια νταμάρια, που είναι ταυτόχρονα και διεθνή. Τουλάχιστον Βαλκάνια είναι. Και βλέπω να καθυστερεί αυτή η κάθαρση. Άλλωστε δεν γίνονται εύκολα οι καθάρσεις. Τα μάθαμε αυτά...Εδώ, χρόνια και χρόνια ακούμε ότι , όπου να 'ναι, καθαρίζουν τα νερά στο λιμάνι και τον Θερμαϊκό Κόλπο, και τα νερά δεν λεν να καθαρίσουν, ούτε και τ' απόνερα στους πνευματικούς κόλπους της. Ξαναγυρίζουμε πίσω, έτσι όπως στροβιλίζονται και τα νερά στα ποτάμια.

Κώστας Λαχάς, "Πλους Ονείρου- Απ΄τον Εχέδωρο στον Θερμαϊκό" Ιανός.

ΤΟ '40 ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ

ΤΟ '40 ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ

Σπάνιες σκηνές από την Ιταλική κατοχή της Αλβανίας.

1.Η συνάντηση του Μουσολίνι με τον Χίτλερ
και η απόφαση συμμετοχής της Ιταλίας στον πόλεμο.
Η άφιξη του Τσιάνο και του βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ
στην Αλβανία και οι στημένες τελετές πανηγυρισμού
της προσάρτησης της Αλβανίας στο Ιταλικό Ιμπέριουμ.

2. Η προετοιμασία του εδάφους για την εισβολή στην Ελλάδα.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο μέτωπο. Σκηνές από τις πρώτες μάχες.
Εναέριες λήψεις των παραμεθόριων ελληνικών εδαφών.

"ΤΟ ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ"

"ΤΟ ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ"
(1954)

Η ταινία του Γκρεκ Τάλλας αποτελεί
το ορόσημο του νεορεαλισμού για τον
ελληνικό κινηματογράφο.
Οι παλιοί Θεσσαλονικείς λάτρεψαν την ταινία αυτή,
επειδή τους θύμιζε τις δύσκολες κατοχικές στιγμές
αλλά και τα εκατοντάδες παιδιά του Παπάφειου, που
γυρνούσαν ξιπόλητα στους δρόμους και με τους
"άθλους" τους σκορπούσαν την αισιοδοξία
για την τελική έκβαση του πολέμου.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΕΛΛΗ -ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ/ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ/ΠΑΠΠΑ

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ
ΕΛΛΗ-ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ/ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ/ΠΑΠΠΑ

“Τον έζησα τον εικοστό αιώνα. Με ζωή και με θάνατο.
Πάλεψα μαζί του όσο μπορούσα. Με ζωή και με θάνατο.
Στις μεγάλες του ώρες και στις ώρες των διαψεύσεων.
Κι εκεί, κοντά στο τέλος του, έζησα τη μεγάλη διάψευση
- που δεν έπεσε σαν ξαφνικός κεραυνός.
Από χρόνια ακουγόταν η βουή που όλο πλησίαζε,
μα ήταν πολλοί εκείνοι που δεν ήθελαν να την ακούσουν.
Είχα την κακή τύχη να την ακούω και, το χειρότερο,
να τη μεταφέρω στο χαρτί. Τίμημα, ο αποκλεισμός.
Όχι όμως και η απογοήτευση. Με έσωσε η προσπάθειά μου,
όσες κι αν ήταν οι αντιδράσεις, να κοιτάξω τον αιώνα μου
κατάματα, χωρίς αυταπάτες, και να καταγράψω,
όσο μου επέτρεπαν οι δυνάμεις μου, επιλογές, πράξεις
και παραλείψεις που οδηγούσαν στην καταστροφή
εκείνου του μέλλοντος στο οποίο είχαμε αποθέσει τις ελπίδες μας...”

Έλλη Παππά, “Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου”,
Εκδ. Κέδρος, 2005.

"Βέβαια οι μάνες δίνουν τα δώρα τους στα παιδιά τους, δεν τους τα στέλνουν.
Μα εμείς δεν ζούσαμε όπως ζουν οι κανονικοί άνθρωποι.
Εμείς ανήκαμε στις εξαιρέσεις, στις δεκάδες χιλιάδες,
εκείνα τα χρόνια, των ανθρώπων που ζούσαν χωρισμένοι από
τους δικούς τους.
Τοίχοι χοντροί, σίδερα και συρματοπλέγματα τους χώριζαν.
Σ' αυτούς ανήκαμε κι εμείς."

Έλλη Παππά

ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ
βιβλία από τη φυλακή
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Η Έλλη- Ελένη Παππά (1920-2009), σύντροφος του "άνθρωπου
με το γαρίφαλο" , Νίκου Μπελογιάννη( γεν.1910), και αδελφή της λογοτέχνιδας
Διδώς Δωτηρίου, συνελήφθη για παράνομη κομματική δράση
το 1950 και έμεινε στη φυλακή ,καταδικασμένη σε θάνατο,
έως το 1964. Καρπός της σχέσης της με τον Μπελογιάννη
υπήρξε ο γιος της Νίκος (γεν.1951), που πήρε το όνομα του
εκτελεσμένου πατέρα του (31/3/1952).ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Το παιδί, όπως ήταν φυσικό, δε μεγάλωσε στα χέρια της μάνας του,
η οποία προκειμένου να διατηρεί την επαφή μαζί του,
άρχισε να του γράφει ιστορίες σε χειροποίητα βιβλία-μινιατούρες,
τα οποία μάλιστα εικονογραφούσε η ίδια με υδατογραφίες
και λαδομπογιές.
Τα πολύμοχθα αυτά ντοκουμέντα αγάπης μιας μάνας προς το παιδί της ,που παράλληλα είναι έργα μαστορικής τέχνης
αλλά και συνθέτουν το ύφος και το ήθος μια θυελλώδους εποχής,
έβγαλε με άκρα επιμέλεια
σε μια συλλεκτική κασετίνα το ΕΛΙΑ , σε συνεργασία με τις
εκδόσεις Κλειδάριθμος.

ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΘΥΕΛΛΩΔΟΥΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΘΥΕΛΛΩΔΟΥΣ ΕΠΟΧΗΣ
ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΕΝΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ-ΘΡΥΛΟΣ,
ΠΟΥ ΕΘΡΕΨΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΓΕΝΙΑΣ

ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ

Η ιστορική μνήμη
δεν συντηρείται με παρελάσεις

«Οι μαθητικές παρελάσεις, που κληρονομήσαμε από τον Μεταξά, δεν έχουν νόημα. Πουθενά αλλού δεν γίνονται. Τη 14η Ιουλίου, οι Γάλλοι πολίτες βγαίνουν και χορεύουν στους δρόμους. Πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους γιορτής, πιο ζωντανούς. Ομως εμείς φανατιζόμαστε. Φοβόμαστε μη χάσουμε τη σημαία μας...». Λόγια της Αλκης Ζέη, αναφέρει η Ελευθεροτυπία (27.10.2009), πριν από δύο χρόνια περίπου, αναφορικά και με τις μαθητικές παρελάσεις, μια επινόηση του Φρειδερίκου της Πρωσίας, όταν ήταν υπό διαμόρφωση τα εθνικά κράτη, που αποθεώθηκε στη χιτλερική Γερμανία και η οποία καθιερώθηκε στην Ελλάδα επί Μεταξά και ήταν εθνικό πρόταγμα της δικτατορίας του. Την παλιά τους «αίγλη» αναστήλωσε το 1967 η δικτατορία του Παπαδόπουλου.

Τα τελευταία χρόνια όλο και πυκνώνουν οι φωνές και από πολλούς εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων που διαφωνούν, καθώς «η παρέλαση επισκιάζει τον παιδευτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχει για το σχολείο ο εορτασμός των εθνικών επετείων».

«Εδώ και χρόνια γίνεται συζήτηση τόσο στον εκπαιδευτικό κόσμο όσο και σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία για τον θεσμό των μαθητικών παρελάσεων. Είναι σίγουρο ότι οι παρελάσεις αποτελούν κατάλοιπο μιας άλλης εποχής και δεν προσφέρουν σχεδόν τίποτα το ουσιατικό στη σημερινή, σύγχρονη εκπαιδευτική και μαθησιακή διαδικασία», σημειώνει ο Δημήτρης Μπράτης, πρόεδρος ΔΟΕ (Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας). «Μεγαλύτερο βάρος πρέπει να δοθεί μέσα στα σχολεία για την ανάλυση του περιεχομένου των εθνικών εορτών και για το πώς αυτό θα γίνει κτήμα των μαθητών. Είναι βέβαιο, πάντως, πως η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη να δεχτεί την κατάργηση του θεσμού, γι' αυτό χρειάζεται ένας σοβαρός και εποικοδομητικός διάλογος, στον οποίο θα συμμετέχουν όλες οι πλευρές».

«Το εκπαιδευτικό ζητούμενο είναι το πρότυπο το οποίο θα προκύπτει από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης, όπου ένας ολόκληρος λαός αντιστάθηκε στις ιδέες του φασισμού», υπογραμμίζει ο Δημήτρης Πεππές, πρόεδρος ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης). «Από κει κι ύστερα οι διάφορες εκδηλώσεις οι οποίες διαδραματίζονται στον χώρο της εκπαίδευσης θα πρέπει να συντείνουν προς την κατεύθυνση αυτή. Υπάρχει ένας προβληματισμός τα τελευταία χρόνια στο κατά πόσον οι μαθητικές παρελάσεις, ως τέτοιες εκδηλώσεις, συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ομοσπονδία δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένη θέση, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να προκύπτει από αυτές τις εκδηλώσεις ο στόχος, δηλαδή η νέα γενιά να μπορεί με βάση τα συγκεκριμένα πρότυπα να κινηθεί ανάλογα στην κατοπινή του ζωή. Εξάλλου, θα πρέπει να τονιστεί πως η συμμετοχή στις παρελάσεις πρέπει να είναι εθελούσια και ίσως πρέπει να δούμε το ζήτημα υπό αυτό το πρίσμα, της εκούσιας συμμετοχής, και να μη σταθούμε θετικά ή αρνητικά».

Αρνητική στις παρελάσεις είναι η Ενωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Χανίων), καθώς, όπως επισημαίνει με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, «Πρέπει να περάσουμε σε ένα νέο επίπεδο επικοινωνίας με τα παιδιά και σ' αυτή την κατεύθυνση δεν βοηθούν καθόλου διαχωρισμοί, όπως οι 'κοντοί' και οι 'ψηλοί', οι 'σημαιοφόροι' και οι 'άλλοι', που καλλιεργούνται με τη λογική των παρελάσεων. Το πώς τιμάς το εθνικό μας σύμβολο, τη σημαία, δεν έχει σχέση με την επίδοση αυτού ή εκείνου του μαθητή, αλλά με την κατανόηση της ουσίας κάθε εθνικής επετείου. Να μιλήσουμε απλά και κατανοητά στους μαθητές, αυτό προέχει».

e-paideia.net

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΕΚΠΛΗΞΕΩΝ

«Ο πόλεμος των εκπλήξεων»

«Πρόκληση για στοχασμό και συσπείρωση της σκεπτόμενης και βασανισμένης ανθρωπότητας» θεωρούσε ο Μαρξ τις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας και όχι ευκαιρία για εθνικιστικά παραληρήματα, πολυέξοδες φιέστες και παρελάσεις.
Γιατί, όπως σωστά τονίζει στο «μανιφέστο» του ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ, «αν κάτι πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο είναι αυτό που χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν στους δρόμους με τη λήξη του πολέμου: Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός στη γη! Κι αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει μέσα από την παρέλαση, ένα μιλιταριστικό, συντηρητικό σύμβολο, μια αναχρονιστική πρακτική που υποβιβάζει τον ελεύθερο πολίτη σε υποταγμένο «υπήκοο» που αποδίδει τιμές στους βλοσυρούς «επισήμους» που στέκονται στην εξέδρα».
Αντίθετα, είναι αναγκαίο η εξιστόρηση του Β' Παγκόσμιου πόλεμου στα ελληνικά σχολικά βιβλία «να απεξαρτηθεί από το ηρωολατρικό αφήγημα, που δαιμονοποιεί και εξιδανικεύει κατά περίπτωση, περιορίζοντας τον ορίζοντα κατανόησης και ερμηνείας των ιστορικών γεγονότων», όπως σωστά τονίζουν στην «ΑΥΓΗ» της περασμένης Κυριακής οι ιστορικοί Γ. Κόκκινος, Παναγιώτης Γατσωτής και Έλλη Λεμονίδου.

69 χρόνια μετά τον ελληνοϊταλικό «πόλεμο των εκπλήξεων» (Θ. Χατζής) δεν έχουν κοπάσει οι διαφωνίες στο πεδίο της Δημόσιας Ιστορίας για τη λύση της «φαινομενικής-κατά τον Ν. Σβορώνο-αντίφασης»: μια χώρα με φιλοφασιστικό καθεστώς να πρωτοστατεί στον αντιφασιστικό αγώνα. Αν και ο Ν. Σβορώνος προσπαθεί να γειώσει την εξήγησή του γι’ αυτή τη «σύγκρουση» στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές «αναδιαρθρώσεις» του Μεσοπολέμου, και ιδιαίτερα το πάγωμα της πολιτικής ζωής από τη μεταξική δικτατορία, δεν αποφεύγει τον πειρασμό των ηθικών ερμηνειών και τη γνωστή ρητορική περί «αρετών του ελληνισμού», με αποκορύφωμα την κατακλείδα της ομιλίας του στη συγκέντρωση της ελληνικής κοινότητας Παρισίων στις 27/10/1979, ότι η «28η Οκτωβρίου σημειώνει την είσοδο του ελληνισμού στην ανδρική του υπεύθυνη ηλικία».

Ο Γ. Γραμματέας του ΕΑΜ Θ. Χατζής, στο έργο του «Οι ρίζες της Εθνικής Αντίστασης», θεωρώντας ότι όλες αυτές οι ερμηνείες «δεν εξηγούν τα πραγματικά κίνητρα του ελληνικού λαού», αποδίδει το «λαϊκό πατριωτισμό» κατά τον πόλεμο του ‘40 στη «συναίσθηση ότι η Ελλάδα κάνει έναν δίκαιο πόλεμο με ευρύτερο αντιφασιστικό δημοκρατικό περιεχόμενο, που τον έφερνε αντιμέτωπο με τους φασίστες κυβερνήτες του». Παραπέμπει μάλιστα και στον Λένιν, που, εξηγώντας την ψυχολογία των μαζών στο πεδίο της μάχης, έγραφε ότι «η πεποίθηση στο δίκαιο του πολέμου, η συνειδητοποίηση ότι είναι απαραίτητο να θυσιάσει τη ζωή του για όφελος των αδελφών του, ξεσηκώνει το ηθικό των στρατιωτών και τους κάνει ικανούς να αντιταχθούν σε πρωτάκουστες δοκιμασίες».

Η ναζιστική κατοχή «θα μεταμορφώσει γρήγορα τα ηττημένα έθνη σε μπαρουταποθήκες, καθώς απο όλες τις μορφές δικατατορίας η ολοκληρωτική δικατατορία των ξένων κατακτητών είναι η πιο ανυπόφορη», προέβλεπε ο Λ. Τρότσκι τον Ιούνιο του 1940, δυο μόλις μήνες πριν δολοφονηθεί απο τον Στάλιν.

Και η έκρηξη δεν άργησε να έρθει. Η απόπειρα των Ναζί να μετατρέψουν και την κατεχόμενη Ελλάδα σε ένα απέραντο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, στο πλαίσιο της υποδούλωσης των «βρωμολαών» της Ευρώπης στο «εθνολαϊκό κράτος του Γ΄ Ράιχ», συνέβαλε στην «συνειδητοποίηση του κοινωνικού προβλήματος που - παρά την ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων - ήταν εξαιρετικά θαμπό και μπλεγμένο με το εθνικό πρόβλημα, κεντρικό σημείο του μεγαλύτερου μέρους της εποχής 1900-1940», όπως σημειώνει ο Ν. Σβορώνος στα «Ανάλεκτά» του.
Στην διάρκεια του αντικατοχικού αγώνα το κοινωνικό πρόβλημα παύει να είναι υπόθεση μιας μικρής πρωτοπορίας και τη λύση του αναλαμβάνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα, έστω και υπό το θολό όραμα της «λαοκρατίας».
Οι «λαϊκοί θεσμοί» των ΕΑΜ / ΕΛΑΣ – μορφές δυαδικής εξουσίας - και η σφυρηλάτηση της εργατοαγροτικής συμμαχίας ήταν βασικοί σταθμοί στη μετάβαση από την εθνική στην κοινωνική απελευθέρωση, που έπεσε, δυστυχώς, θύμα της σταλινικής «θεωρίας των σταδίων» και των αυταπατών της τότε ηγεσίας της Αριστεράς περί «εθνικού δρόμου για το σοσιαλισμό».

Τριαντάφυλλος Μηταφίδης,
Εφημερίδα Η ΑΥΓΗ, 28/10/09

Ο ΝΤΟΝΑΛΤ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

Ο ΝΤΟΝΑΛΤ ΚΑΙ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ
[ Ένα αμερικανικό προπαγανδιστικό καρτούν του '43 κατά του Άξονα]

Ένα από τα πενήντα καλύτερα καρτούν όλων των εποχών (22/50).
Δημιουργός του ήταν ο Jack Kinney των στούντιο Ντίσνεϊ και βγήκε
στους κινηματογράφους την Πρώτη Ιανουαρίου του 1943.
Ο χαρακτήρας του ήταν προπαγανδιστικός και στρεφόταν ευθέως
κατά των τριών διαβολικών συμμάχων του Άξονα, Χίτλερ, Χιροχίτο
και Μουσολίνι.
Η επιτυχία του καρτούν δεν οφειλόταν μόνο στην εξαιρετική γελοιογράφηση
των μισητών εχθρών των συμμάχων (ωραιότατο εύρημα η μπάντα τους
που αναστατώνει το χωριό και πετάει απ' το κρεβάτι τον Ντόναλτ),
αλλά κυρίως στην πολύ πειστική αναβίωση της ατμόσφαιρας του τρόμου
που επικρατούσε στα ολοκληρωτικά καθεστώτα τους , τα οποία
συμβολοποιούνται άλλοτε από το πρόσωπο του Χίτλερ και άλλοτε από την πανταχού παρούσα σβάστικα.

ΕΠΙΤΟΙΧΙΟ

Το '40 η Ελλάδα ήταν μια χώρα πάμπτωχη και δικτατορική,
της οποίας όμως ο λιποβαρής λαός πολέμησε
με το χαμόγελο στα χείλη ενάντια στο φασισμό.
Στο 2009 η Ελλάδα είναι μία χώρα (ατελώς μεν , αλλά οπωσδήποτε)
δημοκρατική, της οποίας όμως ο υπέρβαρος λαός
δε δίνει δεκάρα για τη δημοκρατία του, γι' αυτό
δεν αντιστέκεται στις γαλάζιες και κόκκινες φασιστικές ομάδες,
που τον δυναστεύουν καθημερινά και ευτελίζουν τη ζωή του.
Λέγεται ότι αυτό συνέβη τα τελευταία πενήντα χρόνια και
συνδέεται με τη μικροαστικοποίηση των πλατιών κοινωνικών
ομάδων, που, σε συνδυασμό με τον καλπάζοντα νεοπλουτισμό,
εξαφάνισαν ό,τι είχε απομείνει από το φιλότιμό τους
μετά το Έπος του '40, την Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το πιο εξοργιστικό απ' όλα είναι ότι,
με την αφασική απάθεια που μας διακρίνει,
αφήνουμε κάποια φανατικά τσογλανοτσόγλανα
να γίνονται τιμητές της ζωής μας και να "κάνουν
παιχνίδια" με το χαμένο μας φιλότιμο:
χώνουν με θράσος το δάχτυλο στη μύτη,
ίνα μην είπω άλλο τι...

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Το ύψωμα κατά του οποίου θα κάναμε την επίθεση λεγόταν Μάλι Τοπιάνι(1). Και είχε κι αυτό μεγάλη στρατιωτική σημασία για τους Ιταλούς. Ήτανε κι αυτό από τα στηρίγματά τους στον κεντρικό τομέα. Θυμάμαι ότι κατά την έως εκεί οδοιπορία μας δοκίμασα δύο πολύ έντονες συγκινήσεις.
Την μία, όταν πάτησα (χωρίς να το καταλάβω βέβαια, μέσα στο σύθαμπο) πάνω σ’ έναν σκοτωμένο Ιταλό. Ρίγησα όταν το αντιλήφθηκα. Και για πολλή ώρα κατόπιν γύριζε επίμονα στο μυαλό μου η σκληρή του μοίρα. Η μοίρα του, να σκοτωθεί πρώτα και να μείνει άταφος κατόπιν, για να τον πατάμε εμείς σήμερα και να τον φάνε τα αγρίμια αύριο.
Την άλλη, όταν περνούσαμε μπροστά από τα έτοιμα ήδη κανόνια μας, που θα υποστήριζαν στην επίθεσή μας. Οι πυροβολητές τους νόμιζαν ότι θα κάναμε εμείς την επίθεση και μας έλεγαν «Καλή τύχη, παιδιά». Σπανίως ευχή έφτασε τόσο βαθιά μέσα μου.
Όταν φτάσαμε στο ύψωμα, στο Μάλι Τοπιάνι, ήταν νύχτα ακόμη. Προτού ακόμη προφθάσουμε να αποθέσουμε, εκεί πίσω που σταματήσαμε, όπου την ώρα εκείνη βρισκόταν και συζητούσε με αξιωματικό του Πυροβολικού ο συνταγματάρχης Δημήτριος Παπαδόπουλος, ο επιλεγόμενος και παππούς, αξιωματικός από τους ηρωικότερους που είχαμε, μας αρχίζουν αιφνιδιαστικά, με όλα τους τα όπλα, οι Ιταλοί, και το ύψωμα μετεβλήθη αμέσως σε τσακμακόπετρα. Λάμψεις παντοίων εκρήξεων, γύρω μας και παντού, που νόμιζες ότι ο τόπος πήρε φωτιά. Ότι η γη σειόταν από τους κρότους που ’μοιαζαν με αστραπόβροντα. Έβλεπες πελώριους βράχους ν’ ανατινάσσονται σαν πετραδάκια στα ύψη από τις οβίδες και τεράστια δέντρα να κόβονται σαν τρυφεροί βλαστοί και να γέρνουν, αργά στην αρχή, σαν να μην ήθελαν, σαν να αρνιούνταν να υποταχτούν στη μοίρα τους, και απότομα κατόπιν, σαν κεραυνόπληκτα. Και την φοβερή αυτή κατάσταση να την συμπληρώνουν οι θλιβερές ουρές των τραυματιών που άρχισαν να έρχονται από την γραμμή του πυρός. Σε τέτοιο απροσδόκητα φονικό περιβάλλον βρεθήκαμε. Και όπως ήτανε επόμενο, διαταχτήκαμε αμέσως όλοι, κι εμείς δηλαδή οι εφεδρικοί (που είχαμε εν τω μεταξύ σκορπίσει σε θέσεις με σχετική ασφάλεια, για να σωθούμε), να σπεύσουμε να βοηθήσουμε τους μαχόμενους που δεκατίζονταν και υπήρχε φόβος να υποχωρήσουν. Όλοι μαζί τότε, με ενέργειες ασυνήθους τόλμης και αποφασιστικότητας, κατορθώσαμε ν’ αναχαιτίσουμε τους Ιταλούς και ν’ αποτρέψουμε τα χειρότερα.


Η μάχη αυτή ήτανε μια από τις σκληρότερες που έδωσε το τάγμα μας στην Αλβανία. Και τούτο διότι με την αιφνιδιαστική τους ενέργεια οι Ιταλοί κατόρθωσαν να βρεθούν σε πλεονεκτική θέση εν σχέσει μ’ εμάς. Πρόλαβαν και κατέλαβαν μερικά καίρια σημεία στο ύψωμα, από τα οποία μπορούσαν ν’ αναπτύσσουν άνετα φονική δράση εις βάρος μας, χωρίς να έχουμε την δυνατότητα εμείς να τους προκαλέσουμε σημαντική φθορά. Και αν δεν πάθαμε χειρότερα, ήταν γιατί ενεργήσαμε με τον τρόπο που είπα. Φτάσαμε, να φανταστείς, έρποντες ώς τις καίριες εκείνες θέσεις που είχαν καταλάβει με τον αιφνιδιασμό τους και τους αναγκάσαμε –όπως και στο 1200 περίπου–, με τις χειροβομβίδες, να τις αφήσουν και να φύγουν. Και να πάρει, εν συνεχεία, τέλος και η όλη μάχη.4
Για την δική μου τώρα συμμετοχή (για τον βαθμό της συμμετοχής μου στη σκληρή αυτή μάχη) έχω να ειπώ ότι, όπως όλοι, έτσι κι εγώ δεν φάνηκα κατώτερος των περιστάσεων. Πολέμησα με θάρρος κι εγώ, μόλο που στην αρχή είχα χαμηλό κάπως το ηθικό. Μου το είχε κλονίσει και ο εχθρικός αιφνιδιασμός βέβαια (όπως κλόνισε και όλων, λίγο πολύ), αλλά και το γεγονός ότι κατά την ώρα εκείνη της εκδήλωσής του είδα να σκοτώνεται δίπλα μου ένας άγνωστός μου φαντάρος. Είχε έλθει βιαστικά ο ατυχής προς το μέρος που είχα καταφύγει για να προφυλαχτώ και, βιαστικά επίσης, άρχισε να ετοιμάζεται για σωματική του ανάγκη. Μόλις όμως έκανε την κάμψη να καθίσει, πέφτει ένας μεγάλος όλμος στην πλάτη του και τον κατακομμάτιασε. Στην τύχη αποδίδω ότι δεν βρήκαν και μένα τα θραύσματά του, τόσο κοντά που βρισκόμουνα, κι αυτό με κλόνισε ακόμη περισσότερο.
Η υπόλοιπη ημέρα, κατόπιν, πέρασε με συνεχείς ρίψεις όλμων εναντίον μας, από τους Ιταλούς, για να έχουμε και τώρα μερικά θύματα. Μπορέσαμε όμως κατά τα μικρά διαλείμματα που μας «ξεχνούσαν» να στήσουμε τα αντίσκηνά μας, όσοι δεν είχαμε προφθάσει να το κάνουμε το πρωί. Τότε την στήσαμε κι εμείς, εγώ δηλαδή κι ο συστεγαζόμενος σ’ αυτή Γιώργος Κεραμιδάς από την Πτολεμαΐδα.
Κατά το απόγευμα πέρασα και μια μικρή στενοχώρια. Ακούσαμε ότι θα πηγαίναμε (ο λόχος μας) το βράδυ φρουρά στα χαρακώματα, κι αυτό μου χάλασε λίγο το κέφι. Επηρεασμένος ίσως και από τα αιματηρά γεγονότα της ημέρας, από την σφοδρή και φονική δράση των Ιταλών εναντίον μας, νόμιζα ότι δεν θα γυρίσω πάλι, ότι οι Ιταλοί, εκεί κοντά τους που θα πηγαίναμε, πικαρισμένοι όπως θα ήσαν από την πρωινή τους αποτυχία, θα μας έκαιγαν με τους όλμους, που τους είχαν πολλούς και τους έριχναν αλογάριαστα. Νόμισα ότι διανύω την τελευταία ημέρα της ζωής μου, τόσο πολύ απελπίστηκα. Ευτυχώς που όσο να έρθει το βράδυ για να φύγουμε οι ώρες ήσαν πολλές, και κατά το διάστημα αυτό ξαναβρήκα την ψυχραιμία μου, έτσι που όταν πήγαμε πήρα την θέση που ήτανε να πάρω (μέσα σε ένα σκάμμα) ήρεμος. Και ήρεμος παρέμεινα μέχρι που ήρθαν και μας αντικατέστησαν άλλοι, αφού, επί τούτοις, δεν συνέβη να μας ενοχλήσουν οι Ιταλοί. Θυμάμαι ότι κατά τις ώρες της φρουράς μας αυτής ήρθε στο μυαλό μου ένα σχετικό ποίημα, που είχαν τα παλιά αναγνωστικά: «Με το κράνος βαρύ, στο σκοτάδι, την πατρίδα φυλάττω. Τίς ει;». Το ψιθύρισα ολόκληρο κι ένιωσα εγώ, ο οποίος λίγες ώρες ενωρίτερα είχα στενοχωρηθεί για την αποστολή που μας περίμενε το βράδυ, ένιωσα τιμή και καύχηση για την συμμετοχή μου στην νυχτερινή εκείνη επαγρύπνηση.



ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ





1. Μάλι Τοπιάνι: ύψωμα στη Βόρεια Ήπειρο , περ. 1200 μ., όπου διεξήχθησαν επί 15 μέρες οι φονικότατες μάχες της Κλεισούρας.
Στις μάχες αυτές η 15η ελληνική Μεραρχία αντιμετώπισε την επίλεκτη Ιταλική μεραρχία με το όνομα «Οι λύκοι της Τοσκάνης». Η ελληνική μεραρχία αποτελούνταν κατά βάση από Πόντιους πρόφυγες της περιοχής Εορδαίας, οι οποίοι αποκαλούνταν χιουμοριστικά «Οι λύκοι των Καϊλαρίων (Πτολεμαΐδας)».

Βασίλης Καραζάνος, "Από την ζωή μου στον Πόλεμο:
Αλβανία, 1940-1941", Αρχεία Σύγχρονης
Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες VIIΙ, Βιβλιόραμα, 2007.

ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΓΟ ΤΟΥ ΒΙΟΛΙΟΥ

Nicolò Paganini
(27th October 1782 - 27th May 1840)

Italian violinist, violist, guitarist, and composer.
He was one of the most celebrated violin virtuosi of his time, and left his mark as one of the pillars of modern violin technique.
His caprice in A minor, Op. 1 No. 24 is among his best known of compositions, and serves as inspiration for many prominent artists.
This video is mainly of his violin "The Canon" made by Guarnerius and of his artifacts held in Palazzo Grimaldi Doria Tursi Museum in the city of Genoa, Italy. Posted on YouTube September 2009

ΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΥΣΛΕΞΙΑ

Νικώντας την δυσλεξία

«Υπάρχει λαίλαπα δυσλεξίας ή είναι ιδέα μου;»ρωτούσε προσφάτως μητέρα σε σχολική συνάντηση. Βλέπετε, κάθε χρόνο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς ένας σημαντικός αριθμός γονέων καλείται να διαχειριστεί μια πληροφορία που ακούγεται εξαιρετικά δυσοίωνη: «Το παιδί σας είναι δυσλεξικό»! Πλήθος τα ερωτήματα που γεννώνται έπειτα από αυτό: Τι σημαίνει «είναι δυσλεξικό»; Πρόκειται για ασθένεια ή όχι; Τι πρέπει να κάνω; Υπάρχει ελπίδα; Η ειδικευμένη στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, διευθύντρια της Μονάδας Δυσλεξίας και Διαταραχών του Λόγου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, κυρία Μαρία Σαββάκη η οποία έχει απαντήσει πολλές φορές σε τέτοια ερωτήματα, δίνει κατευθυντήριες γραμμές στο Βήμα (18.10.2009).

«Οι γονείς που θα λάβουν μια τέτοια πληροφορία στο νηπιαγωγείο ή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς»λέει η κυρία Σαββάκη, προσθέτοντας ότι«είναι συνηθισμένο η δυσλεξία να μην εντοπίζεται έγκαιρα,πράγμα που σημαίνει πολύ περισσότερο κοπιώδη παρέμβαση από εμάς και πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τα παιδιά».Η ελληνίδα γιατρός, εκπαιδευτικός και ψυχογλωσσολόγος δεν χρησιμοποιεί τυχαία τη λέξη «εντοπίζεται», την οποία προτιμά από τη λέξη «διαγιγνώσκεται». «Δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη η ιατρικοποίηση της δυσλεξίας.Πρόκειται για μια μαθησιακή δυσκολία που απαιτεί παρέμβαση και όχι για ασθένεια που απαιτεί θεραπεία» λέει χαρακτηριστικά.

Ανεξαρτήτως χαρακτηρισμού της δυσλεξίας, πάντως, φαίνεται ότι υπάρχει μια ασάφεια σχετικά με το πώς θα εντοπίσουμε τα παιδιά που χρήζουν παρέμβασης. Με δεδομένο δε ότι, όπως έδειξε το ρεπορτάζ που κάναμε, μπορεί ένα παιδί να περιμένει και δύο χρόνια για να εξετασθεί από τους αρμόδιους φορείς (ΚΔΑΥ, ιατροπαιδαγωγικούς σταθμούς), το βάρος της πρώιμης αναγνώρισης αυτής της μαθησιακής δυσκολίας εμπίπτει στους γονείς και στους νηπιαγωγούς και δασκάλους. Τι θα πρέπει λοιπόν να υποψιάσει τους γονείς; «Αναμένουμε από ένα παιδί ηλικίας νηπιαγωγείου να έχει κατακτήσει τις βασικές γλωσσικές δομές:την άρθρωση,τη σύνταξη,τη γραμματικότητα, τη σημαντική και την προσωδία» λέει η κυρία Σαββάκη. Με άλλα λόγια, ένα πεντάχρονο παιδί οφείλει να αρθρώνει σωστά τις λέξεις, να τις βάζει στη σωστή σειρά, με τις σωστές πτώσεις, εγκλίσεις, γένη, να γνωρίζει τη σημασία των λέξεων και να τις εκφέρει με την αρμόζουσα μουσικότητα. Αν κάτι από τα παραπάνω δεν συμβαίνει, οι γονείς θα πρέπει να κινητοποιηθούν και να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικών. Το ίδιο πρέπει να γίνει αν ως το τέλος της τρίτης δημοτικού το παιδί δεν είναι σε θέση να διαβάσει απρόσκοπτα.

Στην αντιμετώπιση της δυσλεξίας όμως εμπλέκονται πολλές ειδικότητες και δεν είναι ξεκάθαρο πού ακριβώς πρέπει να προστρέξουν οι γονείς. Προφανώς η αξιολόγηση των ειδικών ξεφεύγει από τους σκοπούς του παρόντος άρθρου. Ρωτήσαμε ωστόσο την κυρία Σαββάκη τι θα πρέπει να αναμένει ο γονέας από τον ειδικό στον οποίο προστρέχει.«Ο ειδικός θα πρέπει να είναι σε θέση να του δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης και της παρέμβασης που θα χρησιμοποιηθεί. Θα πρέπει, δηλαδή, ο γονέας να πληροφορηθεί από τον ειδικό τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί ακριβώς συμβαίνει, πώς ακριβώς θα διορθωθεί αυτό που συμβαίνει και πότε»λέει η ελληνίδα γιατρός, συμπληρώνοντας ότι«με τη σωστή παρέμβασητα αποτελέσματα είναι θεαματικά».

Σύμφωνα με όλα τα ερευνητικά ευρήματα, η δυσλεξία έχει νευροβιολογική και γενετική βάση. Υπάρχουν όμως παράμετροι τις οποίες θα πρέπει να προσέξουν οι γονείς ώστε να θωρακίσουν κατά το δυνατόν τα παιδιά τους;«Φυσικά και υπάρχουν και μάλιστα δεν πρόκειται για μαγικές συνταγέςαλλά για στάσεις ζωής που θα υπαγόρευε η κοινή λογική» λέει η κυρία Σαββάκη και εξηγεί: «Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αποτελεί η τηλεθέαση.Εχει βρεθεί ότι η τηλεθέαση μπορεί να καθηλώσει γλωσσικά τα παιδιά και ο λόγος είναι πολύ συγκεκριμένος: για να εξαγάγει ο εγκέφαλος ένα έλλογο μήνυμα από μια εικόνα απαιτούνται 15 δευτερόλεπτα,ενώ στην τελεόραση οι εικόνες αλλάζουν ανά τρία δευτερόλεπτα.Με δεδομένο ότι η τηλεόραση αποτελεί μια πολιτιστική παράμετρο την οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, η κοινή λογική υπαγορεύει να γνωρίζουμε ποιοπαιδί παρακολουθείπόσηκαι τι είδουςτηλεόραση. Διότι ένα ντοκυμαντέρ για την τίγρη με αργές σκηνές δεν είναι το ίδιο με ένα πολεμικού θέματος φασαριόζικο κινούμενο σχέδιο. Ξέρετε πόσα τετράχρονα, πεντάχρονα και επτάχρονα παιδιά που αναμφίβολα διασκέδασαν παρακολουθώντας κάτι στην τηλεόραση δεν είναι μετά σε θέση να περιγράψουν με λόγια αυτό που είδαν;».Στην παρατήρηση ότι για την τηλεόραση που βρίθει εικόνων φαίνεται να μην ισχύει το ρητό «μια εικόνα, χίλιες λέξεις» η ελληνίδα γιατρός υπήρξε κάθετη: «Φυσικά και ισχύει. Μια εικόνα, τηλεοπτική ή όχι,μπορεί να ισούται με χίλιες και περισσότερες λέξεις, αρκεί να έχει μάθει κανείς να τις λέει!».

Υπάρχουν άραγε άλλες παράμετροι της καθημερινότητας ενός παιδιού που μπορούν να εμποδίσουν την ανάπτυξη του λόγου; Και πως εμπλέκεται η ελειμματική προσοχή στην δυσλεξία;«Η ελειμματική προσοχή αποτελεί μια άλλη νέα λαίλαπα,αλλά πρόκειται για τεράστιο θέμα που καλό θα ήταν να εξεταστεί ξεχωριστά. Εστιάζοντας στη δυσλεξία,έχει αποδειχθεί ότι η διγλωσσία αναστέλλει την άρτια εκμάθηση της γλώσσας. Και ξέρουμε ότι σήμερα δεν είναι λίγα τα παιδιά που μεγαλώνουν με ξενόγλωσσες νταντάδες»λέει η κυρία Σαββάκη. Και η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι πρέπει τα παιδιά να διδάσκονται νωρίς τις ξένες γλώσσες; «Ενα βασικό αξίωμα της ψυχογλωσσολογίας είναι πως δεν αποκτά κανείς μια ξένη γλώσσα αν δεν διαθέτει μια πρώτη,τη μητρική του»λέει η ελληνίδα ειδικός και εξηγεί πως η κατάλληλη ηλικία για εκμάθηση ξένης γλώσσας είναι μετά τη συμπλήρωση του εβδόμου έτους της ηλικίας των παιδιών.

Απαντώντας δε στο ερώτημα αν μετά τα επτά δεν δυσκολεύει η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας η κυρία Σαββάκη λέει:«Αν έχει κατακτήσει κανείς τη μητρική του γλώσσα,είναι πολύ πιο εύκολο να μάθει άρτια μια δεύτερη στα επτάπαρά να έχει αρχίσει δύο γλώσσες στην ηλικία του ενός,δύο ή τριών ετών και να μην έχει μάθει καμία ολοκληρωμένα. Εξάλλου ως την ηλικία των τριώνη γλώσσα δεν συνιστά απαραιτήτως επικοινωνία.Θα έχετε προσέξει στις παραλίες το καλοκαίρι πόσο αρμονικά παίζουν τα δίχρονα και τρίχρονα ελληνόπουλα με παιδιά τουριστών αντίστοιχης ηλικίας. Ενα παιδί τεσσάρων χρόνων όμως που προσπαθεί να παίξει με ένα ξενόγλωσσο παιδί θα πάει στη μαμά του και θα δηλώσει “δεν καταλαβαίνω τι λέει!”».

Αν και τα παραπάνω ακούγονται εφαρμόσιμα, η κυρία Σαββάκη δεν τρέφει καμία ψευδαίσθηση σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί γονείς:«Η πολύχρονη εμπειρία μου μού έχει δείξει ότι στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες αυτά που ζητούμε από τους γονείς είναι πολύ δύσκολα ακριβώς επειδή απαιτούν αλλαγές στον τρόπο της ζωής τους. Μια μητέρα που γυρίζει στις 8 το βράδυ από τη δουλειάδεν είναι εύκολο να αλλάξει αυτό το δεδομένο» λέει χαρακτηριστικά.

Τι μπορεί όμως να κάνει ο γονέας του δυσλεξικού παιδιού που θέλει να ενισχύσει την προσπάθεια του παιδιού του;«Να δείξει ψυχραιμία και να αξιοποιήσει την κοινή λογική.Π.χ.,είναι θέμα κοινής λογικής να αντιληφθούμε ότι τα 40 λεπτά με τον ειδικό δεν αρκούν και πως τα μεγάλα οφέλη από τις επισκέψεις στον ειδικό είναι η επανάληψη στο σπίτι.Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τα δίχρονα και τρίχρονα τρελαίνουν τις μαμάδες τους με το “πάλι” και “πάλι”. Η επανάληψη κάνει θαύματα στην εγκατάσταση της γλώσσας. Να θυμίσουμε επίσης ότι η μάθηση και η διασκέδαση πάνε μαζί, το τερπνόν μετά του ωφελίμου.Μαθαίνουμε καλύτερα όταν χαιρόμαστε και χαιρόμαστε πολύ περισσότερο όταν η μητέρα και ο πατέρας παίζουν μαζί μας.».

e-paideia.net

ΑΛΕΣΑΝΤΡΟ ΒΕΡΣΑΝΙ: "ΓΥΜΝΑ ΣΥΝΝΕΦΑ"

Alessandro Bersani: " Nuvole Nude "

Ένα ταξίδι στο εναέριο και το ανθρώπινο τοπίο.,

Γυναικεία κορμιά ιδωμένα ως τοπία.
Ουρανοί και ανοιξιάτικες στιγμές
στο γυναικείο γυμνό και στη φύση.

ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΤΗ ΣΑΚΑ...

Με το καρτοκινητό στη σάκα
οι μισοί μαθητές του δημοτικού

Με το καρτοκινητό τηλέφωνο στη... σάκα τους πηγαίνουν καθημερινά στο σχολείο σχεδόν οι μισοί μαθητές του δημοτικού και όλοι οι μαθητές του γυμνασίου, αναφέρουν Τα Νέα (23.10.2009).

Τα κινητά τηλέφωνα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και το Ίντερνετ έχουν ενταχθεί για τα καλά στην καθημερινότητα των Ελλήνων μαθητών. Ήδη, τα παιδιά ηλικίας 8 έως 15 χρόνων σερφάρουν στο Ίντερνετ σε ποσοστό διπλάσιο σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Όπως δείχνουν τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας, 11% των νεαρών χρηστών του Ίντερνετ που μόλις έχει μπει στο γυμνάσιο διαθέτει δικό του ιστολόγιο (blog), ενώ η συμμετοχή τους σε websites κοινωνικής δικτύωσης (όπως π.χ. Facebook, Υoutube, ΜySpace, Ηi5) διαμορφώνεται στο 42%! Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι υψηλή είναι και η διείσδυση της χρήσης κινητών τηλεφώνων στις μικρές ηλικίες.

Συνολικά, η χρήση του κινητού τηλεφώνου από τα παιδιά αγγίζει κατά μέσο όρο το 72%. Ωστόσο, το ποσοστό των μαθητών του γυμνασίου (12- 15 χρόνων) που διαθέτει κινητό αγγίζει το 94%, έναντι 44% στις ηλικίες 8- 11 ετών. Η συντριπτική πλειονότητα (89%) των παιδιών διαθέτει καρτοκινητό τηλέφωνο, ενώ το 52% μιλά στο κινητό περίπου μία ώρα την εβδομάδα.

Ακόμα, από την έρευνα του Παρατηρητηρίου προκύπτει ότι το 85% των παιδιών χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό υπολογιστή. Το ποσοστό χρήσης αυξάνεται ανάλογα με την ηλικία και οι μαθητές 12 - 15 ετών χρησιμοποιούν κομπιούτερ σε ποσοστό 91%. Ο υπολογιστής χρησιμοποιείται εντατικά τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα από εννέα στους δέκα χρήστες. Ωστόσο, οι μισοί μαθητές τον χρησιμοποιούν καθημερινά. Επίσης, οκτώ στα δέκα παιδιά που χρησιμοποιούν υπολογιστή σερφάρουν και στο Ίντερνετ.

e-paideia.net

Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΕΠΛΕΡ

ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Johannes Kepler

Συνεχίζεται και φέτος ο κύκλος εκδηλώσεων με τίτλο «Τα Πρόσωπα της Επιστήμης», που πραγματοποιείται από το Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ, σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Φυσικών – Παράρτημα Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας.

Η θεματολογία των εκδηλώσεων αυτών αφορά στους ανθρώπους που άνοιξαν νέους δρόμους στις επιστήμες, στη ζωή τους και στις άγνωστες πτυχές της προσωπικότητάς τους, σε ζητήματα φιλοσοφίας, δεοντολογίας, ηθικής, διδακτικής και γνωσιολογίας των επιστημών, καθώς και σε πρόσωπα της επιστήμης, που δραστηριοποιούνται στον παρόντα χρόνο, αναδεικνύοντας τη συμβολή τους στη διάδοσή της.

Η επόμενη εκδήλωση πραγματοποιείται την
Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009,
στις 11.00 το πρωί, με θέμα
«Η βιογραφία του Kepler»
και ομιλητή τον Πολυχρόνη Καραγκιοζίδη, χημικό
– Σχολικό Σύμβουλο καθηγητών φυσικής,
χημείας, βιολογίας και γεωλογίας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Ο Γιοχάνες Κέπλερ ήταν Γερμανός αστρονόμος (1571 – 1630) και καταλυτική φυσιογνωμία στην επιστημονική επανάσταση των νεότερων χρόνων. Υπήρξε επίσης μαθηματικός και συγγραφέας, ενώ άσκησε κατά καιρούς και την αστρολογία για βιοποριστικούς λόγους. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο «Νομοθέτης του ουρανού» από τους ομώνυμους «Νόμους» του, που αφορούν στην κίνηση των πλανητών γύρω από τον Ήλιο.

Διοργάνωση

Ένωση Ελλήνων Φυσικών – Παράρτημα Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας
Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ

6ο χμ Θεσσαλονίκης – Θέρμης
τηλέφωνο: 2310 483000

e-mail: info@noesis.gr

www.noesis.edu.gr

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Στο Κ.Δ.Ε.Μ.Τ. ΝΟΗΣΙΣ άνοιξε πρόσφατα τις πύλες του το Μουσείο Τεχνολογίας, με τρία μόνιμα εκθετήρια:

ΤΕΧΝΟΠΑΡΚΟ

Το Τεχνοπάρκο είναι ένας χώρος όπου η γνώση συναντά το παιχνίδι. Ο επισκέπτης συμμετέχει ενεργά και μαθαίνει διασκεδάζοντας μυστικά της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η έκθεση περιλαμβάνει 45 διαδραστικά εκθέματα, τα οποία αναφέρονται σε μια ποικιλία επιστημονικών πεδίων, όπως ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός, η οπτική, η μηχανική κ.α. Τα συμμετοχικά εκθέματα μυούν σταδιακά τον επισκέπτη στη λογική και στις μεθόδους της επιστημονικής σκέψης, ενθαρρύνουν την ενασχόληση με την τεχνολογία και κάνουν την κατανόηση βασικών επιστημονικών νόμων, κυριολεκτικά, παιχνίδι.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Στην έκθεση αυτή παρουσιάζονται δείγματα τεχνολογικών επιτευγμάτων της αρχαίας Ελλάδας: από το καμίνι κεραμικής έως το Μηχανισμό των Αντικυθήρων. Τα εκθέματα αυτά αφορούν σε τομείς της καθημερινής ζωής, των κατασκευών, της μηχανολογίας, της ναυτιλίας, των μετρήσεων και άλλων, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και το πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εμφανίσθηκαν. Με τον τρόπο αυτό αποτυπώνεται ο ρόλος και η σημασία της τεχνολογίας στην ανάπτυξη τόσο του αρχαιοελληνικού, όσο και του δυτικού πολιτισμού.

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

Οχήματα ιστορικού, εκπαιδευτικού και συλλεκτικού ενδιαφέροντος, από τη δεκαετία του ’20 μέχρι και το πρόσφατο παρελθόν, μεταφέρουν νοερά τους επισκέπτες σε άλλες εποχές, αναδεικνύοντας με μοναδικό τρόπο την εξέλιξη της τεχνολογίας και του σχεδιασμού των αυτοκινήτων. Παράλληλα, προσφέρουν στους επισκέπτες τη δυνατότητα να γνωρίσουν ή και να θυμηθούν κάποια ξεχωριστά αυτοκίνητα, που υπήρξαν «σταθμοί» στην ιστορία της αυτοκίνησης και επηρέασαν την εξέλιξή της.

Για περισσότερες πληροφορίες για τα εκθετήρια του Μουσείου Τεχνολογίας, μπορείτε να επισκεφθείτε το link:

http://www.noesis.edu.gr/index.php?action=ekthetiria

Εξάλλου, συνεχίζονται οι προβολές στο Πλανητάριο, το Κοσμοθέατρο και τον Προσομοιωτή.

Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα προβολών, μπορείτε να βρείτε στο link:

http://www.noesis.edu.gr/index.php?action=article_drastiriotites&pageTitle=enarxi

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ TOY ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ

Δευτέρα: ΚΛΕΙΣΤΑ

Τρίτη – Πέμπτη: 9.00 – 15.00

Παρασκευή: 9.00 – 15.00 & 17.00 – 20.00

Σάββατο: 15.00 – 21.00

Κυριακή: 11.00 – 21.00

Αργίες: το ωράριο λειτουργίας ανακοινώνεται κατά περίπτωση (28^η Οκτωβρίου 2009, το Κέντρο λειτουργεί 12.00 – 18.00)

Τηλεφωνικό Κέντρο: 2310 483000

www.noesis.edu.gr

6^ο χμ Θεσσαλονίκης - Θέρμης

ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΙΑΝΙΣΤΕΣ -ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ (7)

ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΙΑΝΙΣΤΕΣ -ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
(7)

ΑΙ ΟΡΝΙΘΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΕΝΤΗ ΜΠΟΣΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ
ΚΑΙ ΔΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΠΟΣΤ

Νέος ονόματι Αριστοφάνης
- ματέα η ζωή, τι να κάνης-
μη ευρίσκων δουλειά
αποφασίζη να πουλί πουλιά.
*
Αναχωρών ωρών ασυνήθων
προσέφερε παχυτάτων ορνίθων
διαλαλών αφτάς διά ζώσης,
πολάκις τας έδιδε κε με δόσεις.
*
Διασχίζων χωριά και πόλεις,
έρχετε, έλεγον, ο πτηνοπόλης.
Κερδίζων κατ' αρχάς αρκετά
αλ΄είχε τραβήγματα μετά.
*

Βραδύγλοσος ων εκ γενετής,
ήτο περίπου τριακονταετείς
δισκολεβόμενος να πη κότας
αφτός επρόφερε κοκότας.
*
Αφίνων αφτάς εις τον ορνιθών
τον παρηκολούθη το τμήμα Ηθών.
Πλησιάζων νέους πελάτας
έχω έλεγεν κοκότας αφράτας.
*
Αφτός πλησίαζε εις τα ώτα
λέγων: Ενδιαφέρεσθε διά κοκότα;
Ενδιαφερόμεθα έλαγαν πολλοί
δίδοντες μικρά προκαταβολή.
*
Εις ένα δημόσιο χώρο
τον πιάνουν τότε επαφτοφόρο
-Γιατί; φωνάζη εκείνος τότες
Η εργασία μου είναι κοκότες.
*
Αφού , του λέγουν, το παραδέχεσε
είνε αίσχος που το ανέχεσε
-Μήπος είμεθα προδοτών;
Προσφέρομε τιμίως των κοκοτών.
*
Τον πηγένουν στο δικαστύριον
η ιππόθεσις καλίπτετε με μειστήριον.
Ο πρόεδρος αφστηρώς είνε ρωτών
-Τι γνορίζης περί κοκοτών;
*
Αφτός διηγήτε την ζοή του
κρατών το πλήθος την αναπνοή του
- Δεν καπνίζομαι , ούτε είμεθα πότες
ξυπνάμε και πιππίπτομε με τις κότες.
*
Ο Πρόεδρος βλέπων του ψέματος
είσθε του λέγη εκτός θέματος
-Άσε κατά μέρος τις κότες
εγώ σερωτώ διά κοκότες.
*
-Διά κοκότες, είπα, λέγει
πίπτη κάτοθεν κε κλέγει
Τι είνε αφτά τα πράγματα!
Έτσι εφαρμόζουμε τα Συντάγματα;
*
Ο νομοθέτης νομίζω λέγει
ο καθείς το επάνκελμά του να διαλέγη
κι αποφάσισα δίδων κοκότες
βγάζων το ψωμί μου πότες-πότες.
*
Αι κοκότε που προσφέρω εγώ,
έχουν εις τα οπίσθια αβγογό
θέτοντες τον δάκτυλον οπίσω
μόνον έτσι δύναμαι να σας πείσο.
*
Ο Πρόεδρος ασεβή τον χαρακτηρίζη
κε 5 έτη του καταλογίζη,
διότι παρεδέχθη με γλώσαν ωμή
ότι κε η γριά κοκότα έχη το ζουμί.
*
Έτσι ερίφθη εις τη φυλακή
από μία ατυχία κακή.
Κε είπε κλέων ο Αριστοφάνης
- είμαι θιθίμα δικαστικής πλαπλάνης.
.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ (2)

Ονορέ ντε Μπαλζάκ_______________
Honoré de Balzac
( 1799 – 1850)

Ξεκινούσε το γράψιμο από τα μεσάνυχτα και το σταματούσε με την ανατολή του ηλίου.
Έγραφε ασταμάτητα για να καλύψει τα χρέη του, πράγμα που υπέσκαψε την υγεία του. Βαθμιαία κατάφερε να ολοκληρώσει 95 έργα, ενώ άφησε πίσω του 48 ημιτελή. Το σύνολο της γιγάντιας παραγωγής του φέρει τον τίτλο"Ανθρώπινη Κωμωδία".
Θεωρείται ο κύριος εκπρόσωπος του ρεαλισμού στο αστικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα.
Κανείς άλλος πεζογράφος δεν μπόρεσε να αποδώσει τόσο πειστικά την εποχή του, το βάθος και τις μεταπτώσεις των ανθρώπινων χαρακτήρων , τις πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις , όπως αυτός. Πιθανότατα συνέβαλε στην ικανότητά του αυτή το γεγονός ότι η μητέρα του προερχόταν από οικογένεια ψιλικατζήδων και ο μικρός Μπαλζάκ μεγάλωσε μέσα σ' ένα περιβάλλον άκρως ρεαλιστικό. Ο Μαρξ θεωρούσε τα έργα του ιδανικά για τη σε βάθος ανάλυση και κατανόηση της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Από τα βιβλία του που διάβασα μου άρεσαν ιδιαίτερα τα παρακάτω:"Συμβόλαιο γάμου" (Le contrat de marriage/1835), " Ο Μπάρμπα-Γκοριό" (Le père Goriot/1835), " Ευγενία Γκραντέ" (Eugénie Grandet/1833 ) , "Ο εξάδελφος Πονς" (Le cousin Pons/1847).

ΕΠΙΤΟΙΧΙΟ

Stevon Lucero:"Trinity Development"

Με ποιον να πάω, τι να πω, με ποιον να συμμαχήσω,
ποιον να πιστέψω φίλο μου χωρίς να την πατήσω;
Η κατηφόρα είναι γλιστερή, φοβάμαι να μην πέσω,
μακριά απ' όλους βρίσκομαι και πάντα στην απέξω!
Γκαβός στα όμματα ,
κουφός στ' αυτιά
και με κομμένη γλώσσα!

H ATAKA ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

[......] ΟΛΟΙ και όλα κινούνται εν συγχύσει.
Δικηγόροι, αντί να υπερασπίζονται τα δικαιώματα του όποιου κατηγορούμενου, υποστηρίζουν το ίδιο το έγκλημα (συμπεριφερόμενοι ως συνέταιροι). Πολιτικοί, αντί να νομοθετούν με σύνεση και ανθρωπιά, μετακυλίουν τις ευθύνες τους στις βαριές ποινές.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ του πνεύματος, αντί να καλλιεργούν το προσωπικό αίσθημα ευθύνης, περι-πλανώνται στις ασαφείς, αόριστες και γενικόλογες παθογένειες του συστήματος. Τα ΜΜΕ θέλουν να έχουν λόγο για το πότε, πώς, ποιος συλλαμβάνεται ή όχι.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ και κοινωνική χυδαιότητα εύκολα, όμως, μετεξελίσσεται σε έγκλημα. Η διαφθορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς (και στους θεματοφύλακες ανθρώπους) δυναμώνουν τις μαφίες, των οποίων τις «υπηρεσίες» καταναλώνουμε όλο και περισσότεροι (είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι). Δεν ξέρουμε τελικά με ποιον είμαστε. Ποιος είναι τελικά ο καλός. Συμβιώνουμε με το «κακό», για να μην υποστούμε προσωπικές αρνητικές συνέπειες. Η απειλή για το status μας υπερκαλύπτει την ντροπή και τη σιωπή.

ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ διαλογίζονται χωρίς να πράττουν (φοβούμενοι τους κινδύνους), οι δε πολιτικοί πράττουν χωρίς να διαλογίζονται (επικαλούμενοι κινδύνους).

ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι, αν δεν σεβόμαστε κανένα νόμο, ο «νόμος» θα μας σεβαστεί. Δεν καταστρέφουμε έτσι μόνο τη δική μας κοινωνία. Υποθηκεύουμε και την κοινωνική ειρηνική συνύπαρξη των παιδιών μας.

ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ να πιστεύουν ότι, αν κρατάνε όπλο, τα 'χουν όλα (ενώ έτσι τα ρισκάρουν όλα). Οτι, αν επιβάλλονται στους άλλους με τη βία, θα είναι διάσημοι (ενώ είναι βέβαιο ότι οι «άλλοι» γρήγορα θα τους εγκαταλείψουν ή και θα τους προδώσουν). Οτι το πέρασμα από τις ακραίες κοινωνικές απειθαρχίες στο «σκοτεινό τοπίο» είναι δύσκολο (ενώ στη γωνία τούς περιμένουν για να τους στρατολογήσουν κάθε είδους μορφώματα και υπηρεσίες).[........]

ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ , "Ευάλωτοι ή συμ-πράττοντες στο έγκλημα;",
από τη στήλη "Ακινδύνως Επικίνδυνα" (Ελευθεροτυπία, 26/10/09)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΟΥΛΓΑΡΗ : "ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ"

ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΙΑΝΙΣΤΕΣ -ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ (6)

ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΙΑΝΙΣΤΕΣ -ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
(6)

ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ (1)

1. ΧΟΥΛΙΟ ΚΟΡΤΑΖΑΡ___________
JULIO CORTAZAR
(1914-1984)

Τον ανακάλυψα σχετικά καθυστερημένα, όπως και αρκετούς άλλους λατινοαμερικανούς συγγραφείς , λόγω μιας ανόητης προκατάληψης για την ισπανόφωνη λογοτεχνία, που είχε εδραιωθεί μέσα μου από τις ομολογουμένως πολύ κακές μεταφράσεις που κυκλοφορούσαν έως πρόσφατα στον τόπο μας.
Όταν , επιτέλους, διάβασα το μυθιστόρημα που τον καταξίωσε διεθνώς, το "σουρεαλιστικό"ως προς την οργάνωση της γραφής και το ύφος "Το κουτσό", κατάλαβα ότι είχα μπροστά μου έναν ξεχωριστό λογοτέχνη.
Η εκτίμησή μου μετουσιώθηκε σε ανυπόκριτο θαυμασμό , όταν διάβασα τη συλλογή των 19 διηγημάτων του «Αξολότλ», μερικά από τα οποία είναι , κατά τη γνώμη μου, μικρά αριστουργήματα. Τελικά αποδείχτηκε ότι το πεδίο στο οποίο υπήρξε ασυναγώνιστος ήταν το διήγημα. Μέγας μάστορας του παιχνιδιού ανάμεσα στην πραγματικότητα και το φανταστικό, θαυμάσιος χιουμορίστας που υπονομεύει τον "ορθολογισμό" μιας παράλογα δομημένης κοινωνίας , δεν ξεφεύγει στο ελάχιστο από την καταγραφή της καθημερινότητας των απλών, των συνηθισμένων ανθρώπων.
Η ασυμβίβαστη στάση του απέναντι στα δικτατορικά καθεστώτα της πατρίδας του Αργεντινής , η αγάπη του για τον Αλιέντε , ο θαυμασμός του για τον Τσε , η στήριξη
της κυβέρνησης των Σαντινίστας στη Νικαράγουα τον μετατρέπουν επίσης σε ενεργό πολίτη του κόσμου,συμπληρώνοντας έτσι το παζλ της φυσιογνωμίας μιας από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα.

ΤΑ ΔΥΟ ΘΗΡΙΑ

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΕΝΤΗ ΜΠΟΣΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ
ΚΑΙ ΔΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΜΠΟΣΤΤΑ ΔΥΟ ΘΗΡΙΑ

1.

Ένας λέων βρυχωμένος εις την ζούγκλαν Αφρικής
πεθεράν ανακαλύπτη, να μεζές λέγει γλυκύς΄
άφτη ήτο κοιμομένη ροχαλίζων δυνατά
και το φοβερόν θηρίον ξερογλύφων την κυτά.

2.

Η γρηά αναπαφθέντος, σταματήσας τον ρυθμόν,
άνοιξε των οφθαλμών της κι αντελήφθη μηκιθμόν,
βλέπων τότε το θυρείον έχων στάσιν ασυνήθων,
ήρπασε στο χέρι πέτρα και του πέταξε τον λίθον.

3.

Το λιοντάρι ξεψυχίσαν κε αποθανών μετά,
το τραβά απ' την ουράν του κε εις θάμνον το πετά.
Τίναξε μετά τας χείρας κε ολίγον εχασμήθη
και διορθώνων το χαλί της , έπεσε κε εκοιμήθη.

4.

Εις το σκοτεινόν το δάσος είναι τώρα ξαπλωμένη,
ροχαλίζων όπως πρώτα και ολίγον ιδρωμένη,
κουρασμένη ξαπλοθέντος, μαχεσάμενη γερά,
βγήκε πολεμών οι δύο νικητής η πεθερά.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1912

"Πιεζόμενος από τα γεγονότα και τις εκκλήσεις αρχών και προξένων, έχοντας αντιληφθεί τον άμεσο κίνδυνο της βουλγαρικής εισβολής και διαπιστώσει την εγκατάλειψη των χαρακωμάτων και τη διασκόρπιση των εφέδρων, αφότου νύχτωσε, υπέκυψα, για να σώσω τη ζωή χιλιάδων αθώων πλασμάτων και για να προλάβω την καταστροφή της πόλης. Οι απεσταλμένοι του διαδόχου Κωνσταντίνου έφτασαν στο Διοικητήριο της πόλης κατά τις νυκτερινές ώρες. Το ‘Πρωτόκολλο παραδόσεως’ συντάχθηκε στα γαλλικά. Έτσι έληξε άδοξα και συντριπτικά για μας ο αγώνας και θριαμβευτικά για τον αντίπαλο. Η Θεσσαλονίκη χάθηκε, αλλά και σώθηκε. Έχω την συνείδηση ότι έπραξα ακέραια το καθήκον μου. Η ιστορία ας με κρίνει..."

ΧΑΣΑΝ ΤΑΞΙΝ ΠΑΣΑΣ
(1845-1918)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1912
ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΕ
ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΝ Μεταξύ της Α. Βασ. Υψηλότητος, του Αρχιστρατήγου του Ελληνικού στρατού και της Α. Εξοχότητος του Αρχιστρατήγου του Οθωμανικού στρατού συνεφωνήθησαν και απεφασίσθησαν τα κάτωθι:

Άρθρ. 1. Τα όπλα των οθωμανών στρατιωτών θα αφαιρεθούν και θα αποτεθούν εις φύλαξιν υπό την ευθύνην του Ελληνικού στρατού. Περί τούτου θα συνταχθή πρωτόκολλον.
Άρθρ. 2. Οι οθωμανοί στρατιώται θα στρατωνισθούν εν μέρει εις Καραμπουρνού και κατά το λοιπόν τμήμα εις τον στρατώνα του πυροβολικού “Τοπτσή”. Θα διατρέφονται υπό των αρχών της Θεσσαλονίκης.
Άρθρ. 3. Η πόλις της Θεσσαλονίκης παραδίδεται εις τον Ελληνικόν στρατόν μέχρι της συνάψεως της ειρήνης. Άρθρ.
4. Όλοι οι ανώτεροι στρατιωτικοί αξιωματούχοι και αξιωματικοί θα δικαιούνται να διατηρήσουν τα ξίφη των και να είναι ελεύθεροι εν Θεσσαλονίκη. Ούτοι θα δώσουν τον λόγον των ότι δεν θα λάβουν πλέον τα όπλα εναντίον του Ελληνικού στρατού και των συμμάχων του κατά την διάρκεια του πολέμου τούτου.
Άρθρ. 5. Όλοι οι ανώτεροι πολιτικοί αξιωματούχοι και υπάλληλοι του βιλαετίου θα είναι ελεύθεροι.
Άρθρ. 6. Οι χωροφύλακες και τα όργανα της αστυνομίας θα φέρουν τα όπλα των.
Άρθρ. 7. Το Καραμπουρνού θα χρησιμεύση ως τόπος στρατωνισμού των αφωπλισμένων οθωμανών στρατιωτών. Τα πυροβόλα και τα μηχανήματα πολέμου του Καραμπουρνού θα τεθούν εκτός υπηρεσίας υπό του Οθωμανικού στρατού και θα παραδοθούν εις τον Ελληνικόν στρατόν.
Άρθρ. 8. Το περιεχόμενον του άρθρου 1 θα εκτελεσθή εντός δύο ημερών από της αύριον Σάββατον 27 Οκτωβρίου 1912. Η προθεσμία δύναται να παραταθεί τη συναινέσει του Αρχιστρατήγου του Ελληνικού στρατού.
Άρθρ. 9. Η κατάστασις αυτή θα διατηρηθή μέχρι της συνάψεως της ειρήνης.
Άρθρ. 10. Οι χωροφύλακες και η Οθωμανική αστυνομία θα συνεχίσουν την υπηρεσίαν των μέχρι νεωτέρας αποφάσεως.

Θεσσαλονίκη τη 26η Οκτωβρίου 1912.

Ο Αρχιστράτηγος του Οθωμανικού στρατού (Χασάν Ταξίν)

Οι πληρεξούσιοι της Α.Β.Υ. του Πρίγκηπος
Διαδόχου της Ελλάδος (Β. Δούσμανης) - (Ι. Π. Μεταξάς)

•ΠΗΓΗ: Aπόστολου Παπαγιαννόπουλου, "Θεσσαλονίκη... εν θερμώ" .
Εκδόσεις MAΛΛIAPHΣ-ΠAIΔEIA.

Λαϊκή χρωμολιθογραφία που απεικονίζει την παράδοση της
Θεσσαλονίκης από τον Τούρκο διοικητή της στον Κωνσταντίνο.
Ο Κωνσταντίνος παρά λίγο να αποβεί ο μοιραίος άνδρας για
την πόλη και ίσως για την τελική έκβαση όλου του πολέμου
και την τύχη της Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης.
Η περιορισμένη στρατιωτική του αντίληψη και ο εγωισμός του
μετέτρεψαν σε θρίλερ την κατάληψή της από τους Έλληνες,
προλαβαίνοντας τους Βουλγάρους κυριολεκτικά στο παρά πέντε,
χάρη στο αυστηρότατο τελεσίγραφο που του έστειλε ο διορατικότατος
πρωθυπουργός Ελεύθέριος Βενιζέλος, για να αλλάξει πορεία και να
κατευθυνθεί πάση δυνάμει προς τη Θεσσαλονίκη .

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ
Οι πρώτοι που εισήλθαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης
και μάλιστα από την Πύλη του Αξιού (Βαρδάρη)
δεν ήταν φαντάροι, αλλά χωροφύλακες, που ανέλαβαν
το άκρως σοβαρό έργο της διασφάλισης της τάξης.
Η φωτογραφία που αναρτούμε είναι καρτ ποστάλ,
προέρχεται από το Αρχείο Γ. Μέγα και απεικονίζει
Κρητικούς χωροφύλακες με τις χαρακτηριστικές βράκες
και μπότες να φυλάνε κάποιο κατάστημα
της Θεσσλονίκης , μέσα στο οποίο προφανώς
γίνεται κάποια επίσημη τελετή,
αν κρίνουμε από τα λουλούδια που είναι παρατημένα
στο τραπεζάκι μπροστά στην είσοδό του
και τα εορταστικά υφάσματα που το κοσμούν .
Οι Κρητικοί χωροφύλακες ήταν αφοσιωμένοι
μέχρι θανάτου στο Βενιζέλο αλλά και διαβόητοι
για τη σκληρότητά τους.