ΦΤΕΡΑ
Ο άνθρωπος θα ήθελε να είχε βγει
Από ένα θάμνο φτερών.
Πανύψηλος, ο άνεμος γλιστρά κραυγάζοντας
Κατά μήκος ενός φτερού.
Αλλά η μητέρα δε βρισκόταν εκεί
Όταν η φωλιά πέταξε στον αέρα,
Αλλά ο ουρανός χτυπούσε τη φτερούγα
Όταν η φωλιά απογειώθηκε.
Και, απόγνωση του εδάφους,
Ο άνθρωπος ξαπλώνει πάνω στα λόγια του,
Κατά μήκος των πεθαμένων κλαδιών,
Ανάμεσα σε κελύφη αβγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου