Ο διχασμένος εαυτός μου

Από τη μία θέλω, από την άλλη δε θέλω.
Χαίρομαι ό,τι ωραία βιώνω και μετά το μετανιώνω.
Με το αριστερό η ψήφος στον Μπουτάρη , με το δεξί στον Ψωμιάδη.
Αγαπώ τον εαυτό μου και συν αυτώ τονε μισώ.
Αρκούμαι στο ελάχιστο ζητώντας το απόλυτο.
Είμαι διαυγής σαν γάργαρο νερό, αλλά πλατσουρίζω στο θολό.
Βρίζω κι αναθεματίζω όσους προσπαθώ να κατανοήσω.
Υπόσχομαι τ' αδύνατο , προσφέρω το ελάχιστο.
Είμαι ανθρωπιστής κι ενίοτε ολίγον ρατσιστής.
Παθιάζομαι με τη δουλειά, έχω καβάντζα το γιατρό για λίγη τεμπελιά.
Όσα δε θέλω να μου κάνουν, τα κάνω όταν τα διαόλια με πιάνουν.
Γουστάρω το νόμο και την τάξη , αλλά και με την αναρχία είμαι εντάξει.
Με λένε άνθρωπο του κόσμου, στο τέλος η μοναξιά όλο το βιος μου.
Μ' αρέσουν τα γράμματα και οι σπουδές, πάντα για τους μαθητές.
Στα επάνω μου είμαι άθεος, στην "κάτω βόλτα" χριστιανός.
Το μέτρο της ζωής μου ο νόμος, σαν μπω στο γλέντι δεν υπάρχει τροχονόμος.
Στα λόγια είμαι αριστερός , όμως στην πράξη καθόλου "βραστερός".
Ενοχή κι αναισθησία συνυπάρχουν στον εγκέφαλό μου μ' ευκολία.
Δίδυμα αδέρφια ο κουβαρντάς και ο εαυτός μου ο κερατάς.
Μ' αρέσει να ακούω, τσαντίζομαι όταν δε μιλώ.
Το ζερβό ποδάρι διεθνιστικό, το άλλο σε χώμα εθνικιστικό.
Αγαπάω τρελά τη φύση ανεχόμενος τους βιασμούς της παρά φύση.
Λατρεύω την Τέχνη, αρκεί να είναι στρέιτ και να μη ζέχνει.
Είμαι σπιτόγατος , είμαι και κεραμιδόγατος.
Μ' αρέσουν βεβαίως τα παιδιά, μεταξύ μας ζω καλύτερα χωρίς αυτά.
Να ταξιδεύω μ' αρέσει πολύ, εξάπαντος ως του εξοχικού μου την αυλή.

Αδιάφθορος μέχρι τα μπούνια, αλλά οι πειρασμοί σκέτα μαμούνια.Τι τα θέλετε:
Το ένα "εγώ" μου είναι Ελληνικό , το άλλο Λαμογιανό.
Όπως στο κωμικό κολλάει ανάποδα το τραγικό...