Σχόλιο Γεροντάκου:
Δε γίνεται, ρε φίλε, να ξαναγυρίσεις
στην "πατρίδα" των...παιδικών σου χρόνων.
Η νοσταλγία που εκφράζεις ονομάζεται, με όρους ψυχαναλυτικούς,
"παλιμπαιδισμός"!
Άσε λοιπόν τις σπρεϊμπαλωθιές και σοβαρέψου.
Αντί να κουτσουλάς τους τοίχους με χαζοσυνθήματα,
κοίτα να κάνεις κάτι δημιουργικό.
Σκέψου πώς ήταν ο κόσμος πριν από μερικές γενιές
και αναρωτήσου πώς φτάσαμε έως εδώ.
Ό,τι καλό απολαμβάνεις σήμερα
(και υπάρχουν πολλά καλά , ανάμεσα στα οποία και η ελευθερία να λες όσα κατεβάζει η κούτρα σου)
οφείλεται σε σκληρούς αγώνες από ανθρώπους που είχαν οράματα.
Είναι δικές τους κατακτήσεις , τις οποίες πλανάσαι πλάνην οικτράν αν νομίζεις πως είχαν εσένα στο νου τους ,
για να τις διαχειρίζεσαι δηλαδή όπως γουστάρεις.
Για να μη σου αρπάξουν μέσα από τα χέρια σου όλα αυτά τα καλά, αγωνίσου σωστά και συντεταγμένα και κυρίως
κοιτάζοντας στα μάτια τον αντίπαλο
και επιδεικνύοντας ανώτερες αρχές από αυτόν.
Όχι βάζοντας φωτιά στο σαραβαλάκι του υπαλληλάκου και κάνοντας λίμπα το Πανεπιστήμιο και τις βιτρίνες των μικροαστών,
αλλά με την πολιτική συγκρότηση, την ψήφο, την απεργία, το διάβασμα , το γράψιμο , την Τέχνη, το δημόσιο λόγο, τον υγιή ακτιβισμό,την κοινωνική προσφορά στους αδυνάτους, την καταγγελία της διαφθοράς, την άρνηση της αρπαχτής και του γλειψίματος κλπ. κλπ.
Και μην ξεχνάς ότι, δείχνοντας με το γνωστό δικό σου τρόπο το μίσος σου στο Σύστημα , το γιγαντώνεις και το φασιστικοποιείς ευκολότερα...
Α, και κάτι άλλο: Ποιος σου είπε ότι τα παιδικά χρόνια όλων των ανθρώπων είναι ευτυχισμένα; Φαίνεται ότι εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια, μπαγασάκο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου