Ο ΛΥΚΟΣ

Παρακολουθούσα πριν από λίγες μέρες, με κυνική ομολογουμένως απογοήτευση,

μια ομάδα οργισμένων γιατρών κάποιου νοσοκομείου που διαμαρτύρονταν και απειλούσαν με τις παραιτήσεις τους μπροστά στις κάμερες των καναλιών για την

ελέω Υφυπουργού Υγείας "επιστροφή" του Διευθυντή του τμήματός τους , μολονότι ο κύριος είχε παυθεί προ μηνών λόγω σωρείας σοβαρότατων παραβάσεων καθήκοντος (σκαιή συμπεριφορά, αντισυναδελφικότητα, απειλές, ύβρεις κλπ. κλπ.) .

Και τα μισά να είναι αλήθεια απ' όσα έλεγαν οι σοβαρότατοι , όπως μου φάνηκε, άνθρωποι , σε μιαν άλλη χώρα θα είχαν ενεργοποιήσει δυο τρεις εισαγγελείς. Γιατί δεν αποφασίζουν ξαφνικά τόσοι επιστήμονες να ακολουθήσουν το δρόμο της επικίνδυνης για την εργασιακή ηρεμία ενός υπεύθυνου δημόσιου λειτουργού δημοσιότητας και να αυτοκτονήσουν. Να παίξουν δηλαδή τη θέση τους , για να βγάλουν στα φόρα τα άπλυτα της εργασίας τους. Όλα αυτά προς τι; Επειδή απλώς δε γουστάρουν τη φάτσα του προϊσταμένου τους; Όχι , ρε φίλε! Κάτι παραπάνω θα ξέρουν αυτοί , κάτι που δεν ξέρουμε εμείς και κάνει πως δεν το ξέρει ο προϊστάμενος του προϊσταμένου τους, δηλαδή ο Υφυπουργός μας .

"Τι τα θες ...", είπα μέσα μου αηδιασμένος , "...και ο Γιαγκούλας ο Αρχιληστής να είσαι σ' αυτόν τον τόπο, δεν πρόκειται να σε κουνήσει κανείς από τη θέση σου, αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη. Γιατί εδώ είναι η "ένδοξη" χώρα των κομματικών Λαμογιανών, δεν είναι η " κουτοφράγκικη" π.χ. εν τη ανεξαρτησία της δημόσια διοίκηση της Δυτικής Γερμανίας, όπου έτυχε να ζήσω μερικά χρονάκια κι έχω φευ αντιληφθεί ότι ισχύει η απαράβατη αρχή:

Θέλεις να με πείσεις ότι αξίζεις; Φέρε αποδείξεις με τη βούλα κι όχι το βουλευτή σου!".

Έκλεισα λοιπόν βαρύθυμος την τιβούλα μου και πήρα τη σφριγηλή Γερόντισσά μου και είδαμε την καλή ταινία του Λόουτζ και... πάει- πέρασε η Λαμογιανή μου κατάθλιψη για κείνο το βράδυ. Να 'ναι καλά ο Κεν, πολλά του χρωστάει η ψυχική μου υγεία!Δε θα παραλείψω μια λαμπαδίτσα στο μπόι του, μόλις πληροφορηθώ τα μέτρα του.

Λίγες μέρες όμως μετά, ξεφυλλίζοντας ένα αρχείο εφημερίδων, με αφορμή το Πολυτεχνείο, γύρνα γύρνα προς τα πίσω, χωρίς να το καταλάβω ... έπεσα μέσα στη λίμνη με τα βοθρολύματα της Υπόθεσης Γρηγόρη Λαμπράκη, του βουλευτή , ξέρετε, που τον "έφαγε" το παρακράτος της Δεξιάς, όταν πρωθυπούργευε ο θείος του σημερινού Πρωθυπουργού μας.

"Γνωστά πράματα!" , σκέφθηκα, "Τα 'χω μάθει απ' έξω και ανακατωτά, όπως το αναγνωστικό μου Τα ψηλά βουνά..." και έκανα να κλείσω τον τόμο. Έλα όμως που το δεξί μου μάτι ετόξευε, τη στιγμή εκείνη, τη σελίδα με την πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου για τους δολοφόνους του βουλευτή και αρνιόταν να συντονιστεί με το αριστερό, που είχε αρχίσει να οδεύει προς το Πολυτεχνείο, έλα ντε!

Και τι είδε το δεξί μου μάτι, που δεν πρόλαβε να δει το αριστερό; Τι είδε ουν(=λοιπόν) ο απείθαρχος οφθαλμός, που άφησε το στόμα μου ορθάνοιχτο για ένα ολόκληρο λεπτό; Ασφαλώς το καταλάβατε, φίλες και φίλοι: Το όνομα του Διευθυντή των διαμαρτυρομένων ταλαίπωρων ιατρών : "Τάδε Τάδε του Τάδε, Φοιτητής Ιατρικής : Καταδικάζεται .... για συμμετοχή στα γεγονότα του θανάσιμου τραυματισμού του κυρίου Βουλευτού..."

Έκλεισα τον τόμο με τις εφημερίδες ζαλισμένος. Στο διάβα της αιωνόβιας ζωής μου έχουν συμβεί πολλά , αλλά η σύμπτωση αυτή ξεπερνούσε και το πιο απίστευτο σενάριο. Στην αρχή με κατέλαβε η θυμοσοφική μου διάθεση και έπιασα να ξεκουκίζω το ο λύκος κι αν εγέρασε κι έχασε το μαλλί του , πάλι λύκος είναι , ύστερα όμως θύμωσα με μια οργή μεγκλάτη για το κατάντημα αυτού του τόπου. Οι χούντες , ρε γαμώτο, έπεσαν , αλλά τα παρακράτη τους είναι όρθια, κυκλοφορούν σαν τα ζόμπι ανάμεσά μας, πίνουν το αίμα μας κι εμείς ...πέρα βρέχει.

Τι σόι αποχουντοποίηση κάνατε , ρε "σύντροφοι" του ΠΑΣΟΚ και αριστεροί εξουσιομανείς συνοδοιπόροι, στα είκοσι χρόνια που είχατε το επάνω χέρι; Πού είναι στην πράξη το περίφημο

"βάθαιμα και πλάταιμα' της Δημοκρατίας μας;

Ο τραμπούκος φοιτητής που έστειλε στην αιωνιότητα το Λαμπράκη ελευκάνθη (φυσικό ήταν) από τους λύκους της Χούντας , ανελίχθη όμως και εξελίχθη επί Δημοκρατίας και ιδίως επί της δικής σας παντοκρατορίας του ΕΣΥ! Τώρα , ευρισκόμενος στη φυσική του κοίτη , οργιάζει συναδελφοβατών υπό τας ευλογίας ενός εσμού κρυφοχουντικών, που έχουν διεισδύσει στην εξουσία , με στόχο να απλώσουν πάλι το παρακράτος τους σε όλους τους θεσμούς.

Όμως το θέμα δεν είναι τα έργα και οι ημέρες του αλήστου μνήμης κραταιού ΠΑΣΟΚ, αλλά τι κάνουμε τώρα, όλοι εμείς -δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, αδιάφορο! - οι δημοκρατικοί πολίτες.

Ως νέος Βέγγος θα ανακράξω, με όση φωνή μου απέμεινε, το εγερτήριο σάλπισμα:

Εγερθείτε , καλοί μου άνθρωποι, πριν είναι πολύ αργά!

Αφήστε κατά μέρος τον ύπνο του δικαίου και τις αμπελομπαλακίες σας περί του "τις πταίει" για τα κατάντια μας.

Ενωθείτε πάραυτα και οσονούπω, γιατί Διευθυντάδες σαν τον "ήρωα" της ιστορίας μας αρχίζουν να διοικούν όλη τη δημόσια διοίκηση.

Είδατε πόσα κομματόσκυλα φύτεψε ο Παυλόπουλος εν μια νυκτί και δεν κουνήθηκε φύλλο;

Θέλετε κι άλλα για να καταλάβετε ότι από το 1967 έως το 2006 μεσολαβεί μόνο μια γενιά ανθρώπων και ότι ο πειρασμός για μια ισοβιότητα χωρίς αντιπολίτευση στην εξουσία είναι πολύ μεγάλος για ορισμένους συμπολίτες μας;

Η Δίκη για τη δολοφονία του Λαμπράκη.
Ανάμεσα στους κατηγορουμένους

βρέθηκε κι ο περί ου ο λόγος
Διευθυντής μας,

νεαρός τότε φοιτητάκος...