Είχαμε αγαπηθεί τόσο/C'eravamo Tanto Amati (1974): Αχ, πού ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόμουν άλλος! ...

  Ο Gianni, ο Nicola και ο Antonio γίνονται φίλοι μέσα από την αντίσταση στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά μετά το τέλος του, τίποτα δεν αντιστοιχεί με τα όνειρα που έκαναν.

Ο Nicola εγκαταλείπει τη γυναίκα του, το παιδί του και τη ζωή στην επαρχία, όταν χάνει τη δουλειά του μετά από φιλονικία. Παθιασμένος με το σινεμά, προσπαθεί να γίνει κριτικός κινηματογράφου στη Ρώμη. 

Ο Gianni απαξιώνει τις σοσιαλιστικές του ιδέες και την αληθινή του αγάπη, για να παντρευτεί την κόρη ενός πλούσιου και διεφθαρμένου βιομήχανου. 

Τέλος, ο Antonio εργάζεται ως θυρωρός νοσοκομείου και ερωτεύεται μια ηθοποιό, τη Luciana, η οποία τον εγκαταλείπει για χάρη του Gianni.

 Τα χρόνια περνούν, οι δρόμοι τους διασταυρώνονται και ο ένας παρατηρεί στον άλλον τις αλλαγές που έχει υποστεί σε σχέση με τα επαναστατικά τους νιάτα.

 

Ελληνικός Τίτλος
Είχαμε αγαπηθεί τόσο
Αγγλικός Τίτλος
We all loved each other so much
Πρωτότυπος Τίτλος
C'eravamo tanto amati
Έτος: 1974
Είδος: Μυθοπλασία
Χώρα: Ιταλία
Διάρκεια: 124'
Σκηνοθεσία:

Έττορε Σκόλα(1931-2016)

Σενάριο: Agenore Incrocci (as Age), Ettore Scola, Furio Scarpelli
Φωτογραφία: Claudio Cirillio
Μοντάζ: Raimondo Crociani
Μουσική: Armando Trovajoli
Ηθοποιοί: Nino Manfredi, Vittorio Gassman, Stefano Satta Flores, Stefania Sandrelli, Giovanna Ralli, Aldo Fabrizi, Marcella Michelangeli, Elena Fabrizi, Amedeo Fabrizi, Federico Fellini, Vittorio De Sica, Marcello Mastroianni, Isa Barzizza, Mike Bongiorno, Ugo Gregoretti
Παραγωγή: Adriano De Micheli, Pio Angeletti, Dean Film
Χρώμα: Έγχρωμη
Ήχος: Με Ήχο
Γλώσσα: Ιταλικά

____________________________
« «Με αφετηρία τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, η δραματική κωμωδία παρακολουθεί την πορεία τριών πρώην παρτιζάνων, ενός νοσοκόμου, ενός κινηματογραφόφιλου και ενός δικηγόρου, για διάστημα αρκετών χρόνων. Η αγάπη για μια γυναίκα είναι αυτό που όσο τους ενώνει τόσο τους χωρίζει. 

Η ιστορία της πτώσης και της ανόδου του ιταλικού κινηματογράφου ενσωματώνεται συγκινητικά στην ταινία, με τις εμφανίσεις του Ντε Σίκα και του Φελίνι. Αξιομνημόνευτοι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι αυτοί της άξεστης κόρης ενός φιλοφασίστα που, όταν παντρεύεται έναν από τους πρωταγωνιστές, μεταμορφώνεται σε μια μελαγχολική γυναίκα τύπου Αντονιόνι, και του σκληρού πατέρα της που στο τέλος λέει ασθμαίνοντας “Δεν πεθαίνω”, συμβολίζοντας έτσι την επιμονή μοχθηρών και ανεξάλειπτων εθνικών χαρακτηριστικών. (Εμιλιάνο Μορεάλε)

---

Ο Ετόρε Σκόλα (1931-2016) ξεκίνησε ως συνεργάτης του σατιρικού περιοδικού Marc'Aurelio και συνέχισε στον κινηματογράφο ως σεναριογράφος, κυρίως με τον Ρίζι και τον Πιετραντζέλι. Έκανε την πρώτη του ταινία Se permettete parliamo di donne (Αν μας επιτρέπετε ας μιλήσουμε για γυναίκες) το 1964. Με θαρραλέο ύφος και σφοδρή κριτική της μοντέρνας κοινωνίας, θεωρείται ένας μετρ της ιταλικής κωμωδίας.»

Κριτικό σχόλιο της ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ