Βιάσου, αγαπητέ μου…
Η Σύλβια ΠλαθΣύντομη η ζωή κι εμείς σου το θυμίζουμε –φαίνεται να λένε. Χωρίς ψευδαισθήσεις, είναι σαν να μεταφράζουν από τη δική τους θνητότητα κάτι -ένα σημάδι, μια λέξη, ένα έργο- που δεν σταματά στο μηδέν αλλά συνεχίζει στον χρόνο και θα ήθελε να διατρανώσει: «Για πάντα».
Σκέψου: ο Λοτρεαμόν πεθαίνει στα 24 και ο Κιτς στα 26. Λέρμοντοφ, Τρακλ και Λαφόργκ δεν ξεπερνούν τα 27. Ο Σέλεϊ, η Εμιλι Μπροντέ και ο Εσένιν φτάνουν στα 30. Η Σίλβια Πλαθ στα 31.
Ο Σίλβιο Ντ’Αρτσο στα 32, ο Γκοτσάνο στα 33, ο Ζαρί στα 34 και η Κάθριν Μάνσφιλντ στα 35. Τριάντα έξι χρόνια διαρκεί η ζωή του Μπάιρον και 37 εκείνη του Ρεμπό. Φεντερίγκο Τότσι και Μαγιακόφσκι, Πούσκιν, Γκαρθία Λόρκα και Απολινέρ σταματούν στα 38. Νοβάλις, Λεοπάρντι και Ντίλαν Τόμας στα 39. Πολιτσιάνο, Πόε και Τζακ Λόντον στα 40.
Ο Κάφκα, ο Μπλοκ και ο Φενόλιο αισίως τα 41. Και ακόμη: Παβέζε και Κίρκεγκορ τα 42, Μοπασάν τα 43, Κλάιστ, Στίβενσον, Τσέχοφ, Σεντ Εξιπερί και Φιτζέραλντ τα 44. Ντ. Χ. Λόρενς, Τζόζεφ Ροθ και Μισίμα 45, Μποντλέρ και Ρενάρ 46, Καμπάνα, Πεσόα, Οργουελ, Μάντελσταμ και Κέρουακ 47, Σάλγκαρι 48, Τσελάν και Ραϊμόντ Κάρβερ 50, Τάσο Τορκουάτο, Μολιέρος, Ρίλκε, Μπαλζάκ και Προυστ δεν ξεπερνούν τα 51.
Ο Σέξπιρ, ο Αρτό και ο Λονγκανέζι 52, Μερλό-Ποντί και Παζολίνι 53, ο Καρτέσιος και ο Στερν 55, Δάντης, Εμιλι Ντίκινσον και Μαλαρμέ 56. Ελιάρ και Καμί 57, Μπρεχτ 58, ο Μοντέν, ο Σταντάλ και ο Τζόις τα 59…
Σαν κι η τέχνη της γραφής να «καίει» την ίδια τη ζωή του συγγραφέα, εκείνου που αντλεί τη δύναμη να γράφει από μια προκαταβολική σχέση με τον θάνατο.
Αν τα πράγματα είναι έτσι και κάνοντας τους σχετικούς εξορκισμούς, βιάσου, αγαπητέ μου, αν, πέρα από την ασχολία σου, πιστεύεις ότι έχεις θαυμάσια πράγματα να γράψεις.
* ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου