Θα σας συντρίψουμε, παλιοκουμούνια!

Το πιο κυνικό «παιχνίδι επιβολής»

TVXS | 29 Μαΐου 2015

Αλέξανδρος Ζέρβας

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι για να εκφράζει αισιοδοξία μια σειρά κυβερνητικών στελεχών, από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιάνη Βαρουφάκη, μέχρι τον Γιωργο Σταθάκη και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ότι μια συμφωνία είναι πλέον κοντά, μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρει. Προς τι λοιπόν το «θέατρο» από την απέναντι πλευρά; Για ποιο λόγο δηλαδή βλέπουμε τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε κάθε δυο μέρες να τορπιλίζει τις διαπραγματεύσεις, την Κριστίν Λαγκάρντ να ανακαλύπτει ξαφνικά, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ότι «ένα Grexit δε θα αποτελούσε και το τέλος του Ευρώ» και τον Ζαν Κλοντ  Γούνκερ  να λέει πως «του κάνει μεν ο Τσίπρας, αλλά δεν του πολυαρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ»;
Στην περίπτωσή της Ελλάδας  παίζεται με τον πιο κυνικό τρόπο ένα «παιχνίδι  επιβολής». Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, η στρατηγική που φαίνεται να επικρατεί στα διάφορα κέντρα αποφάσεων πολύ απλά δεν έχει σκοπό να οδηγήσει σε έναν συμβιβασμό μεταξύ των δύο πλευρων. Κι αυτό γιατί εκείνο που αποτελεί προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, είναι να υπάρξει πλήρης συνθηκολόγηση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Και σε μια συνθηκολόγηση υπαγορεύονται οι απαραίτητοι όροι, που αποτελούν και το πραγματικό ταπεινωτικό στίγμα για την πλευρά που έχει «υψώσει λευκή σημαία». Έτσι, το ΔΝΤ βάζει στο τραπέζι τους δικούς του όρους, απαιτώντας την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων καθώς και την απόλυση όσων επαναπροσλήφθηκαν στο δημόσιο, ενώ η ευρωπαϊκή πλευρά ζητάει την «αιματηρή» διευθέτηση του Ασφαλιστικού...
Την ίδια στιγμή, σε δημόσιο επίπεδο διεξάγεται ένα παράλληλος αγώνας για να πεισθεί η ελληνική κοινωνία ότι χορεύει το χορό του Ζαλόγγου. Εγχώρια και ξένα ΜΜΕ μας ήδη έχουν γυρίσει στη δραχμή, προβλέποντας συνάμα «λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς» τα επόμενα χρόνια. Από κοντά κι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος, που ψήφιζαν όλα τα προηγούμενα και με τα δυο χέρια τα μνημόνια και λειτουργούν πλέον ουσιαστικά ως Πέμπτη Φάλαγγα. Πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ντόρα Μπακογιάννη, που «προέβλεψε» μέχρι κι έλεγχο των τραπεζικών ροών (από αύριο παρακαλώ), σε περίπτωση που η κυβέρνηση δε συμφωνούσε όπως-όπως στις απαιτήσεις των δανειστών.
Βεβαια, το συγκεκριμένο έργο το έχουμε δει αρκετές φορές, και μάλιστα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν και με πολύ «βολικούς» για τους δανειστές πρωταγωνιστές. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως η χώρα έχει «σωθεί» επί κυβερνήσεων Γιώγου Παπαδήμου κι Αντώνη Σαμαρά, όμως  οι όροι επιβολής της «διάσωσης» έμοιαζαν κάθε φορά και πιο δυσβάσταχτοι για την ελληνική κοινωνία.
Για αυτούς τους όρους γίνεται και αυτή τη φορά η φασαρία. Μόνο που πλέον είναι οι ίδιο οι όροι του παιχνιδιού, που έχουν αλλάξει άρδην κι αυτό δείχνει να το έχει συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Γι’ αυτό το λόγο κι η εξεύρεση πολιτικής λύσης δείχνει να είναι αυτή τη στιγμή πρώτη προτεραιότητα για την ευρωπαϊκή ελίτ. Σε διαφορετική περίπτωση ο χορός του Ζαλόγγου πιθανόν και να μην αφορά κυρίως την ελληνική πλευρά..