Ταξίδι στην κόλαση μέχρι τη σφαγή

Συντάκτης: 

Τάσος Σαραντής
Εφημερίδα των Συντακτών, 25.5.15
 
Μπορεί το εμπόριο και οι εξαγωγές ζώντων ζώων να αποτελούν ένα χρυσοφόρο πεδίο για τις βιομηχανίες αναπαραγωγής και εκτροφής ζώων και για πολλές εθνικές οικονομίες ανά τον πλανήτη, αλλά αυτό που συμβαίνει κατά τη μεταφορά τους στις χώρες που τα εισάγουν αποτελεί ένα διαρκές, φρικαλέο έγκλημα. «Ψιλά γράμματα» για κάποιους, αλλά για άλλους μια απάνθρωπη διαδικασία, η βαναυσότητα της οποίας μεγιστοποιείται προκειμένου να μεγιστοποιηθούν και τα περιθώρια του κέρδους.
Κάθε χρόνο η Ευρωπαϊκή Ενωση (και φυσικά και η Ελλάδα) εξάγει τουλάχιστον 3,5 εκατομμύρια πρόβατα και αγελάδες. Τα ζώα ξεκινούν από τις χώρες της Ε.Ε. με προορισμό χώρες όπως η Τουρκία, η Παλαιστίνη, ο Λίβανος, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία, σε ένα ταξίδι που διαρκεί πολλές φορές και περισσότερο από έναν μήνα.
Τα περισσότερα από αυτά τα ζώα έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί για το γάλα τους ή το μαλλί τους. Οταν τα φθαρμένα σώματά τους δεν είναι πλέον χρήσιμα στη βιομηχανία γάλακτος και μαλλιού, τα ζώα αυτά είναι ανάμεσα στα εκατομμύρια αυτών που αποστέλλονται για εξαγωγή κάθε χρόνο.
Πριν από τη μεταφορά τους με φορτηγά αυτοκίνητα προς τα λιμάνια, τα πρόβατα περιορίζονται σε πάρκα πάχυνσης για πολλές ημέρες. Φτάνοντας στα εκάστοτε λιμάνια της Ε.Ε., τα τρομοκρατημένα ζώα εξαναγκάζονται να μπουν στα πλοία, συνήθως με τη χρήση συσκευών ηλεκτροσόκ και άγριου ξύλου.[........]
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, περίπου το 5% των ζώων που πεθαίνουν κατά τη διάρκεια των επίπονων αυτών ταξιδιών πεθαίνουν από πείνα, διότι δεν έχουν πρόσβαση στο φαγητό, μια και αδυνατούν λόγω του συνωστισμού να φτάσουν στον σταθμό τροφοδοσίας. Ορισμένα ζώα μάλιστα ποδοπατώνται και συνθλίβονται μέχρι θανάτου στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην περιοχή του πλοίου όπου υπάρχουν νερό και φαγητό. Πολλά ζώα επίσης απλά σταματούν να τρώνε επειδή οι συνθήκες στα πλοία είναι τόσο βασανιστικές. Αλλά κι επειδή τα πρόβατα έχουν συνηθίσει τη διατροφή με χόρτα και δεν είναι σε θέση να αφομοιώσουν το πέλετ που αναγκάζονται να τρώνε.
[........]


Οι περισσότεροι τραυματισμοί προκύπτουν στα πίσω πόδια των ζώων κατά την επιβίβασή τους στα πλοία, καθώς γλιστρούν στην ολισθηρή ράμπα φόρτωσης, αλλά και από τους βίαιους χειρισμούς των φορτοεκφορτωτών. Τα άρρωστα και τραυματισμένα ζώα συνήθως αφήνονται να πεθάνουν χωρίς κτηνιατρική φροντίδα, σε μια περιορισμένη περιοχή του πλοίου.
Ομως, αυτά που θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα είναι τα τυχερά. Οσα φτάσουν στις χώρες προορισμού στη Μέση Ανατολή θα είναι τρομερά ταλαιπωρημένα ή άρρωστα ή και τραυματισμένα. Ολες οι έρευνες που έχουν γίνει από παγκόσμιες οργανώσεις αποδεικνύουν πάντα την ίδια κατάσταση. Τα ζώα που επιβίωσαν από το φρικτό ταξίδι, συχνά τραυματίζονται, μια και πετιούνται από την ψηλή ράμπα εκφόρτωσης των πλοίων προς το έδαφος και μετά τα σέρνουν από τα πόδια τους και τα πετάνε σαν σακιά σε καρότσες φορτηγών ή και πορτμπαγκάζ αυτοκινήτων.
Οι άνθρωποι, προκειμένου να ακινητοποιήσουν τα ζώα για να τα σφάξουν, συνήθως τους βγάζουν τα μάτια με μεταλλικές ράβδους, τους κόβουν τους τένοντες, τους σπάνε τις ουρές, τα ξυλοφορτώνουν άγρια και κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να μην είναι σε θέση αυτά να περπατούν. Κάποια από αυτά τα ζώα σφάζονται μαζικά σε βρόμικα σφαγεία ή υπαίθριους χώρους, έχοντας πλήρη συνείδηση για το τι τα περιμένει, μια και βλέπουν τα προηγούμενα ζώα που σφάχτηκαν να αργοπεθαίνουν.[........]

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο=> Ταξίδι στην κόλαση μέχρι τη σφαγή