Κομπάνι: το αιματηρό πλυντήριο της ηθικής χρεοκοπίας του σύγχρονου πολιτισμού

Κομπάνι: Μάχη για την ελευθερία, την αλληλεγγύη, τη ζωή

Καλώς ήρθατε στο αιματηρό πλυντήριο όπου ξεπλένεται η ηθική χρεοκοπία του σύγχρονου πολιτισμού 

Η Ζωή Χαλιδιά βρέθηκε την περασμένη βδομάδα στην περιοχή από Σουρούτς (την τελευταία συνοριακή πόλη, όπου υπάρχουν οι προσφυγικοί καταυλισμοί, το μικρό νοσοκομείο, το νεκροταφείο και η κουρδική δημοτική αρχή) ως τα σύνορα και την ουδέτερη ζώνη. Μας γράφει για τις μάχες για την αλληλεγγύη και την επιβίωση, τη ζωή και τον θάνατο στα μετόπισθεν των μαχών ενάντια στο ISIS.

ΕΝΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ, 2/11/14

της Ζωής Χαλιδιά

Αυτό που συμβαίνει στο Κουρδιστάν, σε άλλες εποχές, θα είχε προκαλέσει μαζικές διαδηλώσεις, αναταραχή στις  δυτικές μητροπόλεις και αναστάτωση στις διεθνείς κοινότητες. Στις μέρες μας όμως το Κομπάνι, αντιμετωπίζει μοναχικό τις δυνάμεις του ISIS, που έχουν δώσει όρκο να εξολοθρεύουν αυτό το εξαίρετο πείραμα αυτόνομης διακυβέρνησης. Δυστυχώς, η Ιστορία κάνει κοιλιά…

Σουρούτς-Κομπάνι, άνθρωποι από ίδιο σόι

Πάρα πολλά παιδιά. Στο «Χωριό Σκηνών Ροζάβα», όπου διαμένουν 1.500 άτομα, τα 500 είναι παιδιά κάτω των 12 ετών. Ολημερίς αλωνίζουν ανάμεσα στις σκηνές, παίζουν με το τίποτα, διασκεδάζουν με το μοναδικό τους παιχνίδι «πηδάω πάνω στο άδειο μπουκάλι και εκτινάσσω το πώμα».

Έχοντας ως βάση το Σουρούτς, την πόλη που κλήθηκε να διαχειριστεί την έλευση 190.000 προσφύγων μες το ασφυκτικό διάστημα δύο εβδομάδων, είδα τις «έξωθεν» μάχες» που αφορούν τη ζωή και τον θάνατο. Αυτές θα περιγράψω,  αποφεύγοντας τη λούμπα της «εμπόλεμης σαπουνόπερας», όπου εμποτίζονται πολλές αφηγήσεις. Κι αν έχω κάτι επιπλέον να μεταφέρω από εκεί, είναι η διαπίστωση πως το μεγάλο σε έκταση έργο, με όρους αλληλεγγύης, το παράγουν αυτοί οι άνθρωποι επειδή παίρνουν τον εαυτό τους όσο σοβαρά πρέπει, και καθόλου παραπάνω.

Το Σουρούτς, 10 χιλιόμετρα από τα συριακά σύνορα, χτισμένο σε μια μακρόσυρτη ευθεία, δεν είναι ιδιαίτερα εκσυγχρονισμένο. Κάρα και οχήματα συνυπάρχουν. Το 90% των κατοίκων είναι Κούρδοι. Εδώ φέρνουν για νοσηλεία μερικούς βαριά τραυματισμένους αντάρτες, εδώ θάβουν νεκρούς μαχητές, εδώ ζουν πρόσφυγες, εδώ λειτουργούν οι δομές που τους στηρίζουν. Εδώ ορθώνεται η πραγματικότητα, ανελέητα απαιτητική, των έξι καταυλισμών με τους 22-25.000 πρόσφυγες. Κι όποιος φαντασιώνεται ότι τουφεκάει δίπλα δίπλα με τον Κούρδο αντάρτη, καλύτερα να έρθει εδώ να βοηθήσει. Ανάγκες υπάρχουν για κάθε ειδικότητα. Συνέχεια ανάγνωσης →