Πολύβιος Δημητρακόπουλος: ένα επίκαιρο σπινθηροβόλο πνεύμα (2)

Πολύβιου Δημητρακόπουλου*

"Αι δύο Διαθήκαι"

[Ολόκληρο (σε συνέχειες) το κείμενο  ενός σπινθηροβόλου πνεύματος,

η επικαιρότητα του οποίου αναδεικνύεται όλο και πιο πολύ στις μέρες μας, 

εποχή έντονου εξυπνακισμού , αλλά απουσίας ουσιαστικού κριτικού και σατιρικού λόγου...]

[* 1. Πολύβιος Δημητρακόπουλος - Βικιπαίδεια

 2. BiblioNet : Δημητρακόπουλος, Πολύβιος]

ΜΕΡΟΣ Α'.

ΔIΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

Η ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

 (2)

18

Φοβού τα τελειότερα εκ των θηρίων, και τους ημιτελείς εκ των

ανθρώπων· εκείνα καθιστά θρασύτερα η τελειότης των, τούτους

πανουργοτέρους η ατέλειά των.

19

Λάλησον και εκρίθης.

20

Από τους ανθρώπους, τους έχοντας το συμφέρον εις την θρησκείαν, να

προτιμάς πάντοτε τους έχοντας την θρησκείαν εις το συμφέρον·

τουλάχιστον οι δεύτεροι έχουν μίαν θρησκείαν, ενώ οι πρώτοι δεν έχουν

καμμίαν.

21

Όσον άσημος και αν ήσαι, πρόσεχε και εις το απλούστερον βλέμμα σου·

είνε ικανόν να δημιουργήση ολόκληρον ιστορίαν.

22

Θέλεις να πιστεύσουν ότι είσαι εγωιστής; διακήρυττε πάντοτε ότι είσαι

μετριόφρων.

23

Ανεγνώρισες την αμαρτίαν σου; ημάρτησες κατά το ήμισυ· αποπειράσαι να

την δικαιολογήσης; την εδιπλασίασες.

24

Όταν ίδης άνθρωπον θαυμάζοντα και λατρεύοντα την μορφήν του, γνώριζε

ότι αυτός αγαπάται.

25

Το γήρας δεν άρχεται απ' εκεί, όπου λευκαίνεται η κόμη, αλλ' απ'

εκεί, όπου μαυρίζει η καρδία.

26

Θ' ακούσης να λέγουν ότι ο Θεός είνε άνω, και ο Διάβολος κάτω· πλάνη·

ρίψε έν βλέμμα εντός σου, και θ' ανακαλύψης τον ένα εκ τούτων

κοιμώμενον, και τον έτερον αγρυπνούντα.

27Το καθήκον δεν είνε λέξις, ήτις να μεταλλάση σημασίας αναλόγως της

ιδιοσυγκρασίας και του χαρακτήρος εκάστου ανθρώπου· είνε συνθήκη

καθιερωμένη διά της συμπράξεως θείου και ανθρωπίνου νόμου, προς

διαιώνισιν της αρμονίας του κόσμου. Εάν δε και ο Θεός ακόμη εφωράτο

παραβαίνων το καθήκον του, θα εδικαιούτο ν' αποδοκιμάση αυτόν και

εκείνος ο σκώληξ της γης, διότι αφού άπαξ τον έπλασε, δεν θα είχε το

δικαίωμα να διαταράξη την ευδαιμονίαν και την ειρήνην του βίου του.

28

Η κακία των ανθρώπων είνε απέραντος και ανεξερεύνητος, ως το χάος·

είνε το αρνητικόν άπειρον του ηθικού κόσμου.

29

Προφύλαττε μετά προσοχής το θερμόμετρον της φιλίας, και έχε το

πάντοτε υπό τας ακτίνας του ηλίου της ευτυχίας· μη το θέσης υπό

σκιάν, διότι θα θραυσθή.

30

Μη πιστεύης ότι θ' αγαπάς ισοβίως· εάν συνέβαινε τούτο, η γη θα ήτο

φωτεινοτέρα και του ηλίου, και θα είχομεν ρόδα και κατά τον χειμώνα.

31

Η ευσυνειδησία του παντοπώλου ζυγίζεται ακριβέστερον μόνον δια της

ιδίας του πλάστιγγος.

32

Όταν σου ομιλούν περί γυναικός πανούργου, πίστευε, χωρίς να την ίδης,

ότι δεν είνε πλέον ωραία.

33

Υπάρχει και κάτι χειρότερον από το σκότος των οφθαλμών· το μίσος,

σκότος της ψυχής.

34

Όταν ίδης άνθρωπον, αρχίζοντα να επιδεικνύη την αξίαν του, μη δίδης

πλέον προσοχήν εις αυτόν· την έχασε.

35

Θα ίδης πολλά μεγαλουργήματα εις την φύσιν, τα οποία θα σε

καταπλήξουν· το άπειρον, ο ήλιος, οι αστέρες εις τον ουρανόν, και εις

την γην. . . η γυνή όταν λέγη ψεύματα.

 36

Η στιγμή της πραγματικής ησυχίας σου δεν είνε εκείνη, καθ' ην
κοιμάσαι συ, αλλ' εκείνη, καθ' ην κοιμάται η συνείδησίς σου.

37

Μη σε ενθουσιάζη η πρόωρος πνευματική ανάπτυξις· πλησίον της ίσταται
απειλητικόν το πρόωρον γήρας.

38

Εφ' όσον έχης στόμαχον και σάρκας, η απόλυτος αρετή είνε αυτόχρημα
ουτοπία.

39

Μη πιστεύης ότι η επαγωγότης του λόγου είνε ιδιοφυία μόνον· είνε και
σοφίας είδος, έστω και αν ο λαλών δεν λέγει μεγάλα πράγματα.

40

Μη μακαρίζης πάντοτε την ευτυχίαν· διότι η ευτυχία του ενός, είνε
κατά γενικόν κανόνα απόρροια της δυστυχίας κάποιου άλλου.

41

Να μη υβρίσης ποτέ τον δημοσιογράφον· είνε φιλόπονος εργάτης, σπείρων
δι' ημέρας και νυκτός, και δρέπων εν τέλει καρπούς, πολύ
διαφορετικούς εκείνων, ους έσπειρεν· ανοίγει τους οφθαλμούς άλλων και
χάνει τους ιδικούς του· ελευθερώνει χείρας και τον πνίγουν· παρέχει
τέλος την ευγενεστέραν τροφήν εις τους άλλους, και συνηθέστατα
δειπνεί με την ευτελεστέραν. Μάρτυς αιώνιος, του οποίου και η
αποτυχία είνε μαρτύριον, και ο θρίαμβος μαρτύριον.

42

Αγάπα τον χορόν· είνε η λογική των ποδών.

43

Η τραγωδία μιας αδυναμίας, είνε πολύ υψηλοτέρα και δεινοτέρα από την
τραγωδίαν μιας ανάγκης· ουδείς πόλεμος διεξήχθη πεισματωδέστερον από
τον Τρωικόν, και πολύ συνηθέστερον συνέβη να κομματιασθούν δύο
πεινασμένοι δι' έν βλέμμα, παρά δι' έν καρβέλιον.

44

Έχε εμπιστοσύνην εις την λεγομένην θ ε ί α ν  ο ι κ ο ν ο μ ί α ν·
δεν αφίνει τίποτε ίνα χαθή επί της γης· είνε μήτηρ φιλόστοργος, τόσον
διά την διαιώνισιν του χρυσού, όσον και διά την διαιώνισιν των τ ε ν
ε κ έ δ ω ν.