Ο ΤΟΜΣΕΝ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

Οι Τόμσεν εντός μας

Tου Nίκου Xρυσολωρά

Η Καθημερινή, 3/9/2012

Οσοι Ελληνες διαφύλαξαν την εντιμότητα και την αξιοπρέπειά τους μέσα στη μεγάλη μπουζουκοπανήγυρη της Μεταπολίτευσης, όσοι ήταν συνεπείς απέναντι στους συμπολίτες τους και στο κράτος, είναι φυσικό να απελπίζονται διαβάζοντας τις λίστες με τα νέα μέτρα και να διερωτώνται «τι φταίω και ποιον πληρώνω».

Η ομόφωνη απάντηση που δίνουν άκρα Αριστερά και άκρα Δεξιά στο εύλογο αυτό ερώτημα είναι ότι «πληρώνουμε τους ξένους τοκογλύφους». Ας αφήσουμε για λίγο κατά μέρος τις εσωτερικές αντιφάσεις της συγκεκριμένης οπτικής (τι σόι τοκογλύφοι είναι αυτοί, όταν μας δάνειζαν με επιτόκιο Γερμανίας την εποχή της αστακομακαρονάδας και σήμερα που χρεοκοπήσαμε μας δανείζουν με επιτόκιο Βελγίου;). Ας δεχθούμε για μια στιγμή ότι πράγματι μας παρέσυραν και εμείς, αθώοι και άβγαλτοι στο κουρμπέτι καθώς ήμασταν, δανειστήκαμε πολλά. Και τώρα ματώνουμε για να τους τα δώσουμε πίσω.

Εκτός από την εξωτερική τρόικα όμως, που ζητάει τα λεφτά της «εδώ και τώρα», υπάρχει και μια άλλη, εσωτερική, η οποία είναι εξίσου πιεστική. Το ακριβές ποσό που θέλει είναι ασαφές, ακριβώς όπως και της «τρόικας των τοκογλύφων». Ισως ήλθε η ώρα να τα βάλουμε κάτω και να τα μετρήσουμε επιτέλους.

Από τον συνολικό λογαριασμό που πληρώνουμε (όσοι τελοσπάντων πληρώνουμε) πόσα άραγε πηγαίνουν -ακόμη και τώρα- σε μακαρίτες συνταξιούχους; Πόσα πήγαν -και πηγαίνουν ακόμη- σε άγαμες θυγατέρες που εργάζονται κι έχουν κάνει οικογένειες, αλλά δεν «βάζουν στεφάνι» για να μην τους κοπεί η σύνταξη; Πόσα πήγαν -και πηγαίνουν- για να καλύψουν το έλλειμμα των συγκοινωνιών και την τζάμπα επανάσταση του «Δεν Πληρώνω»; Πόσα πήγαν -και πηγαίνουν- στην ετήσια αποκατάσταση των ζημιών που προκαλούν σε σχολεία και πανεπιστήμια οι ανήσυχοι βουτυρομπέμπηδες-καταληψίες; Ποιος είναι ο λογαριασμός από την πυρπόληση της Αθήνας το 2008, όταν το κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα ήταν το υψηλότερο στην ιστορία της χώρας και η ανεργία στο 7%; Πόσα έχουμε πληρώσει για την καταστροφή που αφήνουν πίσω τους κάθε μήνα οι επαναστάσεις του γλυκού νερού; Από τα χρήματα που χρειάζονται οι τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους και θα εγγραφούν στο εθνικό χρέος, πόσα είναι «τοξικά δάνεια» σε πολιτικά κόμματα και αφερέγγυους εκδότες;

Και βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση σωστά κάνει και διερευνά το ζήτημα των αποζημιώσεων που ενδεχομένως να μας χρωστάει η Γερμανία από τον πόλεμο. Με τις αποζημιώσεις που μας χρωστάνε όμως όσοι σκόρπιζαν τους φόρους μας σε κρατική διαφήμιση που δημοσιευόταν σε «ανύπαρκτα» μέσα ενημέρωσης τι θα γίνει; Θα με αποζημιώσει άραγε κανείς υπουργός για όσους διόρισε από την πίσω πόρτα, το παράθυρο, τον φεγγίτη ή και ’γώ δεν ξέρω από πού αλλού στο Δημόσιο και τους οποίους ακόμη και σήμερα πληρώνω; Και με εκείνους που θέσπισαν το δικαίωμα συνταξιοδότησης για 40χρονες με 15 χρόνια ένσημα, τι θα γίνει; Δεν διέπραξαν απιστία εις βάρος του Δημοσίου; Και οι δήθεν τυφλοί της Ζακύνθου; Οι κατά φαντασίαν αντιστασιακοί; Οι αρτιμελείς ανάπηροι; Οι αργόσχολοι που μισθοδοτούνται -χωρίς να πατάνε το πόδι τους- σε κρατικά μέσα ενημέρωσης; Δεν πρέπει να κάψουμε κι αυτών τις φωτογραφίες στο Σύνταγμα μαζί με εκείνες της κυρίας Μέρκελ; Οι διοικήσεις των Ταμείων, που έδιναν συντάξεις χωρίς να έχουν ιδέα ποιος από τους ασφαλισμένους τους ζει ή απεβίωσε, δεν πρέπει να φύγουν με ελικόπτερο; Και όσοι έχουν κόμπλεξ με τον ανδρισμό τους και χρησιμοποιούν τις μολότοφ ως φαλλικό υποκατάστατο για να καταστρέφουν δημόσια περιουσία, την οποία πληρώνω ξανά και ξανά, χρόνο με τον χρόνο, δεν μου ρουφάνε το αίμα όσο οι καταχθόνιοι ξένοι;

Εχω πια πειστεί ότι σε πέντε-δέκα χρόνια, με πόνο και δάκρυα, κάπως θα ξεμπλέξουμε με την εξωτερική τρόικα. Από την εσωτερική τρόικα όμως, τους «Τόμσεν εντός των τειχών», την πέμπτη φάλαγγα των τοκογλύφων, ούτε κάποια κυβέρνηση ούτε η Ε.Ε ούτε η έξοδος από το ευρώ θα μας απαλλάξουν.