ΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ "ΓΙΑΤΙ;"

Εκπληκτικές καταθέσεις

 Του Μπαμπη Παπαδημητριου 

 Η Καθημερινή, 10/10/2012 

Από όλες τις λίστες που κυκλοφορούν και ελέγχονται, η πλέον εντυπωσιακή -με την επιφύλαξη να βρούμε τίποτε πονηρούς πολιτικούς και άλλους «δημόσιους» παράγοντες- είναι η πιο μακρά λίστα από όλες. Πρόκειται προφανώς για τις 54.000 συμπατριώτες που τοποθέτησαν ποσά μεγαλύτερα από 100.000 ευρώ σε τράπεζες άλλων κρατών. Σπεύδω να διευκρινίσω ότι η μετακίνηση κεφαλαίων αποτελεί μια απολύτως νόμιμη και συνηθισμένη πράξη. Από μόνη της δεν θα έπρεπε να προξενεί καμία υποψία ή έρευνα. 

Η ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων εφαρμόστηκε, ύστερα από πολλές περιπέτειες, και από την Ελλάδα σε δύο φάσεις, το 1992 και το 1994. Αποτέλεσε ένα από τα τελευταία τεκμήρια «νομιμότητας» που ήταν υποχρεωμένη να ικανοποιήσει η χώρα μας, προκειμένου να μπορέσουμε να απευθυνόμαστε στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων για τον κρατικό και άλλον δανεισμό μας. Μέχρι τότε, ο δανεισμός γινόταν σε συνάρτηση με μεγάλες προμήθειες, εμπορικές πράξεις και στη βάση κοινοπρακτικών δανείων με μεγάλες διεθνείς τράπεζες. Εκείνος ο δανεισμός γινόταν με πολύ μεγάλες προμήθειες, αυστηρές εγγυήσεις και, κυρίως, με το σταγονόμετρο. 

Ας επιστρέψουμε όμως στη συγκεκριμένη λίστα με τους ξενιτεμένους καταθέτες. Είναι καταπληκτικό πόσο πειστικά καταγράφεται στον κατάλογο η σκληρή πραγματικότητα στην οποία έζησε και ζει η χώρα μας. Χιλιάδες συμπολίτες μας εμφανίζονται να διαθέτουν καταθέσεις τις οποίες κανείς μισθωτός δεν θα μπορούσε ποτέ να συγκεντρώσει. Θα κάνουν καλά να το προσέξουν αυτό όσοι βιάστηκαν να επικρίνουν την επισήμανσή μου για το μέγεθος της άδικης κατανομής του εθνικού εισοδήματος υπέρ των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών (Βλ. «Κ» της 2/10/2012). 

Για να κατανοήσετε την έκταση της διαφθοράς στην κοινωνία μας, αφού τόσοι πολλοί κερδίζουν τόσα πολλά προσφέροντας τόσα λίγα σε αυτήν. Για να μετρήσετε το μέγεθος της κλοπής που έχει υποστεί το κράτος, αφού τόσοι πολλοί έχουν αποκρύψει με τόσο μεγάλο θράσος αντίστοιχα φορολογητέα εισοδήματα. Για να καταλάβετε γιατί μας κοιτούν με μισό μάτι όλοι (και πρώτοι οι Γερμανοί) στην Ευρώπη, προσέξτε τη λίστα κάνοντας έναν απλό υπολογισμό. 

Ένα τυπικό οικογενειακό εισόδημα των 42.000 ευρώ τον χρόνο, ακόμη κι αν αποταμιεύει το 10% (μάλλον υψηλό), στα 35 χρόνια ενός πλήρους επαγγελματικού βίου (μάλλον σπάνιο) δεν θα μαζέψει παρά 150.000 ευρώ! Γιατί, λοιπόν, δεν υπήρχε θέμα όταν οι συμπατριώτες μας τα είχαν στις ελληνικές τράπεζες και υπάρχει τώρα που τα φυγάδευσαν; Και γιατί δεν επέτρεπαν οι πολιτικοί να διασταυρώνονται τα δηλωθέντα εισοδήματα με τα τεκμαρτά στοιχεία της οικονομικής κατάστασης ενός εκάστου εξ ημών;