ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΡΑ
Μεταξύ μας δεν έχουμε τίποτε κοινό.
Εσύ' σαι η γάτα του χασάπη, εγώ μία του δρόμου.
Εσένανε σου φέρνουν σε ασημένια πιάτα φαγητό.
Από το στόμα του λύκου πρέπει να το αρπάξω εγώ.
Εσύ ονειρεύεσαι έρωτα, εγώ κανένα κόκκαλο.
Όμως έχεις κι εσύ τις δυσκολίες σου αδελφή.
Βλέπεις δεν είναι εύκολο, κάθε ημέρα που περνάς
Ίδια την ουρά σου να κουνάς.
Orhan Veli Kanik (1914-1950)*, Το ποίημα με την ουρά
περ. Η Λέξη, τχ. 74 (Μάιος-Ιούνιος 1988) 437. [μετάφραση: Θ. Π. Ζαφειρίου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου