Η ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ

 ΤΙ ΕΠΑΘΕ Η ΑΚΑΡΠΗ ΣΥΚΙΑ  ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
ΚΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟΛΟΓΟ ΜΟΥ

Ο πεινασμένος Ιησούς καταράστηκε μιαν  άκαρπη συκιά,

που βλέποντάς την από μακριά είχε ελπίσει πως θα 

κορέσει την πείνα του. Η υπερφυσική δύναμη του Ιησού,

μέσω της κατάρας που εκτόξευσε, ξέρανε το δέντρο

κι αυτό έκανε τους μαθητές να απορήσουν.

Ο Ιησούς βρήκε την αφορμή να τους τονίσει

τη σημασία της πίστης , που μπορεί και κάνει 

δυνατά τα αδύνατα. Ο θεός ανταμείβει εκείνον που 

διά της προσευχής τού υποβάλλει κάποιο αίτημα,

αλλά  αφήνει αβοήθητο εκείνον που αδιαφορεί.

Η ακατανόητη λογικά ενέργεια του Ιησού να ξεράνει

το δέντρο έχει έως τώρα πυροδοτήσει άπειρες συζητήσεις. 

Διάφορες ερμηνείες που περιβάλλονται με θεολογικό δόγμα 

προσπαθούν με διάφορα επιχειρήματα  να πείσουν

για το "βαθύτερο" νόημά της και "κατακεραυνώνουν"

όλους εκείνους τους διανοητές που έχουν διατυπώσει

την απορία τους για την εικόνα ενός  οργισμένου Χριστού,

που αντιδρά  αψυχολόγητα, σαν ένας συνηθισμένος

κακότροπος άνθρωπος και όχι ως υπεύθυνος πνευματικός 

ηγέτης που θεωρεί τον εαυτό του οδηγό  ζωής  των άλλων.

Αναζητήστε στο διαδίκτυο blogs που ασχολούνται με το θέμα 

και διαβάστε τα  επιχειρήματα και των δύο πλευρών.

 Θα απογοητευτείτε από το χαμηλό πνευματικό επίπεδο

που χαρακτηρίζει τις περισσότερες από αυτές.

 *

Κάθε χρόνο , όταν  ξεκινά η Μεγάλη Βδομάδα

είναι αδύνατο να μη θυμηθώ ένα οδυνηρό περιστατικό

της μαθητικής μου ζωής.

Βαθιά εντυπωμένη στη μνήμη μου είναι η αντίδραση 

του θεολόγου μου , όταν του εξέθεσα και τη δική μου

απορία μαθητής ών της Πρώτης Γυμνασίου  σε κάποιο

αθηναϊκό Γυμνάσιο: "Καλά, είπε ο σοφός εκπαιδευτικός,

τόσο μπουμπούνας είσαι, που δεν καταλαβαίνεις ότι 

ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός , ενώ βάδιζε με τους μαθητές του

και είδε από μακριά τη συκιά, την είδε ως άνθρωπος και όχι ως

υιός του θεού, όταν όμως πλησίασε και είδε ότι δεν είχε καρπούς,

έκανε ένα μικρό  θαύμα , την καταράστηκε δηλαδή ως θεός 

για να αποδείξει την παντοδυναμία του;".

"Όχι , απάντησα εγώ, δεν το καταλαβαίνω.Και τι έφταιγε 

το δέντρο που δεν είχε καρπίσει; Αυτό είναι συνηθισμένο, κύριε

καθηγητά. Και η δική μας η συκιά μερικές φορές δε βγάζει σύκα.

Αυτό κανονικά ο Κύριος έπρεπε να το ξέρει, γιατί..."

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω τη φράση μου, επειδή ο θεολόγος

με άρχισε στα σκαμπίλια και με πήγε "καροτσάκι"  μαινόμενος στο Γυμνασιάρχη.

"Κύριε Γυμνασιάρχα, ο μαθητής αυτός προσέβαλε ασυστόλως

το πρόσωπο του Ιησού και απαιτώ την παραδειγματική τιμωρία του!".

Παρά τις ζωηρές διαμαρτυρίες  μου , ο Γυμνασιάρχης θεώρησε

ότι μια διήμερη αποβολή δεν ήταν αρκετή για να με συνετίσει,

αλλά έπρεπε να  καλέσει και τον πατέρα μου, για να τον

προειδοποιήσει ότι σε περίπτωση νέου "παραπτώματος",

θα άλλαζα οπωσδήποτε σχολείο. "Με τη θρησκεία, κύριε Μ.,

δεν παίζουμε σ΄αυτό το σχολείο. Σας παρακαλώ να δώσετε

στον γιο σας να καταλάβει καλά αυτό που σας λέω...".

Φυσικά , ο πατέρας μου φρόντισε να  θέσει σε... "εφαρμογή"

 τη σύσταση του διευθυντή, αμέσως μόλις γυρίσαμε στο σπίτι.

Επειδή τον έκανα ρεζίλι, είπε,... αυτόν που είχε  ένα "όνομα"

στην κοινωνία και δε ήθελε να δίνει δικαιώματα στον καθένα

να λέει ότι ο γιός του είνα "αλήτης"...

11. Και εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς και εις το ιερόν· και περιβλεψάμενος πάντα, οψίας ήδη ούσης της ώρας, εξήλθεν εις Βηθανίαν μετά των δώδεκα.

12. Και τη επαύριον εξελθόντων αυτών από Βηθανίας επείνασε·
13. και ιδών συκήν από μακρόθεν έχουσαν φύλλα, ήλθεν ει άρα τι ευρήσει εν αυτή· και ελθών επ΄ αυτήν ουδέν εύρεν ει μη φύλλα· ου γαρ ην καιρός σύκων.
14. και αποκριθείς είπεν αυτή· μηκέτι εκ σου εις τον αιώνα μηδείς καρπόν φάγοι. και ήκουον οι μαθηταί αυτού.
15. Και έρχονται πάλιν εις Ιεροσόλυμα· και εισελθών ο Ιησούς εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας και τους αγοράζοντας εν τω ιερώ, και τας τραπέζας των κολλυβιστών και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς κατέστρεψε,
16. και ουκ ήφιεν ίνα τις διενέγκη σκεύος δια του ιερού,
17. και εδίδασκε λέγων αυτοίς· ου γέγραπται ότι ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται πάσι τοις έθνεσιν; υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών.
18. και ήκουσαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι και οι αρχιερείς, και εζήτουν πως αυτόν απολέσωσιν· εφοβούντο γαρ αυτόν, ότι πας ο όχλος εξεπλήσσετο επί τη διδαχή αυτού.
19. και ότε οψέ εγένετο, εξεπορεύετο έξω της πόλεως.
20. Και παραπορευόμενοι πρωί είδον την συκήν εξηραμμένην εκ ριζών,
21. και αναμνησθείς ο Πέτρος λέγει αυτώ· ραββί, ίδε η συκή ην κατηράσω εξήρανται.
22. και αποκριθείς ο Ιησούς λέγει αυτοίς· έχετε πίστιν Θεού.
23. αμήν γαρ λέγω υμίν ότι ος αν είπη τω όρει τούτω, άρθητι και βλήθητι εις την θάλασσαν, και μη διακριθή εν τη καρδία αυτού, αλλά πιστεύσει ότι α λέγει γίνεται, έσται αυτώ ο εάν είπη.
24. δια τούτο λέγω υμίν, πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και έσται υμίν.
25. και όταν στήκητε προσευχόμενοι, αφίετε ει τι έχετε κατά τινος, ίνα και ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς αφή υμίν τα παραπτώματα υμών.
26. ει δε υμείς ουκ αφίετε, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών. 
**************************