RAVENNA
What do I remember of my visit to Ravenna? Firstly,
That I had come from Venice where I had come from Greece
So that my eyes seemed dim and the world flat. Secondly,
That after Tintoretto's illusory depth and light
The mosaics knocked me flat. There they stood. The geese
Had hissed as they pecked the corn from Theodora's groin,
Yet here she stands on the wall of San Vitale, as bright
As life and a long shot taller, self-made empress,
Who patronised the monophysites and the Greens
And could have people impaled. There was also and thirdly
the long
Lost naval port of Caesar, surviving now in the name
In Classe: the sea today is behind the scenes
Like his Liburnian galleys. What went wrong
With Byzantium as with Rome went slowly, their fame
Sunk in malarial marsh. The flat lands now
Are ruled by a sugar refinery and a church,
Sant' Apollinare in Classe. What do I remember of Ravenna?
A bad smell mixed with glory, and the cold
Eyes that belie the tessellated gold.
Louis MacNeice (1907-1963)
Τι θυμούμαι απ' την επίσκεψή μου στη Ραβέννα; Πρώτον,
Πως είχα έλθει από τη Βενετία ενώ είχα έλθει απ' την Ελλάδα
Έτσι που τα μάτια μου να φαίνονται θολά κι επίπεδος ο κόσμος.
Δεύτερον,
Ότι μετά το απατηλό βάθος και φωτισμό του Τιντορέττο
Τα μωσαϊκά μού χτύπησαν ομοιόμορφα. Εκεί στέκονταν. Οι χήνες
Είχαν σφυρίξει καθώς τσίμπαγαν τη Βρώμη από της Θεοδώρας* τ' αχαμνά,
Κι όμως, αυτή ακόμα στέκεται εδώ, πάνω στον τοίχο του Αγίου
Βιταλίου, τόσο λαμπερή
Όσο η ζωή και ψηλότερα, μια τολμηρή εικασία, αυτοδημιούργητη
αυτοκράτειρα,
Που προστάτευσες τους μονοφυσίτες και τους Πράσινους
Και θα είχες τους ανθρώπους σουβλισμένους. Εκεί υπήρχε ακόμη
και κατά τρίτον λόγον το μεγάλο
Του Καίσαρος χαμένο ναυτικό λιμάνι, επιζώντας τώρα με το όνομα
In Classe: σήμερα η θάλασσα είναι στα παρασκήνια
Όπως οι Λιβουρνέζικες γαλέρες του. Ό,τι πήγε στραβά
Με το Βυζάντιο όπως με τη Ρώμη επιβραδύνθηκε, η φήμη τους
Απορροφημένη από ελώδη βάλτο. Τώρα τα στρωμένα χώματα
Εξουσιάζονται από ένα διυλιστήριο ζαχάρεως κι από μια εκκλησιά,
Τον Άγιο Απολλινάριο. Τι θυμάμαι απ' τη Ραβέννα;
Μιαν άσχημη οσμή ανάμικτη με δόξα, και τα κρύα
Μάτια που διαψεύδουν τον ψηφιδωτό χρυσό.
What do I remember of my visit to Ravenna? Firstly,
That I had come from Venice where I had come from Greece
So that my eyes seemed dim and the world flat. Secondly,
That after Tintoretto's illusory depth and light
The mosaics knocked me flat. There they stood. The geese
Had hissed as they pecked the corn from Theodora's groin,
Yet here she stands on the wall of San Vitale, as bright
As life and a long shot taller, self-made empress,
Who patronised the monophysites and the Greens
And could have people impaled. There was also and thirdly
the long
Lost naval port of Caesar, surviving now in the name
In Classe: the sea today is behind the scenes
Like his Liburnian galleys. What went wrong
With Byzantium as with Rome went slowly, their fame
Sunk in malarial marsh. The flat lands now
Are ruled by a sugar refinery and a church,
Sant' Apollinare in Classe. What do I remember of Ravenna?
A bad smell mixed with glory, and the cold
Eyes that belie the tessellated gold.
Louis MacNeice (1907-1963)Louis MacNeice - Wikipedia, the free encyclopedia
Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα και η συνοδεία της. Ψηφιδωτό του πρώτου μισού
του 6ου αιώνα στον Άγιο Βιτάλιο της Ραβένα
ΡΑΒΕΝΝΑ
Τι θυμούμαι απ' την επίσκεψή μου στη Ραβέννα; Πρώτον,
Πως είχα έλθει από τη Βενετία ενώ είχα έλθει απ' την Ελλάδα
Έτσι που τα μάτια μου να φαίνονται θολά κι επίπεδος ο κόσμος.
Δεύτερον,
Ότι μετά το απατηλό βάθος και φωτισμό του Τιντορέττο
Τα μωσαϊκά μού χτύπησαν ομοιόμορφα. Εκεί στέκονταν. Οι χήνες
Είχαν σφυρίξει καθώς τσίμπαγαν τη Βρώμη από της Θεοδώρας* τ' αχαμνά,
Κι όμως, αυτή ακόμα στέκεται εδώ, πάνω στον τοίχο του Αγίου
Βιταλίου, τόσο λαμπερή
Όσο η ζωή και ψηλότερα, μια τολμηρή εικασία, αυτοδημιούργητη
αυτοκράτειρα,
Που προστάτευσες τους μονοφυσίτες και τους Πράσινους
Και θα είχες τους ανθρώπους σουβλισμένους. Εκεί υπήρχε ακόμη
και κατά τρίτον λόγον το μεγάλο
Του Καίσαρος χαμένο ναυτικό λιμάνι, επιζώντας τώρα με το όνομα
In Classe: σήμερα η θάλασσα είναι στα παρασκήνια
Όπως οι Λιβουρνέζικες γαλέρες του. Ό,τι πήγε στραβά
Με το Βυζάντιο όπως με τη Ρώμη επιβραδύνθηκε, η φήμη τους
Απορροφημένη από ελώδη βάλτο. Τώρα τα στρωμένα χώματα
Εξουσιάζονται από ένα διυλιστήριο ζαχάρεως κι από μια εκκλησιά,
Τον Άγιο Απολλινάριο. Τι θυμάμαι απ' τη Ραβέννα;
Μιαν άσχημη οσμή ανάμικτη με δόξα, και τα κρύα
Μάτια που διαψεύδουν τον ψηφιδωτό χρυσό.
Louis MacNeice, "Ραβέννα". Περ. "Η Λέξη", τχ. 87 (Σεπτέμβρης 1989) 798. [μετάφραση: Γιώργος Λυκοτραφίτης]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου