ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ

καὶ μὴ ὅτι κατὰ τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχὴν
οἱ τρόποι, τὰ ἤθη, δόξαι, ἐπιθυμίαι, ἡδοναί, λῦπαι, φόβοι, 
τούτων ἕκαστα οὐδέποτε τὰ αὐτὰ πάρεστιν ἑκάστῳ, 
ἀλλὰ τὰ μὲν γίγνεται, τὰ δὲ ἀπόλλυται. πολὺ δὲ τούτων
ἀτοπώτερον ἔτι, ὅτι καὶ αἱ ἐπιστῆμαι [208a] μὴ ὅτι αἱ μὲν
γίγνονται, αἱ δὲ ἀπόλλυνται ἡμῖν, καὶ οὐδέποτε οἱ αὐτοί
ἐσμεν οὐδὲ κατὰ τὰς ἐπιστήμας, ἀλλὰ καὶ μία ἑκάστη
τῶν ἐπιστημῶν ταὐτὸν πάσχει. ὃ γὰρ καλεῖται
μελετᾶν, ὡς ἐξιούσης ἐστὶ τῆς ἐπιστήμης· λήθη γὰρ
ἐπιστήμης ἔξοδος, μελέτη δὲ πάλιν καινὴν ἐμποιοῦσα ἀντὶ
τῆς ἀπιούσης μνήμην σῴζει τὴν ἐπιστήμην, ὥστε τὴν
αὐτὴν δοκεῖν εἶναι.


ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ
***************************************

Δεν αλλοιώνεται μόνο το  σώμα, αλλά και, όσο αφορά την ψυχή,  οι τρόποι, τα ήθη, οι αντιλήψεις, οι επιθυμίες , oι ηδονές, οι λύπες, οι φόβοι. Tίποτε απ' αυτά δεν παραμένει αναλλοίωτο σε κάθε άτομο, αλλά κάποια  γεννιούνται, ενώ  άλλα χάνονται. Πιο πολύ παράδοξο είναι ακόμη το ότι και οι  γνώσεις άλλες γενιούνται μέσα μας και μερικές  χάνονται.
Επομένως ποτέ δεν  είμαστε  οι ίδιοι ούτε ως προς τις γνώσεις, αλλά και καθεμία ξεχωριστά  γνώση παθαίνει το ίδιο. Διότι αυτό που ονομάζουμε  "μελέτη", συμβαίνει επειδή (καταλαβαίνουμε ότι) η γνώση εξαφανίζεται· η λήθη ειναι η εξαφάνιση της γνώσης , ενώ η μελέτη , δημιουργώντας μια νέα παράσταση στη θέση εκείνης που χάθηκε, διατηρεί τη γνώση, έτσι ώστε να φαίνεται πως παραμένει πάντα  η ιδία. 


[Μετάφραση:Gerontakos]