Θεσσαλονίκη, σήμερα. Ξημερώματα,
στο ύψος της Προξένου Κορομηλά.
Το μάτι ξανοίγεται διστακτικό από το σκοτάδι στο φως.
Η πόλη ακόμα κοιμάται και η κίνηση
των τροχοφόρων είναι ελάχιστη , ο περιπατητής όμως
στην παλιά παραλία απολαμβάνει αμέριμνος τη βόλτα του.
Σε λίγο θα τον μιμηθούμε κι εμείς,
απολαμβάνοντας λίγες στιγμές αμεριμνησίας,
σαν τότε που βγαίνοντας από κάποιο κουτούκι
κάναμε την καθιερωμένη βόλτα , πριν πάμε για ύπνο,
τρώγοντας το τραγανό κουλούρι μας και συζητώντας
με πάθος για το πώς θα λύσουμε τα προβλήματα του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου