François Boucher (1703-1770), "La petite pastorale" (Η βοσκοπούλα)
Προθυμερά σιμώνομε στην κλίνη,
θέτομε(= πέφτουμε) αγκαλιασμένοι εγώ κι εκείνη·
και με το παίξε-γέλασε αρχινίζει
όλη η ανατολή να κοκκινίζει.
Κι εις λίγην ώρα βλέπομε τον ήλιο
κι εξάπλωνε τσ΄ακτίνες του στο σπήλιο΄
περιλαμπάς (= αγκαλιασμένοι) τον ήλιο χαιρετούμε
και πάμε τα κουράδια(=κοπάδια) μας να βρούμε.
θέτομε(= πέφτουμε) αγκαλιασμένοι εγώ κι εκείνη·
και με το παίξε-γέλασε αρχινίζει
όλη η ανατολή να κοκκινίζει.
Κι εις λίγην ώρα βλέπομε τον ήλιο
κι εξάπλωνε τσ΄ακτίνες του στο σπήλιο΄
περιλαμπάς (= αγκαλιασμένοι) τον ήλιο χαιρετούμε
και πάμε τα κουράδια(=κοπάδια) μας να βρούμε.
Ανωνύμου, "Η Βοσκοπούλα" (Κρήτη,α΄μισό 17ου α.),
στχ 225-232. "Η κρητική Ποίηση". Γαλαξίας, 1964. 14.
στχ 225-232. "Η κρητική Ποίηση". Γαλαξίας, 1964. 14.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου