Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

[......] Υπάρχουν γέλωτες θορυβώδεις και γέλωτες σιγαλοί,
γέλωτες έξυπνοι και γέλωτες κουτοί, γέλωτες χαρίεντες
και γέλωτες σεσηρότες (=χαχανιστοί), γέλωτες προκαλούμενοι
από χαράν και γέλωτες εμπνεόμενοι από θυμόν, γέλωτες
εμπνεόμενοι από ένα αστείον ή εκρηγνύμενοι από μίαν
δυσμορφίαν.
Ότι τα πράγματα έχουσιν υπό ψυχολογικήν έποψιν, και
υπό πραγματικήν έποψιν, όπως τα παριστάνω, είναι
αναμφισβήτητον. Όπως επίσης επιστημονικώς
αναμφισβήτητον, υποστηρίζω ότι είναι, ότι υπάρχει
ένα έθνος το οποίον αγνοεί τον γέλωτα.
Δεν υποθέτω να είναι καμία ανάγκη να σας διαβεβαιώσω
ποίον είναι το έθνος τούτο.


Ο Ραβελαί (=Ραμπελέ), ο Λουκιανός ούτος της Γαλλίας,
έγραψε μεταφράζων τον αφορισμόν των Αρχαίων , ότι
ίδιον των ανθρώπων είναι ο γέλως.

Εάν η ρήσις αύτη απετέλει αξίωμα, τότε αφεύκτως
ημείς οι Έλληνες δεν θα ηδυνάμεθα να χαρακτηρισθώμεν
ως άνθρωποι. Διότι ουδέποτε γελώμεν. Ο γέλως διά
τον Έλληνα είναι άγνωστον. Ο Έλλην ουχί μόνον δεν
γελά, αλλά απορεί βλέπων τους άλλους γελώντας.
Οσάκις δε εκ συμπτώσεως τα χείλη του διαστέλλονται,
κατά τον αυτόν μηχανικόν τρόπον, δι΄ ού προκαλείται
παρά τοις άλλοις έθνεσιν ο γέλως, διαγράφουσι μορφασμόν,
τον οποίον βλέπων τις αρχίζει να ενθυμείται
τους πεθαμένους του.
[...........]
Ηξεύρετε διατί ο Έλλην δεν γελά;
Διότι ο κύριος Έλλην εντρέπεται να γελάσει.
Ομιλώ σοβαρότατα.
Είναι δυνατόν άνθρωπος σοβαρός, άνθρωπος με μυαλό,
άνθρωπος εις το κεφάλι του οποίου αι μεγαλύτεραι ιδέαι βόσκουσι,
να επιτρέπει εις τον εαυτόν του να γελά; Να κάμνει
ένα τόσον επιπόλαιον πράγμα, όπως είναι ο γέλως;
[...........]

Ν. ΣΠΑΝΔΩΝΗΣ, " Ο γέλως".
Περιοδικόν "Πινακοθήκη", τχ. 74, 1907.

*******************************************
ΤΡΙΑ ΣΧΟΛΙΑΚΙΑ

1.Έχετε σκεφθεί πόσο αγέλαστοι είναι οι θεοφοβούμενοι
συμπατριώτες μας; Βλέπετε συχνά παπάδες , αγιούσες
και φανατίλες της "ορθοδοξίας" να γελούνε;
Το ύφος τους τάλε κουάλε κι ασορτί με τους αγέλαστους
και βλοσυρούς αγίους των εικόνων που προσκυνούνε.

2. Και να 'θελε κανείς να γελάσει σε τούτον τον
τόπο όπου ζούμε , δεν έχει πολλές αφορμές.
Αν εξαιρέσουμε τα θλιβερά σούργελα που κυκλοφορούν από κανάλι
σε κανάλι και τα οποία προκαλούν περισσότερο χάχανα αηδίας,
η σημερινή πραγματικότητα δε δίνει πολλές αφορμές για
φυσικό κι αβίαστο γέλιο.
Με όσα αποκρουστικά βιώνουμε καθημερινά, πού όρεξη για γέλιο;

3. Εξαιρώντας τους επαγγελματίες διασκεδαστές μας,
που μας πουλάνε γέλιο με το αζημίωτο, έχω την εντύπωση
ότι οι μόνοι που έχουν απομείνει να υπερασπίζονται
το γέλιο στη ζωή μας είναι οι bloggers.
Δε μιλάω για τους τύπους εκείνους που συγχέουν το
χυδαίο με το χιούμορ, αλλά για όσους διατηρούν μέσα τους
το κέφι να βλέπουν τη ζωή σαν ένα ποτήρι μισογεμάτο,
έτοιμοι να σατιρίσουν καλοπροαίρετα τα κακώς κείμενα.