ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Αδιάφθορη, σχιζοπεπλούσα, διαστελλογενής
με τα σπασμόλυτα τριφυλλοχίτωνα που εντρέμαν
δορυφλεγής νυχοβατούσε η Ερωφάντη.
Διαφασικά οι αμφίκλωνοι λαγόνες της ανοίγαν
καθώς τα χέρια της εκλύονταν σε υποτροπές.
Ασύγχρονη στις φωτοδιακυμάνσεις
εκμαγική μες στους κρυπτοφαλούς
χρονόλυτη,
στιγμοφιλής, πεόπληκτη
στρεπτοχαμογελούσε
νεύοντας τους Σατυροειδείς.

Α. Θ. Νικολαΐδης, "Η πείρα και η πυρά Β΄", 1965.

Διακεκριμένος ψυχίατρος και γλωσσολόγος,
συγγραφέας πεζών και ποιητικών έργων.
Ως ποιητής ανήκει στη γενιά
των νεοϋπερρεαλιστών. Η εξοικείωσή του με
τον κόσμο του ασυνειδήτου απελευθέρωσε
τις εγκλωβισμένες στη λήθη λέξεις της καθαρεύουσας,
που υποστήριζε ότι βοηθούσαν , με την προσωπική μέθεξη του αναγνώστη,
στη διάσπαση της "πυρηνικής ενέργειας" της γλώσσας.